Polityka i prawodawstwo

W poprzednich rozdziałach poznaliśmy środowisko, ekosystem, zasoby naturalne, bioróżnorodność i jej znaczenie dla świata żywego, a zwłaszcza dla ludzkości. Dowiedzieliśmy się również, jak problemy środowiskowe, takie jak zanieczyszczenie i zmiana klimatu, wpływają na nasze przetrwanie i zagrażają mu. Konieczne jest poznanie przepisów prawnych i konstytucyjnych dotyczących ochrony i pielęgnacji przyrody. W tym rozdziale dowiemy się o takich przepisach i ustawach.

Potrzeba polityki i prawodawstwa

Zawsze pragnieniem człowieka było czyste powietrze, czysta woda i środowisko wolne od toksyn i zanieczyszczeń. W pierwszej połowie ubiegłego wieku istniało niewiele mechanizmów prawnych i konstytucyjnych mających na celu ochronę środowiska i zasobów naturalnych kraju.

Rosnące zanieczyszczenie i rosnąca presja na jakość powietrza, wody i gleby doprowadziły do tego, że przepisy dotyczące ochrony środowiska zostały opracowane w celu ochrony środowiska przed szkodliwymi działaniami. Ze względu na obecny stan środowiska, decydenci w każdym kraju muszą nadać priorytet polityce środowiskowej.

Zasoby naturalne, zarówno odnawialne, jak i nieodnawialne, oraz dzikie zwierzęta są stale zagrożone. Szacuje się, że biorąc pod uwagę obecne tempo eksploatacji takich zasobów w najbliższej przyszłości pozbędziemy się wielu ważnych zasobów. Jeśli nie zaopiekujemy się nimi i nie uciekniemy się do zrównoważonego użytkowania, sprawimy, że nasza potomność będzie żyć bez zasobów. W związku z tym istnieje potrzeba polityki i przepisów dotyczących środowiska.

Co to jest polityka środowiskowa?

Polityka odnosi się do zbioru zasad lub planów uzgodnionych przez rząd lub organizację, które mają być realizowane w określonej sytuacji. Environmental policy definiuje się jako „wszelkie działania celowo podjęte w celu zarządzania działalnością człowieka w celu zapobiegania, zmniejszania lub łagodzenia szkodliwego wpływu na przyrodę i zasoby naturalne oraz w celu zapewnienia, aby zmiany środowiska spowodowane przez człowieka nie miały szkodliwego wpływu na ludzi lub środowisko".

Polityka środowiskowa zwykle obejmuje zanieczyszczenie powietrza i wody, gospodarkę odpadami, zarządzanie ekosystemami, ochronę bioróżnorodności oraz ochronę zasobów naturalnych, dzikiej przyrody i zagrożonych gatunków. Właściwa polityka i ustawodawstwo na poziomie krajowym i międzynarodowym może zmniejszyć zanieczyszczenie jadowite i pomóc w ochronie różnorodności biologicznej i zasobów naturalnych.

Co to jest prawodawstwo dotyczące ochrony środowiska?

Environmental legislation to zbiór praw i przepisów, których celem jest ochrona środowiska przed szkodliwymi działaniami.

Ustawodawstwo może przybierać różne formy, w tym regulacje dotyczące emisji, które mogą prowadzić do zanieczyszczenia środowiska, opodatkowanie działań szkodliwych dla środowiska i zdrowia oraz ustanawianie ram prawnych dla systemów handlu, na przykład emisji dwutlenku węgla. Inne działania mogą opierać się na dobrowolnych umowach. Do głównych aktualnych ram prawnych należą te dotyczące pozwoleń środowiskowych oraz te, które nakazują przeprowadzanie ocen wpływu na środowisko i zdrowie.

Ustawa o ochronie środowiska

Większość krajów na świecie uchwaliła ustawy o ochronie środowiska, uwzględniając potrzebę ochrony naszego środowiska.

W Stanach Zjednoczonych ustawa National Environmental Policy Act (NEPA) z 1970 r. Promuje poprawę stanu środowiska i ustanowiła Prezydencką Radę ds. Jakości Środowiska (CEQ). W USA nazywana jest „środowiskową Magna Carta”, ponieważ był to wczesny krok w kierunku rozwoju amerykańskiej polityki środowiskowej. Inne akty środowiskowe w USA są następujące.

Ustawa o czystym powietrzu z 1970 i 1990
Ustawa o czystej wodzie z 1972 r
Ustawa o zagrożonych gatunkach z 1973 r
Resource Conservation and Recovery Act z 1976 r
National Forest Management Act z 1976 r
Ustawa o kontroli i rekultywacji górnictwa odkrywkowego z 1977 r
Kompleksowa ustawa o reagowaniu na środowisko, odszkodowaniach i odpowiedzialności z 1980 r

Ustawy o ochronie środowiska w Indiach

W konstytucji Indii wyraźnie stwierdza się, że obowiązkiem państwa jest „ochrona i poprawa stanu środowiska naturalnego oraz ochrona lasów i dzikiej przyrody w kraju”. Nakłada na każdego obywatela obowiązek „ochrony i poprawy środowiska naturalnego, w tym lasów, jezior, rzek i dzikiej przyrody”.

W Indiach uchwalono szereg aktów prawnych dotyczących środowiska. Niektóre z ważnych przepisów w tym zakresie to:

Ustawa o ochronie przyrody, 1972
Ustawa o ochronie lasów, 1980
Water (Prevention and Control of Pollution) Act, 1974
The Air (Prevention and Control of Pollution) Act, 1981
Ustawa o ochronie środowiska, 1986
Zasady postępowania z odpadami niebezpiecznymi i zarządzania nimi, 1989
Ustawa o Krajowym Trybunale Ochrony Środowiska z 1995 r
Ustawa o różnorodności biologicznej z 2002 r

Ustawa o ochronie środowiska, 1986

Ustawa o ochronie środowiska z 1986 r. Była ustawową odpowiedzią, która weszła w życie rok po tragicznej tragedii gazowej w Bhopalu i jest uważana za ustawodawstwo parasolowe, ponieważ rozwiązuje wiele luk w istniejących przepisach dotyczących ochrony środowiska. Został uchwalony zgodnie z duchem konferencji sztokholmskiej, która odbyła się w czerwcu 1972 r., W celu podjęcia odpowiednich środków w celu ochrony i ożywienia środowiska naturalnego i związanych z nim spraw.

Plik Environment (Protection) Actma zastosowanie do całych Indii, w tym Dżammu i Kaszmiru. Weszła w życie 19 listopada 1986 r. EPA 1986 została uchwalona głównie w celu wykonania decyzji podjętych na Konferencji ONZ w sprawie środowiska człowieka, która odbyła się w Sztokholmie w czerwcu 1972 r.

Miał on koordynować działania różnych agencji regulacyjnych w ramach obowiązujących przepisów. Ma również na celu gromadzenie i rozpowszechnianie informacji o zanieczyszczeniu środowiska.

Zrobiono wiele, aby chronić i poprawiać środowisko na całym świecie. Jednak wiele pozostaje do zrobienia w celu zbudowania zrównoważonego społeczeństwa. Wprowadzane są nowe mechanizmy przyspieszające proces ochrony i poprawy stanu środowiska. Na przykład nowe instytucje -the National Environment Management Authority (NEMA) i the State Environment Management Authorities (SEMA) - w Indiach zaproponowano pełnoetatowe organizacje techniczne zdolne do przetwarzania wszystkich wniosków o zezwolenie środowiskowe w określonym czasie.