Entity Framework - Konfiguracja bazy danych

W tym samouczku będziemy używać prostej bazy danych Uniwersytetu. Baza danych uniwersytetu jako całość może być znacznie bardziej złożona, ale w celach demonstracyjnych i edukacyjnych używamy najprostszej formy tej bazy danych. Poniższy diagram zawiera trzy tabele.

Student
Course
Enrollment

Za każdym razem, gdy używany jest termin baza danych, jedna rzecz przychodzi nam bezpośrednio na myśl, a jest to inny rodzaj tabel, które mają pewien rodzaj relacji. Istnieją trzy typy relacji między tabelami, a relacje między różnymi tabelami zależą od sposobu zdefiniowania powiązanych kolumn.

Relacja jeden do wielu
Relacja wiele do wielu
Relacja jeden do jednego

Relacja jeden do wielu

Relacja jeden do wielu jest najczęstszym rodzajem relacji. W tego typu relacji wiersz w tabeli A może mieć wiele pasujących wierszy w tabeli B, ale wiersz w tabeli B może mieć tylko jeden pasujący wiersz w tabeli A. Na przykład na powyższym diagramie tabela uczniów i zapisów ma jeden -to-wiele, każdy uczeń może mieć wiele zapisów, ale każda rejestracja należy do tylko jednego ucznia.

Relacja wiele do wielu

W relacji wiele do wielu wiersz w tabeli A może mieć wiele pasujących wierszy w tabeli B i odwrotnie. Tworzysz taką relację, definiując trzecią tabelę, zwaną tabelą skrzyżowań, której klucz podstawowy składa się z kluczy obcych zarówno z tabeli A, jak i tabeli B. Na przykład, tabela Uczeń i Kurs mają relację wiele do wielu, która jest zdefiniowana przez relacja jeden do wielu z każdej z tych tabel do tabeli rejestracji.

Relacja jeden do jednego

W relacji jeden do jednego wiersz w tabeli A może mieć nie więcej niż jeden pasujący wiersz w tabeli B i odwrotnie. Relacja jeden do jednego jest tworzona, jeśli obie powiązane kolumny są kluczami podstawowymi lub mają unikatowe ograniczenia.

Ten typ relacji nie jest powszechny, ponieważ większość informacji powiązanych w ten sposób byłaby tabelą typu „wszystko w jednym”. Możesz użyć relacji jeden do jednego, aby -

Podziel tabelę na wiele kolumn.
Oddziel część tabeli ze względów bezpieczeństwa.
Przechowuj dane, które są krótkotrwałe i można je łatwo usunąć, po prostu usuwając tabelę.
Przechowuj informacje, które dotyczą tylko podzbioru tabeli głównej.