Wspinaczka zawodowa - krótki przewodnik

Wspinaczka wyczynowa jest sportem wyczynowym, w którym gracze muszą wspinać się po sztucznych ścianach. Istnieją trzy różne kategorie w tym sporcielead, speed i bouldering. Zasady i strategie różnią się w zależności od rodzaju sportu. Ta gra, ciesząca się dużą popularnością na całym świecie, została również uwzględniona w igrzyskach olimpijskich w 2013 roku.

Historia wspinaczki wyczynowej

Wspinaczka wyczynowa została początkowo zapoczątkowana w Związku Radzieckim, gdzie sport koncentrował się głównie na szybkiej wspinaczce. W 1985 roku grupa najlepszych wspinaczy zebrała się w Bardonecchia we Włoszech na imprezie o nazwieSportRocciai były to pierwsze zawody wspinaczkowe prowadzące. W 1986 roku Federacja Francuska zorganizowała pierwszą konkurencyjną imprezę wspinaczkową w Vaulx-en-Velin w Lyonie.

Powoli sport zaczął zdobywać uznanie na całym świecie, aw 1988 roku zorganizowano pierwsze Światowe Serie Zawodów we Wspinaczce. W 1989 roku odbyły się pierwsze zawody Pucharu Świata w prowadzeniu i szybkości. Około lat 90. XX wieku zorganizowano wiele dużych imprez w krajach takich jak Europa, Japonia i Stany Zjednoczone, a konkursy zaczęły wykorzystywać sztuczne ściany, aby uniknąć negatywnego wpływu na środowisko.

W 1991 roku we Frankfurcie w Niemczech odbyły się pierwsze mistrzostwa świata. W 1998 roku Bouldering został wprowadzony jako kolejna konkurencyjna dyscyplina wspinaczkowa, aw 1999 roku odbyły się pierwsze Puchar Świata w Boulderingu. W styczniu 2007 r. 45 federacji krajów utworzyło Międzynarodową Federację Wspinaczki Sportowej (IFSC).

Kraje uczestniczące

Wspinaczka wyczynowa jest obecnie jednym z popularnych sportów, zarówno jako sport rekreacyjny, jak i wyczynowy. Obecnie ponad 75 krajów aktywnie uczestniczy w różnych światowych zawodach wspinaczkowych, w tym popularnych imprezach, takich jak Mistrzostwa Świata i Mistrzostwa Młodzieży.

Niektóre kraje, w których wspinaczka wyczynowa jest uważana za popularny sport, to Francja, Włochy, Hiszpania, Ukraina, Rosja, Austria, Japonia, Kanada, Słowenia, Holandia.

W przypadku wspinaczki konkurencyjnej gracze muszą nie tylko być świetni we wspinaczce, ale także być w pełni świadomi i ostrożni, ponieważ gra wiąże się z dużym ryzykiem.

Sprzęt do wspinaczki

Jeśli chodzi o sprzęt, gracze muszą używać zarówno sprzętu wspinaczkowego, jak i ochronnego, aby zapewnić bezpieczne i udane doświadczenie wspinaczkowe. Omówmy część sprzętu wspinaczkowego używanego w tej grze.

Liny

Liny używane we wspinaczce mają zazwyczaj strukturę rdzeniową, tj. Długie i skręcone włókno w rdzeniu, podczas gdy zewnętrzna powłoka, wykonana z plecionych kolorowych włókien, pokrywa go. Włókno rdzenia zapewnia około 80 procent wytrzymałości na rozciąganie podczas wspinaczki, podczas gdy zewnętrzna warstwa osłony zapewnia pożądane właściwości manipulacyjne, jak również trwałość włókna wewnętrznego rdzenia.

Istnieją dwa rodzaje lin wspinaczkowych -

• Dynamic ropes - Liny dynamiczne są przeznaczone do pochłaniania energii od spadającego wspinacza i są najczęściej używane, aby pomóc spadającemu wspinaczowi nie spaść zbyt daleko, zmniejszając siłę odczuwaną przez wspinacza i jego sprzęt.

• Low elongation ropes- Liny o małej rozciągliwości rozciągają się bardzo mniej i dlatego nie są idealne do asekuracji. Liny te są najczęściej używane do kotwiczenia, a także do zjeżdżania po linie, gdy gracze wspinają się za pomocą tych lin. W niektórych przypadkach gracze używają również tych lin jako stałych lin do wspinania się, używając na nich wznoszących.

