Jazda na byku - szybki przewodnik
Jazda na byku jest najbardziej rozpoznawalną i ekscytującą grą rodeo, w której jeźdźcy muszą utrzymywać równowagę na oswojonym byku przez określony czas. Uważany za jeden z najniebezpieczniejszych sportów rodeo, w którym kontuzje są nieodłączną częścią gry, wymaga elastyczności, koordynacji, odwagi i ducha do rywalizacji.
W tej grze jeździec musi siedzieć na byku przez osiem sekund, utrzymując na nim równowagę, podczas gdy byk nieustannie próbuje strącić jeźdźca w tym okresie. Jeśli jeździec z powodzeniem przytrzyma byka przez osiem sekund, otrzyma punkty w oparciu o jego umiejętności jeździeckie i przeszkody napotkane podczas jazdy przez grupę sędziów. Gracz z największą liczbą punktów zostanie ogłoszony zwycięzcą.
Historia jazdy na bykach
Jazda na bykach to bardzo stara gra, która ma swoje bezpośrednie korzenie w meksykańskich konkursach umiejętności ranczerskich, które są znane jako Charreada. Wcześniej znany jakoJaripeo, która była rodzajem walki byków, w której jeźdźcy dosiadali byka na śmierć, przekształciła się w prostą jazdę, w której byk był dosiadany, aż się zmęczył i przestał bić.
W 1936 roku założono Rodeo Cowboy Association (RCA), które później przekształciło się w Professional Rodeo Cowboys Association (PRCA). Po tym czasie popularność gry zaczęła rosnąć i do połowy XIX wieku stała się bardzo znana na ranczach w Teksasie i Kalifornii.
Powoli wielu jeźdźców zaczęło odrywać się od tradycyjnych zasad rodeo, tworząc własne zasady i organizacje. W 1992 roku zawodowi Bull Riders(PBR)została założona wspólnie przez 21 profesjonalnych jeźdźców byków. Podobnie inna organizacja o nazwieChampionship Bull Riding (CBR) została założona w 2002 roku. Zarówno PBR, jak i CBR promują i produkują pokazy jazdy na bykach w różnych miejscach.
Kraje uczestniczące
Jazda na bykach to najpopularniejszy sport rodeo w Ameryce. Chociaż jest określana jako bardzo niebezpieczna gra dla jeźdźców, to i tak nie wpłynęło to na jej rosnącą popularność. Choć nadal zyskuje na popularności, rozprzestrzenia się również na inne kraje. Oprócz Stanów Zjednoczonych, staje się również sławny w Meksyku, Kanadzie, Brazylii, Argentynie, Australii, Nowej Zelandii itp.
Kraje o silnych tradycjach i historiach jeździeckich to Stany Zjednoczone, Meksyk, Kanada, Brazylia, Gwatemala, Salwador, Honduras, Kostaryka, Nikaragua, Panama, Australia, Nowa Zelandia i RPA.
W tym rozdziale omówimy różne typy wyposażenia, których potrzebuje jeździec.
Wyposażenie jeźdźca
Jeźdźcy byków używają sporo sprzętu przeznaczonego do ich ochrony, aby uniknąć obrażeń i zapewnić maksymalne bezpieczeństwo dla siebie i zwierzęcia. Różne typy sprzętu używanego przez rowerzystę są wyjaśnione w poniższych podpozycjach.
Bull Rope- Lina byka uważana jest za podstawowe wyposażenie w jeździectwie. Jest przeważnie zawiązany wokół obwodu byka za przednimi nogami. Wykonany jest głównie z nylonu, trawy i kombinacji kilku innych materiałów. W środku liny pleciona jest rączka dodatkowo usztywniona skórą.
Strona liny, która jest przywiązana do byka, jest zawiązana regulowanym węzłem, aby umożliwić regulację w zależności od rozmiaru byka. Druga strona liny ma płaski oplot i jest pokryta kalafonią, dzięki czemu lina nie zsuwa się z dłoni jeźdźca, aby uniknąć kontuzji.
Rękojeść jest częściowo wykonana ze skóry i stanowi jedyne podparcie dla rowerzysty podczas jazdy. Do węzła przywiązany jest dzwonek, który umożliwia opadnięcie liny byka po zejściu jeźdźca z byka.
