Tcl - podstawowa składnia

Tcl jest dość prosty do nauczenia i zacznijmy tworzyć nasz pierwszy program Tcl!

Pierwszy program Tcl

Napiszmy prosty program w Tcl. Wszystkie pliki Tcl będą miały rozszerzenie, tj. Tcl. Więc umieść następujący kod źródłowy w pliku test.tcl.

#!/usr/bin/tclsh

puts "Hello, World!"

Zakładając, że środowisko Tcl jest poprawnie skonfigurowane; uruchommy program po przejściu do katalogu pliku, a następnie uruchommy program za pomocą -

$ tclsh test.tcl

Otrzymamy następujący wynik -

Hello, World!

Przyjrzyjmy się teraz podstawowej strukturze programu Tcl, aby ułatwić Ci zrozumienie podstawowych elementów składowych języka Tcl. W Tcl używamy nowej linii lub średnika, aby zakończyć poprzednią linię kodu. Ale średnik nie jest konieczny, jeśli używasz nowego wiersza dla każdego polecenia.

Komentarze

Komentarze są jak pomocny tekst w programie Tcl, a interpreter je ignoruje. Komentarze można pisać przy użyciu znaku krzyżyka _ (#) na początku.

#!/usr/bin/tclsh

# my first program in Tcl
puts "Hello World!"

Wykonanie powyższego kodu daje następujący wynik -

Hello World!

Komentarz wielowierszowy lub blokowy jest zapisywany za pomocą „if” z warunkiem „0”. Przykład jest pokazany poniżej.

#!/usr/bin/tclsh

if 0 {
   my first program in Tcl program
   Its very simple
}
puts "Hello World!"

Wykonanie powyższego kodu daje następujący wynik -

Hello World!

Komentarze w tekście używają; #. Przykład podano poniżej.

#!/usr/bin/tclsh

puts "Hello World!" ;# my first print in Tcl program

Wykonanie powyższego kodu daje następujący wynik -

Hello World!

Identyfikatory

Identyfikator Tcl to nazwa używana do identyfikacji zmiennej, funkcji lub dowolnego innego elementu zdefiniowanego przez użytkownika. Identyfikator zaczyna się od litery od A do Z lub od a do z lub znaku podkreślenia (_), po którym następuje zero lub więcej liter, podkreślników, dolarów ($) i cyfr (od 0 do 9).

Tcl nie zezwala na znaki interpunkcyjne, takie jak @ i% w identyfikatorach. Tcl jestcase sensitive_ język. Zatem siła robocza i siła robocza to dwa różne identyfikatory w Tcl. Oto kilka przykładów akceptowanych identyfikatorów -

mohd       zara    abc   move_name  a_123
myname50   _temp   j     a23b9      retVal

Zastrzeżone słowa

Poniższa lista przedstawia kilka słów zastrzeżonych w Tcl. Te zastrzeżone słowa nie mogą być używane jako stałe, zmienne ani żadne inne nazwy identyfikatorów.

po	dodać	szyk	auto_execok
auto_import	auto_load	auto_load_index	auto_qualify
dwójkowy	Bgerror	przerwa	łapać
Płyta CD	Zegar	blisko	concat
kontyntynuj	Dde	domyślna	jeszcze
elseif	Kodowanie	eof	błąd
eval	Exec	wyjście	wyr
fblocked	Fconfigure	fcopy	plik
fileevent	Spłukać	dla	dla każdego
format	Pobiera	glob	światowy
historia	Gdyby	info	interp
Przystąp	Lappend	lindex	linsert
lista	Llength	Załaduj	lrange
zastępować	Lsearch	lsort	przestrzeń nazw
otwarty	Pakiet	pid	pkg_mkIndex
proc	Umieszcza	pwd	czytać
regexp	Regsub	Przemianować	ratunek
powrót	Skanowanie	szukać	zestaw
gniazdo elektryczne	Źródło	rozdzielać	strunowy
subst	Przełącznik	tclLog	powiedzieć
czas	Ślad	nieznany	nieoprawny
aktualizacja	Uplevel	upvar	zmienna
vwait	Podczas

Białe znaki w Tcl

Linia zawierająca tylko białe spacje, ewentualnie z komentarzem, jest nazywana a blank line, a interpreter Tcl całkowicie to ignoruje.

Białe znaki to termin używany w Tcl do opisywania spacji, tabulatorów, znaków nowej linii i komentarzy. Biała spacja oddziela jedną część instrukcji od drugiej i umożliwia interpretatorowi określenie, gdzie kończy się jeden element instrukcji, taki jak puts, a zaczyna następny element. Dlatego w poniższym oświadczeniu -

#!/usr/bin/tclsh

puts "Hello World!"

Między słowami „puts” a „Hello World!” Musi znajdować się co najmniej jeden biały znak (zwykle spacja). aby tłumacz mógł je rozróżnić. Z drugiej strony w poniższym stwierdzeniu -

#!/usr/bin/tclsh

puts [expr 3 + 2] ;# print sum of the 3 and 2

Wykonanie powyższego kodu daje następujący wynik -

Żadne spacje nie są potrzebne między 3 a + lub między + a 2; chociaż możesz dołączyć niektóre, jeśli chcesz, aby były czytelne.