Osadzanie IPython
Funkcja embed () modułu IPython umożliwia osadzenie IPython w przestrzeni nazw kodów Pythona. W ten sposób możesz wykorzystać funkcje IPythona, takie jak introspekcja obiektów i uzupełnianie kart, w domyślnym środowisku Pythona.
Obiekty Pythona obecne w globalnej przestrzeni nazw przed osadzeniem będą dostępne dla IPythona.
Jeśli nowe obiekty zostaną utworzone w IPythonie lub poprzednie obiekty zostaną zmodyfikowane, będą one automatycznie dostępne w domyślnym środowisku po wyjściu z IPython. Osadzona powłoka IPython nie zmienia stanu wcześniejszego kodu ani obiektów.
Jeśli jednak IPython jest osadzony w lokalnej przestrzeni nazw, tak jak wewnątrz funkcji, obiekty w nim zawarte nie będą dostępne po zamknięciu. Tutaj zdefiniowaliśmy funkcję add (). Wewnątrz add () wywołujemy IPython i deklarujemy zmienną. Jeśli spróbujemy uzyskać dostęp do zmiennej w IPythonie po jej zamknięciu, zostanie zgłoszony wyjątek NameError.