Architektura roamingu LTE
Sieć obsługiwana przez jednego operatora w jednym kraju jest znana jako publiczna lądowa sieć telefonii komórkowej (PLMN), a gdy subskrybowany użytkownik korzysta z PLMN swojego operatora, mówi się, że jest to Home-PLMN, ale roaming umożliwia użytkownikom poruszanie się poza ich siecią macierzystą i korzystanie z zasobów z sieci innego operatora. Ta inna sieć nazywa się Visited-PLMN.
Użytkownik roamingowy jest podłączony do E-UTRAN, MME i S-GW odwiedzanej sieci LTE. Jednak LTE / SAE pozwala na użycie P-GW odwiedzanej lub domowej sieci, jak pokazano poniżej:
P-GW sieci domowej pozwala użytkownikowi na dostęp do usług operatora macierzystego nawet w sieci odwiedzanej. P-GW w odwiedzanej sieci pozwala na „lokalne przełamanie” do Internetu w odwiedzanej sieci.
Interfejs między obsługującymi i bramkami PDN jest znany jako S5 / S8. Ma to dwie nieco różne implementacje, a mianowicie S5, jeśli dwa urządzenia znajdują się w tej samej sieci, i S8, jeśli znajdują się w różnych sieciach. W przypadku telefonów komórkowych, które nie korzystają z roamingu, bramy obsługujące i PDN można zintegrować w jednym urządzeniu, dzięki czemu interfejs S5 / S8 całkowicie zniknie.
Ładowanie w roamingu LTE
Złożoność nowych mechanizmów opłat wymaganych do obsługi roamingu 4G jest znacznie większa niż w środowisku 3G. Kilka słów na temat zarówno przedpłaconych, jak i abonamentowych opłat za roaming LTE znajduje się poniżej:
Prepaid Charging- Standard CAMEL, który umożliwia usługi prepaid w 3G, nie jest obsługiwany w LTE; w związku z tym informacje o klientach przedpłaconych muszą być kierowane z powrotem do sieci domowej, a nie obsługiwane przez lokalną odwiedzaną sieć. W rezultacie operatorzy muszą polegać na nowych przepływach księgowych, aby uzyskać dostęp do przedpłaconych danych klientów, na przykład za pośrednictwem swoich bramek P w środowiskach IMS i innych niż IMS lub za pośrednictwem CSCF w środowisku IMS.
Postpaid Charging- Opłacane opłaty za wykorzystanie danych działają tak samo w LTE, jak w 3G, używając wersji TAP 3.11 lub 3.12. W przypadku lokalnego podziału usług IMS wymagany jest TAP 3.12.
Operatorzy nie mają takiego samego wglądu w działania abonenta, jak w scenariuszach routingu domowego w przypadku scenariuszy lokalnych wybić, ponieważ sesje danych abonenta są utrzymywane w odwiedzanej sieci; w związku z tym, aby operator macierzysty mógł przechwytywać w czasie rzeczywistym informacje o klientach przedpłaconych i abonamentowych, musi ustanowić interfejs Diameter między systemami ładowania a bramką P sieci odwiedzanej.
W przypadku wystąpienia scenariusza lokalnego przełamania usług ims, odwiedzana sieć tworzy rekordy szczegółów połączeń (CDR) z bramek S, jednak te CDR nie zawierają wszystkich informacji wymaganych do utworzenia sesji mobilnej TAP 3.12 lub przesyłania wiadomości zapis zdarzenia dotyczący korzystania z usługi. W rezultacie operatorzy muszą skorelować CDR sieci bazowej danych z CDR IMS w celu utworzenia rekordów TAP.