Urządzenia półprzewodnikowe - polaryzacja tranzystorów
Tranzystory mają trzy sekcje, a mianowicie - emitter, the basei collector.
Plik base jest znacznie cieńszy niż emiter, a kolektor jest stosunkowo szerszy niż oba.
Plik emitter jest silnie domieszkowany, dzięki czemu może wstrzykiwać dużą liczbę nośników ładunku do przewodzenia prądu.
Baza przepuszcza większość nośników ładunku do kolektora, ponieważ jest stosunkowo słabo domieszkowana niż emiter i kolektor.
Aby tranzystor działał prawidłowo, obszar podstawy emitera musi być spolaryzowany w przód, a obszar bazy kolektora musi być spolaryzowany do tyłu.
W obwodach półprzewodnikowych napięcie źródła nazywane jest napięciem polaryzacji. Aby tranzystory bipolarne działały, muszą mieć spolaryzowane oba złącza. Ten stan powoduje przepływ prądu przez obwód. Obszar zubożenia urządzenia jest zmniejszony, a większość nośników prądu jest wprowadzana w kierunku złącza. Jedno ze złączy tranzystora musi być spolaryzowane do przodu, a inne muszą być spolaryzowane do tyłu, gdy działa.
Działanie tranzystora NPN
Jak pokazano na powyższym rysunku, złącze emiter-baza jest spolaryzowane do przodu, a złącze kolektora do bazy jest spolaryzowane odwrotnie. Odchylenie do przodu na złączu emitera do podstawy powoduje, że elektrony przepływają z emitera typu N w kierunku polaryzacji. Warunek ten formułuje prąd emitera (I E ).
Przechodząc przez materiał typu P, elektrony mają tendencję do łączenia się z dziurami, na ogół bardzo nielicznych, i tworzą prąd bazowy (I B ). Reszta elektronów przechodzi przez cienki obszar zubożenia i dociera do obszaru kolektora. Ten prąd stanowi prąd kolektora (I C ).
Innymi słowy, prąd emitera faktycznie przepływa przez obwód kolektora. Dlatego można uznać, że prąd emitera jest sumą prądu podstawy i kolektora. Można to wyrazić jako:
Ja E = Ja B + Ja C.
Działanie tranzystora PNP
Jak pokazano na poniższym rysunku, złącze emiter-baza jest spolaryzowane do przodu, a złącze kolektora do podstawy jest spolaryzowane odwrotnie. Przesunięcie w przód na złączu emitera do podstawy powoduje, że otwory przepływają z emitera typu P w kierunku polaryzacji. Warunek ten formułuje prąd emitera (I E ).
Przechodząc przez materiał typu N, elektrony mają tendencję do łączenia się z elektronami, na ogół bardzo nielicznych, i tworzą prąd bazowy (I B ). Pozostałe otwory przecinają cienki obszar zubożenia i dochodzą do obszaru kolektora. Ten prąd stanowi prąd kolektora (I C ).
Innymi słowy, prąd emitera faktycznie przepływa przez obwód kolektora. Dlatego można uznać, że prąd emitera jest sumą prądu podstawy i kolektora. Można to wyrazić jako:
Ja E = Ja B + Ja C.