Snowboard - krótki przewodnik
Snowboard to jeden z najpopularniejszych sportów zimowych na całym świecie. W tym sporcie zawodnik jeździ po zaśnieżonym stoku przy pomocy specjalnie zaprojektowanego snowboardu. Snowboard to także różne style i triki. Jest częścią Zimowych Igrzysk Olimpijskich od 1998 roku.
W tym sporcie zawodnicy wykonują pojedynczo w zależności od kategorii i stylu sportu. Triki i nawierzchnie związane z wejściem na pokład różnią się w zależności od typu. We wszystkich typach punktacja przyznawana na podstawie stopnia trudności, sprawności w wykonywaniu umiejętności i kreatywności. Gracz, który uzyska najwyższy wynik, zostaje zwycięzcą.
Krótka historia snowboardu
Nowoczesny snowboard został zapoczątkowany w USA w 1965 roku przez Shermana Poppena, który wynalazł zabawkę dla swojej córki, łącząc dwie narty razem liną przymocowaną na jednym końcu dla lepszej kontroli. Ze względu na rosnącą popularność wśród przyjaciół swojej córki, udzielił licencji na ten pomysł Brunswick Corporation, która później sprzedała około miliona płyt w ciągu następnej dekady.
Około lat 70-tych Poppen zorganizował wiele imprez snowboardowych, które przyciągnęły uwagę wielu ludzi w całym kraju. Krajowe Mistrzostwa Snurfingu, które odbyły się w Muskegon State Park, Muskego były pierwszymi mistrzostwami snowboardowymi, które zaoferowały nagrody pieniężne. W 1979 roku Jake Burton Carpenter zaczął startować w zawodach z zaprojektowanym przez siebie snowboardem, który został uznany za pierwszy snowboard współczesnego snowboardu.
Pierwsze zawody mistrzostw świata w halfpipe odbyły się w Soda Springs w Kalifornii w 1983 r., Aw 1985 r. W Zürs w Austrii odbyły się pierwsze zawody Pucharu Świata w snowboardzie. W 1990 roku powstała Międzynarodowa Federacja Snowboardu (ISF), która miała działać jako międzynarodowy organ zarządzający snowboardem. Po raz pierwszy został włączony do Igrzysk Olimpijskich podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1998 w Nagano w Japonii.
Kraje uczestniczące
Mimo że ma wiele podobieństw do innych sportów ekstremalnych, takich jak deskorolka, surfing, narciarstwo, snowboard, ma światowych fanów ze względu na swoje unikalne style i kategorie. Początkowo rozpoczął się w USA, obecnie jest grany na całym świecie zarówno jako sport, jak i rekreacja. Różne filmy i czasopisma poświęcone tej dyscyplinie dodatkowo zwiększyły jej popularność.
Niektóre z krajów, w których snowboard jest bardzo popularny, to USA, Australia, Norwegia, Francja, Kanada, Szwajcaria, Finlandia, Nowa Zelandia i Chile.
Oprócz zwykłego sprzętu sportowego, zawodnik używa również innego sprzętu ochronnego, aby uniknąć kontuzji. Głównym sprzętem potrzebnym do uprawiania tego sportu jest snowboard. Oto kilka podstawowych szczegółów dotyczących sprzętu używanego w tym sporcie -
Deska snowboardowa
Deski snowboardowe są podstawowym wyposażeniem snowboardowym i służą do zjeżdżania po zaśnieżonej nawierzchni. Zazwyczaj deska snowboardowa jest wykonana z twardego drewnianego rdzenia, który jest umieszczony pomiędzy wieloma warstwami włókna szklanego. Do produkcji nowoczesnego snowboardu wykorzystywane są również inne elementy, takie jak włókno węglowe, kevlar, aluminium.
Czubek i koniec deski są zawinięte do góry, aby zapewnić bezbłędne poruszanie się po równym lub nierównym śniegu. Istnieją dwa różne sposoby zaprojektowania podstawy płytkiextruded i sintered.
Extruded Base - W przypadku podstawy wytłaczanej, materiały na bazie tworzyw sztucznych są zwykle topione i formowane do żądanej formy.