Taśma tapicerska

Nowoczesna taśma używana w grze jest wykonana z nylonu lub widma lub z połączenia obu. Taśmy przeznaczone do wspinaczki są wykonane z płaskich rur wytłaczanych z nylonu i są bardzo wytrzymałe z siłą 9 kn lub 2020 funtów.

Taśma wykonana z dyneemy jest jeszcze mocniejsza i może przekroczyć 27 kN. Taśma ma wiele zastosowań. Może służyć jako kotwica wokół drzew i przeszkód. Służy również do przenoszenia sprzętu.

Karabinki

Karabinki służą jako łączniki podczas wspinaczki wyczynowej. Są to metalowe pętle ze sprężynowymi wrotami. Początkowe karabińczyki były wykonane ze stali, obecnie do ich produkcji używa się lekkiego stopu aluminium. Zwykle są dwa rodzaje karabinków, które są - z blokadą i bez blokady. Stosowane są różne bramki w karabinkach, które są:wire-gate, bent-gate and straight-gate.

W przypadku karabinków blokowanych uniemożliwiają one otwarcie bramy w przypadku użycia i są najczęściej stosowane w warunkach, w których potrzebne są ważne połączenia takie jak: punkty kotwiczenia czy przyrząd asekuracyjny. Istnieją różne rodzaje karabinków z blokadątwist lock i thread lock. Nazywa się również karabińczykami typu twist lockauto locking carabiners ze względu na ich sprężynowy system blokujący.

Ekspresy

Są one używane przez wspinaczy do łączenia się z kotwami śrubowymi i do innych celów bezpieczeństwa. Składa się z dwóch nieblokujących się karabinków, które są połączone za pomocą wszytej pętli z taśmy lub taśmy dyneema / spectra. Ta taśma to pętla o długości 60 cm, którą można potroić i zamienić w pętlę o długości 20 cm.

Karabinki, które służą do ochrony, mają bramkę prostą, natomiast karabińczyki, do których przymocowana jest strona liny, mają wygiętą bramę, która pomaga w łatwym i bardzo szybkim wpięciu bramki. Najbezpieczniejszym i najskuteczniejszym miejscem do przypięcia ekspresu jest umieszczenie go na wysokości pasa.

Uprząż

Uprząż wykonana jest z nylonowej taśmy, w której lina jest zawiązana wokół talii, co zapewnia większy komfort i bezpieczeństwo. Zabezpiecza wspinacza do liny lub punktu kotwiczenia. Pomaga również w pracy na wysokości i zawiera udogodnienia, takie jak pętle na sprzęt i wyściółki.

Istnieją różne rodzaje uprzęży, które są używane w oparciu o wzory, takie jak sit harness, chest harness i full body harness. Podczas gdy uprząż biodrowa składa się z pasa biodrowego i dwóch taśm udowych, uprząż piersiowa jest noszona na ramionach i jest uważana za przedłużenie uprzęży biodrowej. Pełna uprząż ciała to połączenie uprzęży biodrowej i biodrowej z taśmami używanymi do uprzęży to taśmy poliestrowe.

Urządzenia asekuracyjne

Sprzęt ten służy do kontrolowania liny podczas asekuracji wspinacza. Przede wszystkim przyrząd asekuracyjny blokuje linę, co pomaga w minimalnym wysiłku, aby powstrzymać upadek wspinacza. Zazwyczaj wspinacz korzysta z pomocy tych przyrządów asekuracyjnych podczas schodzenia.

Stosowane są dwa rodzaje przyrządów asekuracyjnych active i passive design devices. Pasywne urządzenia asekuracyjne polegają na hamującej dłoni wspinacza. Posiada również karabińczyk do blokowania liny. W przypadku urządzeń aktywnych wbudowany mechanizm blokuje linę bez pomocy innego sprzętu.

Urządzenia do zjeżdżania na linie

Są one również znane jako friction brakes. Urządzenia te są przeznaczone do zjazdu na linie. Podczas wspinaczki stosuje się różne typy urządzeń do zjeżdżania. Te urządzenia obejmująfigure eight, rescue eight, i Petzl Pirana.

