Unix / Linux - podstawy systemu plików

System plików to logiczna kolekcja plików na partycji lub dysku. Partycja jest pojemnikiem na informacje i w razie potrzeby może obejmować cały dysk twardy.

Twój dysk twardy może mieć różne partycje, które zwykle zawierają tylko jeden system plików, na przykład jeden system plików zawierający rozszerzenie /file system lub inny zawierający /home file system.

Jeden system plików na partycję umożliwia logiczną konserwację i zarządzanie różnymi systemami plików.

Wszystko w systemie Unix jest uważane za plik, w tym urządzenia fizyczne, takie jak DVD-ROM, urządzenia USB i stacje dyskietek.

Struktura katalogów

Unix używa hierarchicznej struktury systemu plików, podobnej do odwróconego drzewa, z korzeniem (/) u podstawy systemu plików i wszystkimi innymi katalogami, które się stamtąd rozprzestrzeniają.

Unixowy system plików to zbiór plików i katalogów, który ma następujące właściwości -

• Ma katalog główny (/), który zawiera inne pliki i katalogi.

• Każdy plik lub katalog jest jednoznacznie identyfikowany przez swoją nazwę, katalog, w którym się znajduje, oraz unikalny identyfikator, zwykle nazywany inode.

• Zgodnie z konwencją katalog główny ma rozszerzenie inode Liczba 2 i lost+found katalog ma inode Liczba 3. Numery i-węzłów0 i 1nie są używane. Numery i-węzłów pliku można zobaczyć, określając rozszerzenie-i option do ls command.

• Jest samowystarczalny. Nie ma zależności między jednym systemem plików a innym.

Katalogi mają określone przeznaczenie i zazwyczaj zawierają te same typy informacji, które ułatwiają lokalizowanie plików. Poniżej znajdują się katalogi, które istnieją w głównych wersjach Uniksa -

Sr.No.	Katalog i opis
1	/ To jest katalog główny, który powinien zawierać tylko katalogi potrzebne na najwyższym poziomie struktury plików
2	/bin Tutaj znajdują się pliki wykonywalne. Te pliki są dostępne dla wszystkich użytkowników
3	/dev To są sterowniki urządzeń
4	/etc Polecenia katalogu nadzorcy, pliki konfiguracyjne, pliki konfiguracyjne dysków, ważne listy użytkowników, grupy, sieć Ethernet, hosty, do których należy wysyłać krytyczne wiadomości
5	/lib Zawiera pliki bibliotek współdzielonych i czasami inne pliki związane z jądrem
6	/boot Zawiera pliki do uruchamiania systemu
7	/home Zawiera katalog domowy dla użytkowników i innych kont
8	/mnt Służy do montowania innych tymczasowych systemów plików, takich jak cdrom i floppy dla CD-ROM napęd i floppy diskette driveodpowiednio
9	/proc Zawiera wszystkie procesy oznaczone jako plik przez process number lub inne informacje, które są dynamiczne w systemie
10	/tmp Przechowuje pliki tymczasowe używane między uruchomieniami systemu
11	/usr Używany do różnych celów i może być używany przez wielu użytkowników. Obejmuje polecenia administracyjne, udostępnione pliki, pliki bibliotek i inne
12	/var Zwykle zawiera pliki o zmiennej długości, takie jak pliki dziennika i wydruków oraz inne typy plików, które mogą zawierać zmienną ilość danych
13	/sbin Zawiera pliki binarne (wykonywalne), zwykle do administrowania systemem. Na przykład,fdisk i ifconfig narzędzia
14	/kernel Zawiera pliki jądra

Poruszanie się po systemie plików

Teraz, gdy znasz już podstawy systemu plików, możesz rozpocząć nawigację do potrzebnych plików. Do nawigacji w systemie służą następujące polecenia -

Sr.No.	Polecenie i opis
1	cat filename Wyświetla nazwę pliku
2	cd dirname Przenosi Cię do wskazanego katalogu
3	cp file1 file2 Kopiuje jeden plik / katalog do określonej lokalizacji
4	file filename Identyfikuje typ pliku (binarny, tekstowy itp.)
5	find filename dir Znajduje plik / katalog
6	head filename Pokazuje początek pliku
7	less filename Przegląda plik od końca lub początku
8	ls dirname Wyświetla zawartość określonego katalogu
9	mkdir dirname Tworzy określony katalog
10	more filename Przegląda plik od początku do końca
11	mv file1 file2 Przenosi lokalizację pliku / katalogu lub zmienia jego nazwę
12	pwd Pokazuje bieżący katalog, w którym znajduje się użytkownik
13	rm filename Usuwa plik
14	rmdir dirname Usuwa katalog
15	tail filename Pokazuje koniec pliku
16	touch filename Tworzy pusty plik lub modyfikuje istniejący plik lub jego atrybuty
17	whereis filename Pokazuje lokalizację pliku
18	which filename Pokazuje lokalizację pliku, jeśli znajduje się on w Twojej PATH

Możesz skorzystać z pomocy Manpage, aby sprawdzić pełną składnię dla każdego wymienionego tutaj polecenia.

Polecenie df

Pierwszym sposobem zarządzania przestrzenią partycji jest rozszerzenie df (disk free)Komenda. Komendadf -k (disk free) wyświetla disk space usage in kilobytes, jak pokazano poniżej -

$df -k
Filesystem      1K-blocks      Used   Available Use% Mounted on
/dev/vzfs        10485760   7836644     2649116  75% /
/devices                0         0           0   0% /devices
$

Niektóre katalogi, takie jak /devices, pokazuje 0 w kilobajtach, używane i dostępne kolumny oraz 0% pojemności. Są to specjalne (lub wirtualne) systemy plików i chociaż znajdują się na dysku pod /, same nie zajmują miejsca na dysku.