Sintered Base- W przypadku spiekanego podłoża, materiały na bazie tworzyw sztucznych są najpierw proszkowane, a następnie formowane do żądanej formy za pomocą ciepła i ciśnienia. Deski snowboardowe z podstawą spiekaną są dużo szybsze niż deski z podstawą wytłaczaną ze względu na zdolność wchłaniania wosku, co znacznie zmniejsza tarcie między deską a powierzchnią.
W oparciu o różne warianty sportu i zastosowaną nawierzchnię stosuje się różne rodzaje snowboardów. Niektóre z nich to -
Freestyle board- W przypadku jazdy na snowboardzie freestyle, deski są w lustrzanym odbiciu względem siebie wzdłuż osi bocznej. Te deski są najczęściej używane na powierzchniach takich jak metalowe szyny, kłody, pudełka itp.
Free ride boards- Te deski są zwykle dłuższe niż deski freestyle. Deski te są zazwyczaj kierunkowe i mają zaostrzoną końcówkę odpowiednią do umieszczenia wzdłuż kierunku ruchu. Tego typu deski można stosować na dowolnej powierzchni począwszy odbackcountry riding, do extreme big-mountain descents.
Alpine boards- Deski alpejskie lub deski wyścigowe są długie, wąskie i sztywne pod względem kształtu i podobne do desek typu free ride. Są również zazwyczaj kierunkowe i specjalnie zaprojektowane, aby wyróżniać się na przygotowanych stokach. Wąski kształt pomaga jeźdźcowi osiągać lepsze wyniki podczas wyścigu. Przeważnie jeździ na nim twarde plastikowe buty.
Buty snowboardowe
Buty używane w snowboardzie to na ogół buty z miękkiego plastiku, z wyjątkiem alpejskiego snowboardu, gdzie używane są twarde plastikowe buty. Podstawową funkcjonalnością tych butów jest przekazywanie energii ruchu rowerzysty na snowboard. Opierając się na różnych projektach, zwykle używane są trzy rodzaje butówstandard boots, step-in bootsi twarde buty.
Standard Boots- Żadna część bagażnika nie jest połączona z płytą. Większość wywieranego nacisku uzyskuje się poprzez wiązanie.
Step-in Boots W tych butach pod butem znajdują się metalowe klapki, które umożliwiają przymocowanie go do wiązań wpinanych nad deską.
Hard Boots - W twardych butach zastosowano specjalne wiązania i są one używane głównie w przypadku snowboardingu alpejskiego dla lepszej kontroli nad deską podczas wyścigów.
Wiązania snowboardowe
Są to specjalnie zaprojektowane urządzenia i są przymocowane do snowboardu. Główną funkcjonalnością tych wiązań jest utrzymywanie buta jeźdźca we właściwym miejscu, aby efektywnie przenosić siłę jeźdźca na ruch deski. W oparciu o ich charakterystykę istnieją trzy rodzaje powiązaństrap-in, step-in, i hybrid wiązania.
Strap Bindings- W wiązaniach z paskiem ludzie używają butów z grubą elastyczną podeszwą i wyściełaną cholewką. Te buty są trzymane na desce za pomocą dwóch wyściełanych pasków z klamrami, które zapewniają lepszą przyczepność do buta. Te paski są ciasno dopasowane do różnych części buta, aby rozłożyć nacisk. Zwykle używane są dwa wiązania pasowe, ale w niektórych przypadkach ludzie używają trzech wiązań paskowych.
Step-in Bindings- Wiązania Step-in zostały zaimprowizowane, aby zapewnić lepszą kontrolę niż wiązanie na pasku. Tutaj jeźdźcy używają specjalnie zaprojektowanych butów typu step-in i umieszczają stopę nad wiązaniem typu step-in.
Hybrid Bindings- Konstrukcje hybrydowe są najczęściej używane w przypadku jeźdźców freestyle i rekreacyjnych ze względu na minimalne ryzyko z tym związane. Jest bardzo podobny do wiązań na pasek. Ale stopa jeźdźca wchodzi do wiązań przez tylną stronę, a następnie zostaje podniesiona i zaciśnięta za pomocą zacisku, aby zapewnić jeździecowi odpowiednią przyczepność.
