Solidność - konstruktorzy

Konstruktor to specjalna funkcja zadeklarowana przy użyciu constructorsłowo kluczowe. Jest to funkcja opcjonalna i służy do inicjalizacji zmiennych stanu kontraktu. Oto kluczowe cechy konstruktora.

• Kontrakt może mieć tylko jednego konstruktora.

• Kod konstruktora jest wykonywany raz podczas tworzenia kontraktu i służy do inicjowania stanu kontraktu.

• Po wykonaniu kodu konstruktora ostateczny kod jest wdrażany w łańcuchu bloków. Ten kod obejmuje funkcje publiczne i kod dostępny za pośrednictwem funkcji publicznych. Kod konstruktora ani żadna metoda wewnętrzna używana tylko przez konstruktora nie są uwzględniane w końcowym kodzie.

• Konstruktor może być publiczny lub wewnętrzny.

• Konstruktor wewnętrzny oznacza kontrakt jako abstrakcyjny.

• W przypadku, gdy nie zdefiniowano konstruktora, w kontrakcie znajduje się domyślny konstruktor.

pragma solidity ^0.5.0;

contract Test {
   constructor() public {}
}

• W przypadku, gdy kontrakt bazowy ma konstruktora z argumentami, każdy kontrakt pochodny musi je przekazać.

• Konstruktor bazowy można zainicjować bezpośrednio w następujący sposób -

pragma solidity ^0.5.0;

contract Base {
   uint data;
   constructor(uint _data) public {
      data = _data;   
   }
}
contract Derived is Base (5) {
   constructor() public {}
}

• Konstruktor bazowy można zainicjować pośrednio w następujący sposób -

pragma solidity ^0.5.0;

contract Base {
   uint data;
   constructor(uint _data) public {
      data = _data;   
   }
}
contract Derived is Base {
   constructor(uint _info) Base(_info * _info) public {}
}

• Bezpośrednie i pośrednie sposoby inicjowania konstruktora kontraktu podstawowego są niedozwolone.

• Jeśli kontrakt pochodny nie przekazuje argumentów do konstruktora kontraktu podstawowego, kontrakt pochodny stanie się abstrakcyjny.