Wznoszące się

Ascenders to sprzęt mechaniczny używany do wchodzenia po linie podczas wspinaczki. Aby zapobiec wypadnięciu tych wyciągarek z liny, stosuje się spusty blokujące. Najpierw mocuje się je do uprzęży wspinacza za pomocą pasa parcianego, a następnie przypina do liny i blokuje. Zwykle do wspinania się po stałej linie używa się dwóch wyciągarek.

Wyposażenie ochronne

Ponieważ wspinaczka jest sportem pełnym ryzyka, wspinacze używają różnych urządzeń ochronnych, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Urządzenia te różnią się od osobistego wyposażenia odzieży po różne narzędzia wspinaczkowe. Niektóre z tych urządzeń opisano poniżej.

Kaski

Kask jest jednym z podstawowych elementów bezpieczeństwa podczas wspinaczki. Kask jest najczęściej używany do ochrony czaszki przed siłami uderzenia podczas upadku lub wypadku. Aby uniknąć przewracania się i uderzania w tył głowy, zawodnikom zaleca się stosowanie kasków. Jednak w przypadku wspinaczki wyczynowej użycie kasku jest opcjonalne.

Buty do wspinaczki

W przypadku wspinaczki wspinacz stosuje specjalnie zaprojektowany but, w którym podeszwa jest wulkanizowana warstwą gumy w celu zwiększenia przyczepności stopy podczas wspinaczki. Te buty mają kilka milimetrów grubości i wygodnie dopasowują się do stopy. Aby zmniejszyć częstotliwość wymiany butów, można je rozwiązać.

Najczęstszym materiałem wierzchnim jest skóra, podczas gdy inne materiały, takie jak tkanina i skóra syntetyczna, są również używane do produkcji butów wspinaczkowych. Skierowany w dół nosek zapewnia stabilność podczas stania na małych otworach i kieszeniach.

Rękawiczki

Rękawica asekuracyjna używana we wspinaczce jest w większości wykonana ze skóry lub syntetycznego substytutu i jest głównie pomocna w ochronie dłoni podczas asekuracji na linie. Zapobiega również poparzeniom liny i mimowolnemu uwolnieniu się liny.

Kreda

Kredy są używane głównie przez wszystkich wspinaczy w celu wchłaniania wilgoci i potu na dłoniach. Przeważnie te kredy są przechowywane w torbie na kredę i są umieszczane w pobliżu talii wspinacza za pomocą pasa lub zawieszane na linie za pomocą karabińczyka.

W przypadku wspinaczki wyczynowej gracze wspinają się po sztucznej ścianie. Wspinaczka jest bardzo podobna do naturalnych przeszkód wspinaczkowych i ma uchwyty zarówno dla dłoni, jak i stóp. Ten sport jest uważany za sport halowy, ale uprawiany jest również na świeżym powietrzu.

Ściany

Część ścian zbudowana jest z cegieł i drewna, podczas gdy w przypadku nowoczesnej wspinaczki większość ścian wspinaczkowych jest wykonana z grubej płyty multipleksowej z wywierconymi w niej otworami. Najnowsze ściany wykonane są z produkowanej stali i żelaza. Na ścianach są miejsca do zamocowania lin asekuracyjnych.

Rodzaje ścian

Istnieją różne rodzaje ścian w oparciu o materiały użyte do ich budowy. Najprostszy rodzaj ściany jest wykonany ze sklejki i jest również nazywanywoody. Uchwyty stosowane na ścianie ze sklejki mogą być uchwytami przykręcanymi lub przykręcanymi. Uchwyty przykręcane są mocowane do ściany za pomocą żelaznych śrub, które przechodzą przez uchwyty, podczas gdy uchwyty przykręcane są mniejsze i są połączone ze ścianą za pomocą śrub.

Oprócz sklejki, ściany są również budowane z płyt granitowych, betonu natryskiwanego na siatkę drucianą, prefabrykowanych paneli z włókna szklanego, dużych drzew, produkowanych paneli stalowych i aluminiowych, teksturowanych ścian z włókna szklanego i pontonów. Chwyty umieszczone na ścianach mają różne kolory.