W zależności od rodzaju snowboardu stosuje się różne rodzaje nawierzchni. W przypadku freestyle i jibbingu wykorzystuje się głównie skateparki i nawierzchnie halfpipe. W przypadku alpejskiego snowboardingu tworzony jest specjalnie zaprojektowany tor wyścigowy. Krótkie wyobrażenie o tych powierzchniach jest następujące -
Snowboarding freestyle
W przypadku jazdy na snowboardzie freestyle snowboardziści najczęściej wykorzystują skateparki jako środowisko do zabawy. Podstawowymi zastosowanymi powierzchniami są metalowe szyny, kłody, skrzynki, schody itp. Nie ma określonych specyfikacji dotyczących nawierzchni w przypadku jibbingu i snowboardingu w stylu dowolnym.
Snowboarding Halfpipe
Do jazdy na snowboardzie halfpipe gracze używają powierzchni halfpipe, która wygląda jak dolna połowa rury z dwiema stronami pokrytymi ścianami i środkową niechlujną rampą wypełnioną śniegiem do jazdy. Ściany po obu stronach muszą mieć wysokość od 8 do 23 stóp.
W przypadku jazdy na deskorolce zastosowana nawierzchnia halfpipe jest w zasadzie wykonana z drewna lub cementu, tutaj nawierzchnia będzie w całości ze śniegu lub częściowo pokryta warstwą śniegu na podstawowej powierzchni.
Alpejski snowboard
W przypadku snowboardingu alpejskiego używane jest środowisko gry tzw pistei obejmuje krajobraz powyżej 1200 mi jest pokryty śniegiem. Krajobraz jest w zasadzie obszarem o strukturze zbocza. Podczas wyścigu różne ścieżki są wytyczone na krajobrazie z zakrętami i nachyleniami na trasie.
Zwykle pistes mają zadbane i symetryczne nawierzchnie bez nierówności, co można osiągnąć przejeżdżając ratrakiem piste. W zależności od stopnia trudności w jeździe po tych nachylonych powierzchniach stosuje się różne kolory. Zwykle we wszystkich regionach kolor zielony jest używany do oznaczenia najłatwiejszych stoków, podczas gdy kolor czarny jest używany do stoków na poziomie eksperckim.
Od czasu swojego wynalezienia snowboard przeszedł wiele zmian i improwizacji. Opierając się na nowoczesnym snowboardzie, wymyślono różne warianty, którymi sąJibbing, Alpine, Freestyle, Snowboard Racinggdzie wszystkie te typy różnią się od siebie wyposażeniem i podstawami wykorzystywanymi jako nawierzchnia snowboardowa. Te style snowboardu są opisane poniżej.
Jibbing
Jibbing jest również znany jako Cruisingw którym jeździec jeździ po niestandardowych nawierzchniach i wykonuje różne triki. W przypadku jibbingu zawodnicy przeważnie jeżdżą i ślizgają się po powierzchniach, które w większości są inne niż śnieg. Tymi powierzchniami mogą być pudła, metalowe szyny, kłody, ławki, skały itp. Zasadniczo jeździec musi jeździć na wszystkim, co stanie mu na drodze. Wykonywany jest głównie w skate parkach.
Snowboarding freestyle
W przypadku snowboardu freestyle większe znaczenie mają wykonywane triki, a nie nawierzchnia. Gracze muszą jeździć na desce snowboardowej po dowolnej nawierzchni, która pojawia się po drodze, która może być kłodą, skałą, metalowymi szynami lub pudełkami.
Te powierzchnie mogą być wykonane przez człowieka lub naturalne. Freestyle snowboarding można uprawiać w skateparku lub w naturalnym środowisku. Istnieją różne rodzaje snowboardu freestyle w zależności od użytych nawierzchni.
Snowboarding Halfpipe
Snowboarding na halfpipe to jeden z najpopularniejszych formatów snowboardu. Tutaj zastosowana powierzchnia ma kształt pół rury. Jest to półokrągła nawierzchnia z dwoma bokami pokrytymi ścianami, a środkowa niechlujna rampa jest wypełniona śniegiem do jazdy.