Chaps- Czapsy są najbardziej widoczną częścią całego wyposażenia jeźdźca. Są w większości wykonane ze skóry i często z nadrukowanym imieniem sponsora. Mogą wyglądać dekoracyjnie i krzykliwie, ale są częścią zbroi jeźdźca i zapewniają ochronę ud i części nóg jeźdźca przed rogami i kopytami byka.
Gloves- Jeźdźcy używają tylko jednej rękawicy na dłoni, która służy do chwytania liny podczas jazdy. Te rękawice są głównie wykonane ze skóry i służą do zapobiegania poparzeniom liny i zapewniają ochronę dłoni i palców. Rękawice służą również jako dobry chwyt na linie. Niektórzy jeźdźcy używają kalafonii na rękawicach, co pozwala na dodatkowy chwyt na linie
Cowboy hats and helmets- Najbardziej efektowną i wyróżniającą się częścią wyposażenia jeźdźca byka jest kapelusz kowbojski. Stosowany jest głównie w celu ochrony przed urazami głowy i utrzymania równowagi. Obecnie niektórzy jeźdźcy używają kasków i masek ochronnych dla dodatkowej ochrony.
Niektórzy zawodowi jeźdźcy nadal wolą kowbojskie kapelusze od kasków, ponieważ uważają, że kask wpływa na ich równowagę podczas jazdy. Podczas gdy hełm zapewnia dodatkową ochronę niektórych wrażliwych części głowy, maska na twarz jest najczęściej używana do ochrony twarzy i szczęki.
Boots- Buty kowbojskie są specjalnie zaprojektowane do jazdy na byku. Mają specjalny grzbiet ostrogi na wzgórzu, który pomaga ostrogom pozostać na miejscu. Luźno zablokowane ostrogi służą do utrzymania równowagi podczas jazdy i są uważane za jeden z najważniejszych elementów wyposażenia.
Protective vests- Kamizelki ochronne używane przez jeźdźców byka zapobiegają uderzeniom ciała i chronią część tułowia jeźdźca przed bezpośrednim kontaktem z rogiem byka i częścią kopytową. Tylko jeźdźcy byków PBR używają tych kamizelek jako dodatkowej ochrony.
Sprzęt byka
Flank strap- Pas boczny to lina wykonana z miękkiej bawełny o średnicy od 5 do 8 cali i jest przywiązana do boku byka. Wbrew plotkom pasek na boku nie jest przywiązany do jąder byka. Służy głównie do zachęcania byka do częstszego używania tylnych nóg podczas brykania.
Ponieważ byki są bardzo łaskotane w okolicy boków, zawiązanie paska bocznego umożliwia im mocniejsze bicie bez żadnych obrażeń. Jeśli boczny pas jest nieprawidłowo zawiązany, jeździec może ubiegać się o powtórną jazdę, ponieważ byk nie brzęczy dobrze, jeśli boczny pas jest zbyt ciasny. Pasek boczny jest często zawiązany przez dostawcę zapasów lub jego wyznaczonych.
Areny używane do ujeżdżania byków różnią się od siebie. Niektóre areny są przeznaczone tylko do jazdy na byku i innych sportów rodeo, podczas gdy inne służą do innych gier niż jazda bykiem. Wielkość tej areny zależy głównie od typowego miejsca. Przeważnie jest to duży obszar, który daje jeźdźcowi i bykowi wystarczająco dużo miejsca do manewrowania.
Na jednym końcu areny znajdują się ślizgacze, z których wypuszczane są byki. Te rynny są małymi kwadratowymi miejscami, w których jeździec również na początku siada na byku, a byk wpada na arenę z jeźdźcem na nim zamontowanym. Znajduje się tam kolejna rynna wyjściowa, przez którą byki mogą wyjść z areny.
W tym rozdziale dowiemy się, jak dosiąść byka, jak jeździć oraz o podstawowych środkach bezpieczeństwa podczas jazdy.
