Prawo gospodarcze - prawo przewozu towarów

Globalizacja różnych rynków, międzynarodowa integracja gospodarcza, usunięcie barier w biznesie i handlu oraz zwiększona konkurencja znacznie zwiększyły zależność biznesu od transportu. Transport stał się w dzisiejszych czasach jednym z najważniejszych czynników zmieniających reguły gry w biznesie.

Odpowiedni transport pomaga wyprzedzić konkurencję. Towar należy przenieść z jednego miejsca do drugiego. Aby przewieźć towar z jednego miejsca do drugiego, należy zawrzeć umowę przewozu. Stowarzyszenie lub organizacje zajmujące się przewozami są określane jako przewoźnicy.

Towary mogą być transportowane drogą lądową, wodną lub powietrzną. Transport ładunku przy użyciu dwóch lub więcej rodzajów transportu nazywany jest transportem multimodalnym.

Istnieją cztery rodzaje transportu w Indiach -

Roadways
Railways
Sea
Airlines

Przewóz towarów drogą lądową

Przewóz towarów drogą lądową podlega dwóm ustawom - ustawie o przewozie drogowym z 2007 r. I ustawie o kolejach z 1890 r. Zgodnie z ustawą o przewozie drogowym przewoźnikiem wspólnym może być osoba fizyczna, osoba lub organizacja, która przewozi zajmują się transportem lądowym lub śródlądowymi drogami wodnymi w celu zbierania pieniędzy.

Przez przewoźnika prywatnego rozumie się podmiot, który przewozi towary własne lub wybranych osób.
Przewoźnicy prywatni podlegają indyjskiej ustawie o umowach, a nie ustawie o przewozie drogowym z 2007 r.
Ustawa o przewozach drogowych z 2007 r. Została uchwalona w celu zrewidowania przestarzałej ustawy o przewoźnikach z 1865 r.
Ustawa dotyczy uregulowań przewoźników, ograniczenia ich odpowiedzialności i deklaracji wartości dostarczonych im towarów w celu ustalenia ich odpowiedzialności za utratę lub uszkodzenie tych towarów w wyniku zaniedbania lub czynów karalnych popełnionych przez nich samych, ich pracowników lub agentów.
Z wyjątkiem Dżammu i Kaszmiru, ustawa dotyczy całych Indii.

Przewóz towarów koleją

Ustawa o kolejach z 1989 r. Reguluje przewóz koleją. Niektóre z ważnych aspektów ustawy są następujące:

Zgodnie z art. 61 ustawy, każda administracja kolejowa musi prowadzić książeczki taryfowe, które zawierają stawki dopuszczone do przewozu towarów z jednej stacji do drugiej i udostępniać je do wglądu każdej osobie we wszystkich rozsądnych godzinach, nie żądając żadnych opłaty.

Zgodnie z art. 63, jeżeli towary są powierzone do przewozu organom administracji kolejowej, to tego rodzaju wagony powinny podlegać ryzyku kolejowemu, chyba że do takich towarów ma zastosowanie wskaźnik ryzyka właściciela. Towary uważa się za powierzone na ryzyko właściciela, jeżeli nie wybrano żadnej stawki.
Zgodnie z art. 64 list przewozowy powinien być sporządzony przez każdą osobę powierzającą jakiekolwiek towary administracji kolejowej do przewozu w formie określonej przez rząd centralny. Prawidłowość listu przewozowego zapewnia współsygnatariusz listu. Będzie on odpowiadał i będzie podlegał odszkodowaniu za szkody spowodowane błędem lub niekompletnością listu przewozowego.
Zgodnie z art. 65, pokwitowanie kolejowe wydaje administracja kolejowa, określona przez rząd centralny, w przypadku, gdy towar ma być załadowany przez osobę lub przy odbiorze towaru. Na paragonie kolejowym należy podać wagę i liczbę paczek.
Zgodnie z artykułem 67, przewóz niebezpieczny i obraźliwy nie powinien być wykonywany przez żadną osobę, chyba że związane z nim niebezpieczeństwo i obrazowość przewozu zostanie zatwierdzona przez administrację kolejową w odpowiedzi na zawiadomienie zawierające informacje o ryzyku związanym z przewozem tego wozu, przekazane przez osoba, która przewozi przewóz lub niebezpieczny i obraźliwy charakter przewozu jest wyraźnie zaznaczony na opakowaniu przesyłki.