IPv6 - przegląd
Protokół internetowy w wersji 6 jest nowym protokołem adresowania zaprojektowanym tak, aby uwzględnić wszystkie możliwe wymagania przyszłego Internetu, znanego nam jako Internet w wersji 2. Protokół ten, podobnie jak jego poprzednik, IPv4, działa w warstwie sieciowej (Layer-3). Oprócz oferowania ogromnej ilości logicznej przestrzeni adresowej, protokół ten ma wiele funkcji, które rozwiązują wady protokołu IPv4.
Dlaczego nowa wersja IP?
Jak dotąd IPv4 sprawdził się jako niezawodny routowalny protokół adresowania i służył nam od dziesięcioleci w zakresie najlepszego mechanizmu dostarczania. Został zaprojektowany we wczesnych latach 80-tych i później nie doczekał się żadnych większych zmian. W momencie narodzin Internet był ograniczony tylko do kilku uniwersytetów w celu prowadzenia badań i Departamentu Obrony. IPv4 ma 32 bity długości i oferuje około 4 294 967 296 (2 32 ) adresów. Tym razem uznano, że ta przestrzeń adresowa jest więcej niż wystarczająca. Poniżej podano główne punkty, które odegrały kluczową rolę w narodzinach IPv6:
Internet rozrósł się wykładniczo, a przestrzeń adresowa dozwolona przez IPv4 jest nasycona. Istnieje wymóg posiadania protokołu, który może zaspokoić potrzeby przyszłych adresów internetowych, w przypadku których spodziewany jest nieoczekiwany wzrost.
Sam protokół IPv4 nie zapewnia żadnych funkcji bezpieczeństwa. Dane muszą zostać zaszyfrowane za pomocą innej aplikacji zabezpieczającej przed wysłaniem do Internetu.
Priorytetyzacja danych w IPv4 nie jest aktualna. Chociaż IPv4 ma kilka bitów zarezerwowanych dla typu usługi lub jakości usług, ale nie zapewniają one dużej funkcjonalności.
Klienci obsługujący IPv4 mogą być konfigurowani ręcznie lub potrzebują mechanizmu konfiguracji adresu. Nie ma mechanizmu konfigurowania urządzenia tak, aby miało globalnie unikalny adres IP.
Dlaczego nie IPv5?
Do tej pory protokół internetowy był rozpoznawany tylko jako IPv4. Wersje od 0 do 3 były używane, gdy sam protokół był w fazie rozwoju i eksperymentów. Możemy więc założyć, że wiele działań w tle pozostaje aktywnych przed wprowadzeniem protokołu do produkcji. Podobnie, podczas eksperymentowania z protokołem strumieniowym w Internecie użyto protokołu w wersji 5. Jest znany nam jako protokół strumienia internetowego, który wykorzystywał protokół internetowy numer 5 do hermetyzowania swojego datagramu. Nigdy nie został wprowadzony do użytku publicznego, ale był już używany.
Oto tabela wersji IP i sposobu ich użycia:
Krótka historia
Po opracowaniu protokołu IPv4 na początku lat 80. dostępna pula adresów IPv4 zaczęła szybko się kurczyć, ponieważ wraz z Internetem gwałtownie wzrastało zapotrzebowanie na adresy. Biorąc pod uwagę sytuację, która może się pojawić, IETF w 1994 roku zainicjował rozwój protokołu adresowania, który ma zastąpić IPv4. Postęp IPv6 można śledzić za pomocą opublikowanego RFC:
1998 - RFC 2460 - Protokół podstawowy
2003 - RFC 2553 - Basic Socket API
2003 - RFC 3315 - DHCPv6
2004 - RFC 3775 - Mobile IPv6
2004 - RFC 3697 - Specyfikacja etykiety przepływu
2006 - RFC 4291 - Architektura adresów (wersja)
2006 - RFC 4294 - wymagania dotyczące węzłów
6 czerwca 2012 r. Niektórzy giganci Internetu zdecydowali się na IPv6 dla swoich serwerów. Obecnie używają mechanizmu Dual Stack do implementacji równoległego protokołu IPv6 z IPv4.