HTTP - buforowanie

Protokół HTTP jest zwykle używany w rozproszonych systemach informacyjnych, w których wydajność można poprawić, korzystając z pamięci podręcznych odpowiedzi. Protokół HTTP / 1.1 zawiera szereg elementów, które mają sprawić, że buforowanie będzie działać.

Celem buforowania w HTTP / 1.1 jest wyeliminowanie konieczności wysyłania żądań w wielu przypadkach oraz wyeliminowanie konieczności wysyłania pełnych odpowiedzi w wielu innych przypadkach.

Podstawowe mechanizmy pamięci podręcznej w HTTP / 1.1 to niejawne dyrektywy dla pamięci podręcznych, w których serwer określa czas wygaśnięcia i walidatory. UżywamyCache-Control nagłówek w tym celu.

Plik Cache-Controlnagłówek umożliwia klientowi lub serwerowi przesyłanie różnych dyrektyw w żądaniach lub odpowiedziach. Te dyrektywy zwykle zastępują domyślne algorytmy buforowania. Dyrektywy buforowania są określone na liście oddzielonej przecinkami. Na przykład:

Cache-control: no-cache

Następujące dyrektywy żądania pamięci podręcznej mogą być używane przez klienta w jego żądaniu HTTP:

SN	Dyrektywa i opis żądania pamięci podręcznej
1	no-cache Pamięć podręczna nie może używać odpowiedzi do spełnienia kolejnego żądania bez pomyślnej ponownej walidacji na serwerze pochodzenia.
2	no-store Pamięć podręczna nie powinna przechowywać żadnych informacji o żądaniu klienta lub odpowiedzi serwera.
3	max-age = seconds Wskazuje, że klient jest gotowy zaakceptować odpowiedź, której wiek nie jest dłuższy niż określony czas w sekundach.
4	max-stale [ = seconds ] Wskazuje, że klient jest skłonny zaakceptować odpowiedź, która przekroczyła czas wygaśnięcia. Jeśli podano sekundy, nie może upłynąć więcej niż ten czas.
5	min-fresh = seconds Wskazuje, że klient jest skłonny zaakceptować odpowiedź, której okres ważności nie jest krótszy niż jej aktualny wiek plus określony czas w sekundach.
6	no-transform Nie konwertuje ciała jednostki.
7	only-if-cached Nie pobiera nowych danych. Pamięć podręczna może wysyłać dokument tylko wtedy, gdy znajduje się w pamięci podręcznej i nie powinna kontaktować się z serwerem pochodzenia, aby sprawdzić, czy istnieje nowsza kopia.

Następujące dyrektywy odpowiedzi pamięci podręcznej mogą być używane przez serwer w odpowiedzi HTTP:

SN	Dyrektywa i opis odpowiedzi pamięci podręcznej
1	public Wskazuje, że odpowiedź może być buforowana przez dowolną pamięć podręczną.
2	private Wskazuje, że całość lub część komunikatu odpowiedzi jest przeznaczona dla jednego użytkownika i nie może być zapisywana w pamięci podręcznej współużytkowanej.
3	no-cache Pamięć podręczna nie może używać odpowiedzi do spełnienia kolejnego żądania bez pomyślnej ponownej weryfikacji na serwerze pochodzenia.
4	no-store Pamięć podręczna nie powinna przechowywać żadnych informacji o żądaniu klienta lub odpowiedzi serwera.
5	no-transform Nie konwertuje ciała jednostki.
6	must-revalidate Pamięć podręczna musi weryfikować stan nieaktualnych dokumentów przed jej użyciem i nie należy używać tych, które utraciły ważność.
7	proxy-revalidate Dyrektywa proxy-revalidate ma takie samo znaczenie jak dyrektywa must-revalidate, z wyjątkiem tego, że nie ma zastosowania do niewspółdzielonych pamięci podręcznych agentów użytkownika.
8	max-age = seconds Wskazuje, że klient jest gotowy zaakceptować odpowiedź, której wiek nie jest dłuższy niż określony czas w sekundach.
9	s-maxage = seconds Maksymalny wiek określony w tej dyrektywie zastępuje maksymalny wiek określony w dyrektywie max-age lub w nagłówku Expires. Dyrektywa s-maxage jest zawsze ignorowana przez prywatną pamięć podręczną.