Dziury

Każdy otwór na ścianach zawiera specjalnie uformowany t-nutktóra umożliwia przykręcenie do ściany modułowych uchwytów wspinaczkowych. Zewnętrzna powierzchnia ściany pokryta jest betonem i farbami lub poliuretanem z wypełnieniem piaskiem. Uchwyty są wykonane w różnych rozmiarach, aby przypominały zewnętrzną skałę.

Trzyma

Wszystkie ładownie są pomalowane na różne kolory i tworzą trasę w tych samych kolorach. Trasy te mają różne poziomy trudności i są nakładane na siebie. W inny sposób trasę wyznaczają ładownie z umieszczonymi pod nimi kolorowymi taśmami.

Podczas wspinaczki na określonej trasie wspinacz może używać tylko uchwytów z oznaczonymi kolorami trasy jako uchwytów ręcznych, ale może używać zarówno uchwytów ręcznych, jak i stopek, a także struktur powierzchniowych i tekstur jako uchwytów na stopy. Poziom trudności tras jest zwykle wynikiem uzgodnionej dyskusji między osobą wyznaczającą trasę a kilkoma pierwszymi wspinaczami, którzy wspinają się po ścianie.

W przypadku wspinaczki wyczynowej, zasady i przepisy tego sportu różnią się od siebie w zależności od rodzaju zawodów. Istnieją trzy główne kategorieLead climbing, Speed climbing, i Bouldering. Zasady i przepisy, a także procedury gier w tych kategoriach są wyjaśnione poniżej.

Lead Climbing

Wspinaczka ołowiana jest uważana za najpopularniejszy rodzaj wyczynowego sportu wspinaczkowego. We wspinaczce prowadzącej wspinacze pokonują długą i trudną trasę wyznaczoną przez wyznaczników tras. Tutaj wspinacz najpierw przyczepia się do elastycznej liny wspinaczkowej, a następnie pokonuje trasę, nakładając okresowo zabezpieczenia na czoło trasy.

Wspinacz musi mieć belayerjako osoba pomagająca. Asekurator ma wiele zadań, w tym trzymanie liny w przypadku upadku, a także rozkładanie liny wspinaczowi, gdy porusza się za pomocą przyrządu asekuracyjnego.

Podczas wspinaczki wspinacz okresowo umieszcza zabezpieczenia na trasie, które obejmują przypinanie do wcześniej umieszczonych śrub i haków lub użycie różnych zdejmowanych urządzeń ochronnych w szczelinach lub innych elementach. Odległość między tymi zabezpieczeniami zwykle wynosi od 6 do 12 stóp.

Punktacja

Osiągi wspinacza są określane przez najwyższy punkt trzymania, jaki osiągnął. Znowu punkt wstrzymania musi byćcontrolledtzn. wspinacz musi osiągnąć stabilną pozycję w tym uchwycie. W zawodach ołowiu są trzy rundy. Pierwsza runda to runda kwalifikacyjna, w której gracze nie są izolowani i mogą obserwować, jak inni gracze wspinają się przed własną próbą.

W rundach półfinałowych i finałowych wspinacze muszą iść do izolacji, gdzie nie widzą wspinających się innych graczy, a przed rundą mogą udać się na „obserwację”, gdzie mogą lepiej zobaczyć trasę wspinaczkową planowanie, które trwa 6 minut.

Ocena opiera się głównie na wynikach wspinacza, w tym od wyboru trasy do zarządzania czasem. Wspinacz musi pokonać trasę w jak najkrótszym czasie. W przypadku remisu w finale pod uwagę brane są wyniki z poprzednich rund. Podczas zawodów do rundy półfinałowej wytypowanych zostaje 26 wspinaczy, a do finału przechodzi 8 wspinaczy.

Szybkie wspinanie

Podczas wspinaczki ołowianej brana jest pod uwagę wydajność i efektywność wspinacza. W przypadku prędkości jedynym czynnikiem oceny jest prędkość, z jaką wspinacz wspina się po trasie. Tutaj wspinacze wspinają się navertical pistektóry jest nieco przesadzony z asekuracją z góry. Organ zarządzający stworzył standardowy projekt ściany do szybkiego wspinania się.

We wspinaczce szybkiej można grać indywidualnie lub zespołowo. Każdy zespół składa się z trzech członków. Tutaj ścianka wspinaczkowa jest podzielona na cztery równe kolumny, gdzie początkowo dwóch graczy z każdej strony rywalizuje ze sobą, aby szybko się wspiąć i nacisnąć przycisk na górze. Kliknięcie przycisku na górze umożliwia drugiemu graczowi z każdej drużyny ponowne poruszanie się w innych kolumnach.