Podstawy jazdy
Jeźdźcy i byki są zwykle dobierani losowo przed rozpoczęciem samego meczu. Jednak w niektórych przypadkach jeźdźcy rankingowi mogą wybrać byka do jazdy. Każdy byk ma określone imię i numer i jest wybierany na podstawie jego siły, zdrowia, zwinności, wieku itp.
Wsiadanie na byka
Najpierw jeździec dosiada byka i chwyta płaską plecioną linę. Kiedy już dobrze trzyma linę, kiwa głową, co oznacza, że jest gotowy i rozpoczyna się gra. Arena jest ogrodzona o wysokości od 6 do 7 stóp, aby chronić publiczność przed uciekającymi bykami.
Wyjścia
Ogólnie rzecz biorąc, wyjścia znajdują się na każdym rogu areny, co pozwala jeźdźcom bardzo szybko zejść z drogi. Czasami, w nagłych wypadkach, jeźdźcy mogą również wskoczyć na ogrodzenie, aby uniknąć niebezpieczeństwa. Zsuwnia (mała wybieg, w której przetrzymywany jest byk) będzie otwarta i byk wpadnie na arenę.
Wyścigi
Minimalny czas jazdy na kwalifikacje to 8 sekund według przepisów amerykańskich. Zegar zaczyna działać, gdy byk przełamie płaszczyznę bramy. Jeździec musi cały czas przebywać na byku, dotykając byka wyłącznie ręką jeżdżącą. druga ręka jeźdźca jest wolna do końca wyścigu.
Podczas wyścigu byk stara się na wszystkie sposoby zrzucić jeźdźca od siebie poprzez brykanie, skakanie, kopanie, kręcenie się lub skręcanie, podczas gdy jeździec musi pozostać na byku przez 8 sekund. W przypadku jazdy na oklep i siodła, jeźdźcy nie mogą używać wolnej ręki do dotykania byka, ponieważ spowoduje to koniec jazdy.
Jeźdźcy zwykle używają kalafonii, która jest lepką substancją, aby mocno trzymać linę podczas jazdy. Jeźdźcy wykorzystują swój ciężar do przesuwania byka podczas jazdy w celu utrzymania byka.
Czas jazdy kończy się, jeśli -
Ręka jeźdźca wychodzi z liny.
Jeździec dotyka ziemi.
Wolna ręka jeźdźca dotyka byka (zwanego również slap).
Sygnał dźwiękowy lub gwizdek informuje o zakończeniu ośmiosekundowej jazdy.
W całej grze wojownicy byków, znani również jako rodeo clowns, trzymaj się blisko byka, aby w razie potrzeby pomóc jeźdźcowi. Czasami w nagłych przypadkach jeździec może również zeskoczyć z płotu, aby uciec przed bykiem, podczas gdy klaun rodeo próbuje odwrócić uwagę byka.
Punktacja
W przypadku jazdy na byku zwycięzca jest ogłaszany na podstawie wyniku sędziego. Zarówno jeździec, jak i byk otrzymują punkty. Zwykle w grze bierze udział dwóch sędziów, a każdy z nich ocenia byka od 0 do 50 punktów, a jeźdźca od 0 do 50.
Łączny wynik każdego sędziego jest uważany za ostateczny wynik dla jeźdźca. Czasami gracze zdobywają zero punktów, co jest dość powszechne w przypadku, gdy jeździec natychmiast spada z byka po opuszczeniu samej rynny. Wielu doświadczonych profesjonalistów zwykle osiąga ponad 75 punktów.
Wynik powyżej 80 jest uważany za doskonały, powyżej 90 jest wyjątkowy i bardzo rzadki. Zdobycie przez gracza pełnej liczby punktów, tj. 100, jest prawie niemożliwe. Do tej pory w historii jeździectwa zdarzało się tylko raz, gdy jeździec otrzymał pełne 100 punktów.
Oceny przyznawane przez sędziów są oparte na wielu czynnikach. Jeździec otrzymuje punkty na podstawie jego zdolności do kontroli, a także konsekwencji podczas dosiadania byka. Jeździec otrzymuje wynik tylko wtedy, gdy przebywa na byku dłużej niż 8 sekund. Czasami na byku jeźdźcy wykonują sparing, aby zdobyć dodatkowe punkty. Jeździec zostaje zdyskwalifikowany, jeśli dotknie byka, liny lub siebie wolną ręką. Możliwość kontrolowania byka zapewnia jeźdźcowi dodatkowe punkty.