Gracze zaczynają na jednej krawędzi zbocza, zjeżdżają w dół iz różnych stron, wykonując różne triki, przemieszczając się z jednej strony na drugą i będąc w powietrzu. Wysokość ścianek pół rury wynosi od 8 stóp do 23 stóp.
Slopestyle Snowboarding
W przypadku snowboardu typu slope, nawierzchnią jest park terenowy. Tutaj tereny są wypełnione różnymi sztucznymi powierzchniami, którymi mogą być skrzynki, kłody, metalowe szyny, wysięgniki itp. Tutaj podstawą punktacji jest wybrana powierzchnia i skuteczność wykonywanych trików.
Aby wygrać zawody w stylu slope, gracz nie tylko musi jechać po najtwardszych nawierzchniach, ale musi płynnie wykonywać wszystkie triki na wybranej nawierzchni. Zawody snowboardowe w stylu stoku odbywają się głównie na specjalnie zbudowanych nawierzchniach w obszarach górskich.
Alpejski snowboard
W przypadku narciarstwa alpejskiego sport odbywa się na twardej, zaśnieżonej nawierzchni. Nazywany także carvingiem, tutaj gracze muszą skupić się głównie na carvingu w migowych zakrętach, podobnie jak w surfingu i na nartach. Tutaj gracze noszą twarde plastikowe buty, a następnie kładą deskę pod stopami, tak aby przednia część stopy była w jednej linii z czubkiem deski.
Deska snowboardowa używana w alpejskim snowboardzie jest węższa w porównaniu do snowboardów innych wariantów. Tutaj gracze przechylają snowboard wysoko na krawędzi, jednocześnie pochylając się na zmianę, aż jego / jej ręka dotknie śniegu, co jest znane jako carving. Carving jest pomocny w utrzymaniu szybkości, a także w przypadku wyważenia w stylu alpejskim. Szybkość jest dużym plusem w tym wariancie i podczas wyścigu jest bardzo mniej lub zero skoków.
Snowboard Racing
W przypadku freestyle i alpine punktacja oparta jest na sprawności i płynności trików wykonywanych przez jeźdźca. W przypadku wyścigów snowboardowych gracze ścigają się ze sobą na wąskiej, wypełnionej śniegiem nawierzchni z zakrętami. Gracze wykonują różne sztuczki, takie jak skoki, bermy, roller, strome itp., Aby zachować kontrolę podczas wyścigu. Jedną z głównych form wyścigów snowboardowych jest snowboard cross.
W przypadku zawodów snowboardowych crossowych są dwie rundy: jazda na czas i runda pucharowa. W przypadku rundy eliminacji pewna liczba graczy kwalifikuje się do następnej rundy, podczas gdy inni gracze są eliminowani z wyścigu. Po zakończeniu rundy eliminacji następuje runda jazdy na czas, w której gracze jeżdżą samotnie po pojedynczym torze lub równoległych sąsiadujących torach. W tej rundzie gracz, który ukończy wyścig w najszybszym czasie, zostaje zwycięzcą.
W zależności od wariantu i zastosowanej nawierzchni gracze wykonują różne triki w przypadku zawodów snowboardowych. Im wyższy stopień trudności lewy, tym więcej punktów zostanie przyznanych na podstawie płynności wykonania lewy. Większość trików na snowboardzie jest bardzo podobna do tych na deskorolce. Niektóre sztuczki są następujące -
Proste sztuczki powietrzne
Proste sztuczki powietrzne są następujące -
Ollie- Ollie jest uważany za jedną z podstawowych trików, w których jeździec musi skakać z deską przyczepioną do butów. Podczas skoku w górę, gracz musi odepchnąć tylną część deski tylną stopą, uderzając nią o powierzchnię, która podniesie przednią część deski, tzw. Popping. Podczas lotu gracz musi używać przedniej nogi do prowadzenia deski lub balansować nią, popychając ją przednią nogą, co spowoduje ustawienie jej równolegle do podłoża, a następnie wyląduje bezpiecznie.