W ten sposób, gdy drugi gracz naciśnie przycisk na górze, trzeci gracz z każdej drużyny może wspiąć się na szczyt w innym rzędzie niż drugi gracz, który uderzył w przycisk. Ostateczny wynik oblicza się, biorąc pod uwagę wszystkie występy poszczególnych zawodników zespołu.

Czas wspinaczki w grze jest oceniany za pomocą mechaniczno-elektrycznego pomiaru czasu, który jest bardzo dokładny nawet do 0,01 sekundy. Kiedy wspinacz wciśnie górny przycisk na górze trasy, decyduje czas wspinaczki, na podstawie którego ogłaszany jest zwycięzca.

Wspinaczka bez liny

W przypadku boulderingu nie używa się lin ani innego typowego sprzętu wspinaczkowego. Trasy do boulderingu są krótsze w porównaniu z innymi kategoriami wspinaczkowymi, które generalnie mają poniżej 20 stóp wysokości. Podobnie trasy są trudniejsze w porównaniu do innych kategorii z ograniczonym czasem na ukończenie. Tutaj maty boulderowe są umieszczone poniżej, aby zapobiec obrażeniom podczas upadku.

Zawodnikom w dużej mierze zależy na prawidłowej i bezpiecznej pracy nóg. Aby uniknąć pocenia się i lepszej przyczepności, używają suchej kredy w dłoniach. Tutaj wspinacz może przebywać tę samą trasę więcej niż jeden raz, w przeciwieństwie do wspinaczki prowadzącej. W przypadku boulderingu wyniki są ustalane na podstawie liczby tras, po których pokonuje gracz, oraz liczby prób, które podejmuje w tym celu.

W przypadku, gdy gracz nie dotrze do ostatniego zatrzymania finiszowego. Wyniki zostaną podane na podstawie konkretnego sprawdzonego wstrzymaniabonus holdże gracz wyczyścił. O umiejscowieniu premii decyduje osoba ustawiająca trasę. W zawodach boulderingowych w półfinale wybieranych jest 20 zawodników, z których 6 przechodzi do rundy finałowej.

Międzynarodowa Federacja Wspinaczki Sportowej (IFSC) działa jako międzynarodowy organ zarządzający wspinaczką wyczynową na całym świecie. Został założony w 2007 roku i początkowo liczył 48 członków. Obecnie liczy 81 członków.

Wcześniej był częścią Międzynarodowej Federacji Wspinaczki i Alpinizmu. Jest również odpowiedzialny za organizację różnych konkurencyjnych zawodów wspinaczkowych na całym świecie.

Niektóre z zawodów wspinaczkowych organizowanych przez IFSC na całym świecie to:

• Mistrzostwa Świata w Wspinaczce IFSC
• Puchar Świata w Wspinaczce IFSC
• Mistrzostwa Europy IFSC
• Młodzieżowe Mistrzostwa Świata IFSC
• Puchar Europy Młodzieży IFSC

Przyjrzyjmy się teraz krótkiemu opisowi niektórych z wielkich graczy wspinaczki konkurencyjnej, którzy wnieśli laury do swojego kraju, grając na najwyższym poziomie.

Ramón Julián Puigblanque

Ramón Julián Puigblanque pochodzi z Barcelony w Hiszpanii i jest profesjonalnym alpinistą ze specjalizacją we wspinaczce prowadzącej. W swojej karierze wspinaczkowej dwukrotnie zdobył mistrzostwo świata w 2007 i 2011 roku.

Zdobył również dwa mistrzostwa Europy w 2004 i 2010 roku oraz jedno srebro i jedno brązowe odpowiednio w 2013 i 2002 roku. Zdobył złoto w World Games 2013 w prowadzeniu wspinaczki. Oprócz tego zdobył Puchar Świata ołowiu 2010.

David Lama

David Lama pochodzi z Innsbrucka w Austrii i jest zarówno wspinaczem sportowym, jak i alpinistą. W wieku 15 lat był najmłodszą osobą, która startowała w Pucharze Świata i pierwszą osobą, która zdobyła puchary świata w prowadzeniu i boulderingu w pierwszym sezonie.