Byki używane w grze mają surową moc i różne style ruchu w porównaniu do innych zwierząt rodeo. Czasami występująsunfishing lub belly roll, gdzie byk podskakuje i będąc całkowicie od ziemi, byk kopie swoją tylną stronę ruchem skręcającym lub toczącym się, co sprawia, że jeździecowi trudno jest trzymać byka.
Byk zawsze otrzymuje punkt, nawet jeśli jeździec odpadnie z niego w ciągu 8 sekund. W przypadku byka sędziowie widzą jego szybkość, zwinność i stopień trudności, jaki stawia jeźdźcowi. Sędziowie szukają głównie spadków z przodu, kopnięć z tyłu, obrotów i zmian kierunku. Jeśli byk sprawia jeźdźcowi naprawdę ciężko, przyznaje się mu więcej punktów.
W oparciu o dotychczasowe rekordowe punkty byków, najlepsze byki sprowadzane są na mecze finałowe, aby zapewnić jeźdźcom wspaniałą rywalizację i dobry wynik. Dobre wyniki zapewniają“Bucking Bull of the Year” nagroda dla byka, która zapewnia prestiż konkretnemu ranczu byków.
W jeździe na byku nie ma wielu zasad dyskwalifikacji. Zasady są ustalane wokół procedury gry, a także punktacji. Różne organizacje stosują różne zasady i różne metody organizacji wydarzeń. Nawet minimalny czas jazdy różni się w zależności od organizacji.
Wiele zawodów w jeździe na byku obejmuje wiele rund i trwa od dwóch do trzech nocy. Jeździec może ujeżdżać tylko jednego byka w ciągu jednej nocy. Suma punktów na koniec wydarzenia jest rejestrowana. Przeważnie po dwóch rundach, w oparciu o całkowitą liczbę punktów zdobytych przez zawodników przez pierwsze dwa dni, wybieranych jest 20 najlepszych graczy.
Wśród tych 20 najlepszych graczy organizowana jest kolejna runda zawodów. Ostatnia runda zostaje wywołanaShort Go na końcu którego gracz z największą liczbą punktów wygrywa konkurs.
Jeździec używa ostróg, aby zachęcić byka do wykonania większej liczby czynności. Współczesne zasady rodeo są bardzo surowe co do używania ostróg. Te ostrogi używane w zawodach nie mogą mieć stałego rowka ani nie mogą być ostrzone. PBR dopuszcza stosowanie tylko dwóch rodzajów ostróg w celu zapewnienia bezpieczeństwa zwierzęcia.
Jeśli jeździec uzyska niski wynik z powodu słabych osiągów byka, może poprosić o powtórkę. Sędziowie zezwalają jeźdźcowi na swobodną jazdę tylko wtedy, gdy uważają, że byk nie dał z siebie wszystkiego lub nie radził sobie najlepiej w porównaniu z innymi bykami biorącymi udział w imprezie. Sędziowie sygnalizują ponowny przejazd rzucając czerwoną flagę na arenę.
Decydując się na opcję ponownego przejazdu, zawodnik musi zrezygnować z otrzymanych wyników i poczekać, aż inni zawodnicy skończą jazdę, a następnie ponownie jedzie. Czasami plan zawodzi, gdy kierowca otrzymuje niski wynik w pierwszej jeździe, ale otrzymuje zero lub mniej punktów w drugiej jeździe. Jeździec może również ponownie jechać, jeśli byk potknie się lub ucieknie do bramki.
Jeśli czas odliczania spadochronu upłynie zanim jeździec skinę głową, to byk lub jeździec zostaną zdyskwalifikowani przez sędziów w zależności od sytuacji. Jeśli byk zostanie zdyskwalifikowany, jeździec zostanie powtórzony, natomiast jeśli jeździec zostanie zdyskwalifikowany, jazda kończy się.