Nollie - Odwrócenie do ollie nazywa się nollie lub nos ollie, gdzie gracz musi użyć przedniej stopy, aby wyskoczyć z deski, podczas gdy tylną stopą kontroluje i prowadzi deskę w powietrzu, aby bezpiecznie wylądować.
Switch Ollie - W przypadku przełączania ollie, gracz musi wykonać ollie, zmieniając pozycję na snowboardzie, odwracając obie stopy.
Fakie Ollie- W przypadku fakie ollie, gracz najpierw musi wykonać ollie, a podczas wykonywania ollie musi zmienić pozycję stopy. Jednocześnie musi odbić się od deski w kierunku swojego przełącznika.
Air to Fakie - Ta sztuczka jest najczęściej wykonywana na powierzchni halfpipe, gdzie najpierw gracz porusza się po powierzchni halfpipe, a gdy jest w pozycji pionowej, musi ponownie wejść na powierzchnię wykonując fakie bez żadnej zmiany.
Grab Tricks
Sztuczki chwytania są następujące -
Indy Grab- W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi schylić się na desce i chwycić czubek deski między nogami lub przeważnie środkową krawędź szachownicy, używając tylnej ręki do ten moment. Przed wylądowaniem musi opuścić deskę.
Frontside Grab- W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, musi schylić się na szachownicy i złapać krawędź palca między związaniem szachownicy, używając w tym momencie spływającej ręki. Przed wylądowaniem musi opuścić deskę.
Tail Grab- W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, musi trzymać tył deski za pomocą swojej / jej spływającej ręki. Można to osiągnąć popychając deskę przednią nogą, pochylając tylną nogę w powietrzu.
One-Two - W tej sztuczce, gdy zawodnik jest w powietrzu, musi chwycić piętę za tylną stopą za pomocą przedniej ręki.
Bloody Dracula - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi chwycić ogon deski obiema rękami.
Mute Grab- W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, musi schylić się na desce i złapać czubek deski między nogami. W tym momencie musi również chwycić środkową krawędź szachownicy przednią ręką.
Cannonball - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi chwycić zarówno nos, jak i koniec szachownicy.
Chicken Salad - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi chwycić krawędź pięty deski przednią ręką, która powinna znajdować się między nogami.
Gorilla Grab - W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, musi trzymać krawędź planszy od strony palca, używając obu rąk.
Nose Grab- W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi trzymać przód deski za pomocą przedniej ręki. Można to osiągnąć popychając deskę tylną nogą, jednocześnie pochylając przednią nogę będąc w powietrzu.
Rocket Grab- W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, musi trzymać nos deski obiema rękami. Tutaj, podczas gdy tylna noga pozostaje bez kości, przednia noga zostaje podciągnięta.
Melon Grab - W tej sztuczce, gdy zawodnik jest w powietrzu, musi złapać piętę między wiązaniami za pomocą przedniej ręki.
Method Grab - W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, musi ugiąć kolana, aby podnieść deskę z tyłu, a następnie musi chwycić piętową krawędź deski przednią ręką.
Stalefish Grab - W tej sztuczce, gdy zawodnik jest w powietrzu, musi przytrzymać tylną krawędź deski snowboardowej między wiązaniami za pomocą tylnej ręki.
Roasted Beef Grab - W tej sztuczce, gdy zawodnik jest w powietrzu, musi złapać piętę przez nogi za pomocą tylnej ręki.
Mute Grab - W tej sztuczce, kiedy zawodnik jest w powietrzu, musi chwycić palce stóp przez nogi, używając przedniej ręki.
Rzucanie sztuczek
Rzucane sztuczki są następujące -
Back Flip - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, przewraca się do tyłu.
Front Flip - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, wykonuje przewrót do przodu.
Wild Cat - W tej sztuczce, kiedy gracz jest w powietrzu, obraca się do tyłu z osią obrotu w sposób podobny do koła wozu.
Tame dog - W tej sztuczce, gdy gracz jest w powietrzu, obraca się do przodu z osią obrotu w sposób podobny do koła wozu.
Crippler- Crippler jest najczęściej wykonywany w przypadku nawierzchni typu halfpipe. Tutaj po dotknięciu przedniej ściany i będąc w powietrzu, gracz musi wykonać odwrócony obrót o 540 stopni przed lądowaniem.