Dwukrotnie zdobył złoto na Mistrzostwach Europy w 2006 i 2007 roku, aw 2008 roku wygrał Puchar Świata w Wspinaczce IFSC. W 2011 roku przeszedł na emeryturę ze wspinaczki, aby bardziej skoncentrować się na wspinaczce.

Dmitri Sarafutdinov

Dmitri Sarafutdinov należy do Korkino w Rosji i jest zawodowym alpinistą ze specjalizacją w dyscyplinie boulderingu. Do tej pory zdobył dziesięć złotych medali w boulderingu, w tym jeden IFSC Climbing World Cup w 2013 roku.

Trzykrotnie wygrał Mistrzostwa Świata IFSC w boulderingu w latach 2007, 2011 i 2012. Oprócz tego brał udział w Mistrzostwach Europy IFSC w latach 2006 i 2013. W 2006 zdobył brązowy medal, aw 2013 srebrny medal. .

Sean McColl

Sean McColl należy do North Vancouver w Kanadzie i jest alpinistą ze specjalizacją w dyscyplinach Lead, Speed ​​i Bouldering. W młodym wieku zdobył Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w 2002, 2003 i 2004 roku.

Do tej pory zdobył 23 główne tytuły na całym świecie we wszystkich formatach wspinaczki wyczynowej, w tym pięć tytułów światowych w 2009, 2012 i 2014 roku. Oprócz wspinaczki wyczynowej jest także wspinaczem na świeżym powietrzu z kilkoma znaczącymi osiągnięciami.

Jain Kim

Jain Kim należy do Goyang w Korei Południowej i jest zawodowym alpinistą zajmującym się głównie prowadzeniem wspinaczki i boulderingiem. Zdobyła Puchar Świata w Wspinaczce ołowiu w 2010, 2013 i 2014 roku oraz trzy srebra w 2009, 2011 i 2012 roku.

Zdobyła siedem złotych i trzy srebrne tytuły w mistrzostwach Azji w prowadzeniu wspinaczki i indywidualnie w boulderingu. Jest również odnoszącą sukcesy wspinaczką, a także zdobyła jedno złoto w Rock Master w dyscyplinie prowadzącej.

Mina Markovič

Mina Markovič należy do Mariboru w Słowenii i jest zawodową wspinaczką ze specjalizacją w dyscyplinach ołowiu i boulderingu. Czterokrotnie wygrała Puchar Świata w Wspinaczce IFSC, dwukrotnie w klasyfikacji generalnej i dwukrotnie w prowadzeniu.

Zdobyła również dwa srebrne i jeden brązowy medal w Mistrzostwach Europy IFSC. W 2013 roku wygrała mistrzostwa świata w dyscyplinie ołowiu. Zdobyła również srebro w mistrzostwach rocka w 2009 roku w dyscyplinie ołowiu.

Anna Stöhr

Anna Stöhr należy do Reith im Alpbachtal w Austrii i jest zawodowym wspinaczem ze specjalizacją w dyscyplinie Bouldering. Na początku swojej kariery zaczęła rywalizować w dyscyplinach szybkościowych, ołowiu i boulderingu. Później skupiła się tylko na boulderingu, co przyniosło jej wielki sukces.

Uważana za jedną z najlepszych wspinaczy w boulderingu w sporcie, do tej pory zdobyła łącznie 42 medale w swojej karierze, w tym 22 złote, 13 srebrnych i 9 brązowych w dyscyplinie boulderowej. Zdobyła dwa złote i dwa brązy w Mistrzostwach Świata IFSC oraz dwa złote i trzy srebrne w Mistrzostwach Europy IFSC.

Shauna Coxsey

Shauna Coxsey należy do Cheshire w Wielkiej Brytanii i jest zawodowym wspinaczem ze specjalizacją w dyscyplinach Lead i Bouldering. Do tej pory zdobyła sześć złotych, sześć srebrnych i pięć brązowych mistrzostw świata we wspinaczce w boulderingu.

Zdobyła również pięć brytyjskich mistrzostw wspinaczkowych, w tym cztery w boulderingu i jedno na czele w 2012, 2013 i 2016 r. Za zasługi we wspinaczce w 2016 r. Została mianowana Członkiem Orderu Imperium Brytyjskiego (MBE).