Adaptive S / W Development - Management
Schemat blokowy tradycyjnego zarządzania oprogramowaniem przedstawiono poniżej.
Tradycyjne zarządzanie oprogramowaniem zostało scharakteryzowane pod pojęciem polecenia-kontroli.
Wiele organizacji jest przesiąkniętych tradycją optymalizacji, wydajności, przewidywalności, kontroli, dyscypliny i doskonalenia procesów. Jednak wschodząca gospodarka ery informacyjnej wymaga zdolności adaptacyjnych, szybkości, współpracy, improwizacji, elastyczności, innowacyjności i giętkości.
Harvard Business Review and Management Books zawiera terminy takie jak upodmiotowienie, zarządzanie partycypacyjne, organizacja ucząca się, zarządzanie zorientowane na człowieka itp., Ale żaden z nich nie jest stosowany w zarządzaniu nowoczesnymi organizacjami.
W kontekście adaptacyjnego tworzenia oprogramowania luka wygląda na znacznie szerszą i istnieje potrzeba uwzględnienia technik zarządzania adaptacyjnego, które sprawdziły się w innych dziedzinach.
Zarządzanie adaptacyjne
Zarządzanie adaptacyjne okazało się skuteczne w środowiskach, w których menedżerowie zasobów pracowali razem z interesariuszami i naukowcami jako zespół, mając następujące cele:
Aby dowiedzieć się, jak systemy zarządzane reagują na interwencje człowieka.
Aby w przyszłości ulepszyć zasady i praktyki dotyczące zasobów.
Zasada zarządzania adaptacyjnego polega na tym, że wiele działań związanych z zarządzaniem zasobami to eksperymenty, ponieważ ich wyników nie można z góry wiarygodnie przewidzieć. Te eksperymenty są następnie wykorzystywane jako możliwości uczenia się do ulepszeń w przyszłości.
Zarządzanie adaptacyjne ma na celu zwiększenie zdolności szybkiego reagowania w obliczu nowych informacji oraz przy ustalaniu różnych celów i preferencji interesariuszy. Zachęca zainteresowane strony do wiązania sporów i omawiania ich w uporządkowany sposób, podczas gdy niepewności środowiskowe są badane i lepiej rozumiane.
Zarządzanie adaptacyjne pomaga interesariuszom, menedżerom i innym decydentom rozpoznać granice wiedzy i potrzebę działania w oparciu o niedoskonałe informacje.
Zarządzanie adaptacyjne pomaga zmienić podjęte decyzje, wyjaśniając, że -
- Decyzje mają charakter tymczasowy.
- Decyzja kierownictwa nie zawsze musi być słuszna.
- Oczekiwane są modyfikacje.
Istnieją dwa rodzaje podejść do zarządzania adaptacyjnego -
- Zarządzanie pasywne adaptacyjne.
- Aktywne zarządzanie adaptacyjne.
Zarządzanie pasywne adaptacyjne
Zarządzanie adaptacyjne ma na celu poszerzenie wiedzy naukowej, a tym samym zmniejszenie niepewności.
W ramach zarządzania pasywnego adaptacyjnego wybiera się jeden preferowany sposób działania, oparty na istniejących informacjach i zrozumieniu. Wyniki działań zarządczych są monitorowane, a kolejne decyzje są korygowane na podstawie wyników.
Takie podejście przyczynia się do uczenia się i skutecznego zarządzania. Jednak jego zdolność do zwiększania możliwości naukowych i zarządzania w warunkach wykraczających poza wybrany kierunek działania jest ograniczona.
Aktywne zarządzanie adaptacyjne
Podejście do zarządzania Active Adaptive sprawdza informacje przed podjęciem działań zarządczych.
Następnie opracowywany jest szereg konkurencyjnych, alternatywnych modeli systemowych ekosystemów i związanych z nimi reakcji (np. Zmiany demograficzne; zastosowania rekreacyjne) zamiast jednego modelu. Opcje zarządzania są wybierane na podstawie ocen tych alternatywnych modeli.
Zarządzanie przywództwem i współpracą
Zarządzanie adaptacyjne najlepiej nadaje się do adaptacyjnego tworzenia oprogramowania. Podejście to wymaga menedżerów zasobów, tj. Menedżerów, którzy potrafią pracować z ludźmi, pozwalać na interwencje ludzi i tworzyć przyjazne środowisko.
W rozwoju oprogramowania liderzy często podejmują te obowiązki. Bardziej potrzebujemy przywódców niż dowódców. Liderzy są współpracownikami i współpracują z zespołem. Przywództwo oparte na współpracy jest najbardziej poszukiwaną praktyką w rozwoju adaptacyjnym.
Liderzy mają następujące cechy -
Chwyć i ustaw kierunek.
Wpływaj na zaangażowanych ludzi i udzielaj wskazówek.
Współpracuj, ułatwiaj i zarządzaj zespołem w skali makro.
Zapewnij kierunek.
Twórz środowiska, w których utalentowani ludzie mogą być innowacyjni, kreatywni i podejmować skuteczne decyzje.
Zrozum, że czasami muszą dowodzić, ale to nie jest ich dominujący styl.