Plik df -kdane wyjściowe są generalnie takie same we wszystkich systemach uniksowych. Oto, co zwykle obejmuje -

Sr.No.	Kolumna i opis
1	Filesystem Nazwa fizycznego systemu plików
2	kbytes Całkowita ilość miejsca w kilobajtach dostępnej na nośniku pamięci
3	used Łączne kilobajty zajmowanego miejsca (według plików)
4	avail Całkowita liczba kilobajtów dostępnych do użycia
5	capacity Procent całkowitego miejsca zajmowanego przez pliki
6	Mounted on Na jakim systemie plików jest zamontowany

Możesz użyć -h (human readable) option aby wyświetlić wynik w formacie, który pokazuje rozmiar w łatwiejszej do zrozumienia notacji.

Du Command

Plik du (disk usage) command umożliwia określenie katalogów w celu pokazania wykorzystania miejsca na dysku w określonym katalogu.

To polecenie jest przydatne, jeśli chcesz określić, ile miejsca zajmuje dany katalog. Następujące polecenie wyświetla liczbę bloków używanych przez każdy katalog. Pojedynczy blok może zająć 512 bajtów lub 1 kilobajt, w zależności od systemu.

$du /etc
10     /etc/cron.d
126    /etc/default
6      /etc/dfs
...
$

Plik -h opcja sprawia, że ​​wyjście jest łatwiejsze do zrozumienia -

$du -h /etc
5k    /etc/cron.d
63k   /etc/default
3k    /etc/dfs
...
$

Montowanie systemu plików

System plików musi być podłączony, aby był używany przez system. Aby zobaczyć, co jest aktualnie zamontowane (dostępne do użytku) w systemie, użyj następującego polecenia -

$ mount
/dev/vzfs on / type reiserfs (rw,usrquota,grpquota)
proc on /proc type proc (rw,nodiratime)
devpts on /dev/pts type devpts (rw)
$

Plik /mntkatalog, zgodnie z konwencją Uniksa, to miejsce, w którym znajdują się tymczasowe montowania (takie jak napędy CD-ROM, zdalne dyski sieciowe i dyskietki). Jeśli chcesz zamontować system plików, możesz użyć polecenia mount o następującej składni -

mount -t file_system_type device_to_mount directory_to_mount_to

Na przykład, jeśli chcesz zamontować plik CD-ROM do katalogu /mnt/cdrommożesz wpisać -

$ mount -t iso9660 /dev/cdrom /mnt/cdrom

Zakłada się, że nazwa twojego urządzenia CD-ROM /dev/cdrom i że chcesz go zamontować /mnt/cdrom. Zobacz stronę podręcznika mount, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje lub wpisać typ mount-h w wierszu poleceń, aby uzyskać informacje pomocy.

Po zamontowaniu możesz użyć polecenia cd, aby przejść do nowo dostępnego systemu plików przez właśnie utworzony punkt podłączenia.

Odmontowywanie systemu plików

Aby odmontować (usunąć) system plików z systemu, użyj rozszerzenia umount polecenie, identyfikując punkt podłączenia lub urządzenie.

Na przykład, to unmount cdromużyj następującego polecenia -

$ umount /dev/cdrom

Plik mount command umożliwia dostęp do systemów plików, ale w większości nowoczesnych systemów uniksowych rozszerzenie automount function sprawia, że ​​proces ten jest niewidoczny dla użytkownika i nie wymaga interwencji.

Przydziały użytkowników i grup

Przydziały dla użytkowników i grup zapewniają mechanizmy, za pomocą których ilość miejsca używanego przez pojedynczego użytkownika lub wszystkich użytkowników w określonej grupie można ograniczyć do wartości zdefiniowanej przez administratora.

Przydziały działają wokół dwóch limitów, które pozwalają użytkownikowi podjąć pewne działania, jeśli ilość miejsca lub liczba bloków dysku zacznie przekraczać limity zdefiniowane przez administratora -

• Soft Limit - Jeśli użytkownik przekroczy zdefiniowany limit, obowiązuje okres karencji, który pozwala mu zwolnić trochę miejsca.

• Hard Limit - Po osiągnięciu twardego limitu, niezależnie od okresu karencji, nie można przydzielać dalszych plików ani bloków.

Istnieje wiele poleceń służących do zarządzania limitami -

Sr.No.	Polecenie i opis
1	quota Wyświetla użycie dysku i limity dla użytkownika grupy
2	edquota To jest edytor kwot. Przydział użytkowników lub grup można edytować za pomocą tego polecenia
3	quotacheck Skanuje system plików pod kątem użycia dysku, tworzy, sprawdza i naprawia pliki kwot
4	setquota To jest edytor limitów wiersza poleceń
5	quotaon Powoduje to powiadomienie systemu, że przydziały dysku powinny być włączone na jednym lub kilku systemach plików
6	quotaoff To informuje system, że przydziały dyskowe powinny być wyłączone dla jednego lub większej liczby systemów plików
7	repquota Spowoduje to wydrukowanie podsumowania wykorzystania dysku i limitów dla określonych systemów plików

Możesz skorzystać z pomocy Manpage, aby sprawdzić pełną składnię dla każdego wymienionego tutaj polecenia.