Stowarzyszenie Profesjonalnych Kowbojów Rodeo (PRCA) jest uważane za organ zarządzający dla większości sportów rodeo, w tym jazdy na byku. Jest to najlepiej opłacana organizacja rodeo na świecie i sankcjonuje imprezy rodeo w 37 stanach USA i 3 stanach Kanady. Jej siedziba znajduje się w Colorado Springs, Kolorado, USA.
Wrangler National Finals Rodeo to główna impreza mistrzostw organizowana przez PRCA. W ramach tej 10-dniowej imprezy organizowane są również wszystkie mistrzostwa sportowe w rodeo, w tym jazda na byku. Oprócz PRCA istnieje wiele organizacji jeździeckich, które organizują imprezy związane z jazdą na bykach. Niektóre ze znanych wydarzeń to Puchar Świata PBR i Puchar Świata CBR.
Jazda na byku - mistrzowie
Jazda na bykach to niebezpieczny sport, ale nadal jest uprawiany i jest wielu mistrzów, którzy ustanowili rekordy w tej grze. Niektóre z nich są następujące -
Guilherme Marchi
Guilherme Marchi to brazylijski byk jeździec. Karierę rozpoczął w 2004 roku, gdzie osiągnął 41 st rangę w PBR World Cup. W 2005 roku Marchi zajął drugie miejsce w Pucharze Świata PBR, a zwycięzcą został McBride.
W 2006 roku zajął drugie miejsce, a Adriano Moraes wygrał mecz. Ten sam los czekał go w 2007 roku, kiedy zajął drugie miejsce, a mecz wygrał Justin McBride. Wygrał po raz pierwszy w 2008 roku, gdzie dosiadał 75% swoich byków.
Justin McBride
Justin McBride jest jeźdźcem byków z Ameryki, który wygrał Puchar Świata PBR w 2005 i 2007 roku. Karierę rozpoczął w 1999 roku i zajął czwarte miejsce w Built Ford Tough Series. W sumie wygrał 32 mecze. W 2001 roku wygrał w pięciu konkurencjach.
W 2002 roku nie mógł wygrać żadnej imprezy, ale w 2003 roku wygrał Build Ford Tough Series. W tym samym roku został zraniony przez byka, ale wciąż grał w finale PBR World Cup i zajął drugie miejsce. Rok 2005 był jego rokiem. gdzie wygrał Puchar Świata PBR. Jego drugie zwycięstwo w Pucharze Świata PBR miało miejsce w 2007 roku.
Adriano Moraes
Adriano Moraes to brazylijski zawodnik byków, który dwukrotnie wygrał krajowe finały Rodeo i trzykrotnie PBR World Cup. Moraes rozpoczął swoją karierę od małych rodeo, zdobywając brazylijskie tytuły w 1992 i 1993 roku. W 1994 roku zaczął brać udział w imprezach PRCA i PBR, zdobywając tytuł PBR.
W 2001 roku ponownie zdobył tytuł PBR. Wcześniej nie mógł brać udziału w żadnej grze z powodu złamanej nogi. W 2006 roku po raz trzeci wygrał Puchar Świata PBR. W 2008 roku ogłosił wycofanie się z gry.
Mike Lee
Mike Lee jest jeźdźcem byków z Ameryki, który swoją karierę rozpoczął w 2002 roku. Rok 2004 przyniósł mu sukces, kiedy zdobył jednocześnie Puchar Świata PBR i Mistrzostwa Świata.
W 2007 roku doznał wielu urazów, w tym urazów głowy. Zaczął więc nosić hełm zamiast kowbojskiej czapki. W 2003 r. Doznał również poważnego urazu, który doprowadził do operacji mózgu.
Chris Shivers
Chris Shivers jest amerykańskim jeźdźcem byków, który wygrał Puchar Świata PBR w latach 2000 i 2003. Poza tym wygrał także 22 imprezy BFTS. Ma na swoim koncie dwukrotne zdobycie 96,5 punktu i trzykrotne wygrywanie zawodów Bud Light Cup.
Dwukrotnie wygrał także Puchar Świata PBR. W 2012 roku ogłosił przejście na emeryturę po mistrzostwach świata PBR. W całej swojej karierze brał udział w wielu imprezach i wygrał kilka mistrzostw.