Snowboard - punktacja
W przypadku zawodów snowboardowych zasady różnią się w zależności od różnych kategorii. W przypadku stylu wolnego lub jibbingu zawodnicy wykonują różne triki na powierzchniach. Wynik zależy od stopnia trudności wykonywanych trików, sprawności w wykonywaniu trików oraz kreatywności. Gracze muszą zdobyć więcej punktów, aby wygrać ten sport. W przypadku snowboardingu alpejskiego, pierwszy zawodnik, który ukończy wyścig, wygrywa sport.
Ponieważ snowboard jest sportem ekstremalnym, bardzo prawdopodobne jest, że zdarzają się w nim wypadki i kontuzje. W większości przypadków na snowboardzie alpejskim wskaźnik kontuzji jest znacznie wyższy niż w innych kategoriach snowboardu.
Aby uniknąć kontuzji, zdecydowanie zaleca się, aby zawodnicy używali różnego sprzętu ochronnego, takiego jak ochraniacze na nadgarstki i rękawice na nadgarstki, kaski, aby uniknąć urazów głowy, zabezpieczone wiązania, aby uniknąć urazów kolan i dolnej części ciała. Ochraniacze pleców, które są używane podczas wyścigu podczas wyścigu, aby zapobiec urazom kręgosłupa i pleców, są obowiązkowe podczas wyścigu.
Snowboardziści nie mogą przeszkadzać innym snowboardzistom lub przeszkadzać im podczas wyścigu, co może spowodować śmiertelne wypadki. Gracze nie mogą również wychodzić poza linie graniczne podczas wyścigu. Podczas wyścigu nawet fałszywe starty są zniechęcane przez dyskwalifikację.
Międzynarodowa Federacja Snowboardu (ISF) działa jako międzynarodowy organ zarządzający snowboardem na całym świecie. Została założona przez pięć krajów i 120 zawodników w 1990 roku. Międzynarodowa Federacja Snowboardingu działa jako międzynarodowy organ zarządzający sportami zimowymi na całym świecie i jest uznawana przez Komitet Olimpijski za oficjalny organ zarządzający snowboardem.
Oto niektóre z najważniejszych imprez snowboardowych organizowanych na całym świecie:
Puchar Świata w snowboardzie FIS
Mistrzostwa Świata w snowboardzie FIS
Zimowe X Games
Wycieczka Winter Dew
Omówmy teraz pokrótce niektórych mistrzów, którzy odnieśli swój ślad w snowboardzie.
Shaun Roger White
Shaun Roger White pochodzi z San Diego w Kalifornii i jest uważany za jednego z najlepszych snowboardzistów obecnej epoki.
Na igrzyskach olimpijskich w 2006 i 2010 roku zdobył dwa złote medale w kategorii halfpipe.
Posiada również rekord zdobycia maksymalnej liczby medali na X Games, w tym 13 złotych, 2 srebrne i 2 brązowe.
Jest także rekordzistą z najwyższym wynikiem w męskiej halfpipe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich.
Terje Håkonsen
Terje Håkonsen pochodzi z Vinje w Norwegii i jest uważany za najbardziej wpływowego snowboardzistę wszechczasów. Zdobył trzy złote medale w Mistrzostwach Świata Międzynarodowej Federacji Snowboardingu (ISF) w halfpipe w 1993, 1995 i 1997 roku, a także zdobył mistrzostwo Europy w halfpipe w 1991, 1992, 1993, 1994 i 1997.
Trzykrotnie wygrał US Open Halfpipe w latach 1992, 1993 i 1995 oraz Mt. Baker pokonał slalom siedem razy w latach 1995, 1996, 1998, 2000, 2003, 2004 i 2012.
Nadal aktywnie uprawia sport i okazjonalnie bierze udział w zawodach.
Danny Kass
Danny Kass pochodzi z New Jersey w Stanach Zjednoczonych i jest zawodowym snowboardzistą. Na igrzyskach olimpijskich w 2002 i 2006 roku zdobył dwa srebrne tytuły w kategorii halfpipe.
Na X Games zdobył również jedno złoto i dwa srebra w kategorii halfpipe, dwa srebra w kategorii slopestyle i jeden brąz w kategorii superpipe.
Obecnie wraz z bratem otworzył Grenade Gloves, który specjalizuje się w rękawicach snowboardowych i innych akcesoriach do sportów ekstremalnych.
Seth Benjamin Wescott
Seth Benjamin Wescott pochodzi z Durham w Północnej Karolinie i jest zawodowym snowboardzistą. Na igrzyskach olimpijskich w 2006 i 2010 roku zdobył dwa złote medale w snowboardowej dyscyplinie cross.
Zdobył również jedno złoto w 2005 roku i trzy srebrne w 2003, 2007 i 2011 roku na Mistrzostwach Świata w snowboardzie w snowboardowej dyscyplinie crossowej.
Zdobył również jeden brązowy medal w 2007 i trzy srebrne w 2004, 2005 i 2010 na Zimowych X Igrzyskach w snowboardowej dyscyplinie crossowej.
Torah Jane Bright
Torah Jane Bright pochodzi z Cooma w Nowej Południowej Walii i jest zawodową snowboardzistką i odnoszącą największe sukcesy zawodniczką australijskich zimowych igrzysk olimpijskich.
Zdobyła jedno złoto i jedno srebro na igrzyskach olimpijskich w roku 2010 i 2014 w kategorii halfpipe.
Zdobyła również dwa złote medale w 2007 i 2009, dwa srebrne w 2006 i 2008 oraz jeden brązowy w 2015 na Winter X Games w dyscyplinie superpipe. Zdobyła również brązowy medal na Mistrzostwach Świata w Snowboardingu w 2013 roku.
Hannah Teter
Hannah Teter pochodzi z Belmont w stanie Vermont w USA i jest zawodową snowboardzistką. Zdobyła jedno złoto i jedno srebro na igrzyskach olimpijskich w roku 2006 i 2010 w kategorii halfpipe.
Zdobyła również jedno złoto w 2003 r. I pięć brązów w 2004, 2005, 2009, 2010, 2012 r. W kategorii superpipe i jeden brąz w kategorii podwójnego slalomu w 2016 r. Podczas Winter X Games. Zdobyła również brązowy medal na Mistrzostwach Świata w Snowboardingu w 2005 roku.
Dominique Maltais
Dominique Maltais pochodzi z Petite-Rivière-Saint-François w Quebecu i jest zawodowym snowboardzistą. Zdobyła jeden brązowy i jeden srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w roku 2006 i 2014 odpowiednio w kategorii snowboard cross.
Zdobyła również jedno złoto i jedno srebro na Winter X Games w roku 2012 i 2015 odpowiednio w kategorii snowboard cross.
Zdobyła również jeden brązowy i jeden srebrny medal na Mistrzostwach Świata FIS w Snowboardingu odpowiednio w roku 2011 i 2013.
Kelly Clark
Kelly Clark pochodzi z Dover w stanie Vermont w USA i jest zawodowym snowboardzistą. Zdobyła jedno złoto w 2002 roku i dwa brązy w 2010 i 2014 roku na Igrzyskach Olimpijskich w kategorii halfpipe.
Zdobyła również pięć złotych, cztery srebrne i jeden brązowy medal na Winter X Games w kategorii superpipe.
Zdobyła również jedno złoto i trzy srebra na Winter Dew Tour w dyscyplinie superpipe i jedno złoto w New Zealand Winter Games w roku 2013 w dyscyplinie halfpipe.
Gretchen Elisabeth Bleiler
Gretchen Elisabeth Bleiler pochodzi z Toledo w Ohio i jest zawodową snowboardzistką. Zdobyła jedno srebro na igrzyskach olimpijskich w 2006 roku w kategorii halfpipe.
Zdobyła również cztery złote medale w 2003, 2005, 2008 i 2010 oraz jedno srebro w 2007 podczas Winter X Games w kategorii superpipe.
Zdobyła również dwa złote medale na Winter Dew Tour w roku 2008 i 2009 w dyscyplinie superpipe oraz jedno brązowe w New Zealand Winter Games w roku 2013 w dyscyplinie halfpipe.