IPv6 - podsieci

W IPv4 adresy były tworzone w klasach. Klasyczne adresy IPv4 jasno definiują bity używane w prefiksach sieciowych oraz bity używane dla hostów w tej sieci. W przypadku podsieci w IPv4 gramy z domyślną klasową maską sieciową, która pozwala nam pożyczać bity hosta do wykorzystania jako bity podsieci. Powoduje to wiele podsieci, ale mniej hostów na podsieć. Oznacza to, że kiedy pożyczamy bity hosta, aby utworzyć podsieć, użycie ich na adresy hostów kosztuje nas mniej.

Adresy IPv6 używają 128 bitów do reprezentowania adresu, który zawiera bity używane do tworzenia podsieci. Druga połowa adresu (najmniej znaczące 64 bity) jest zawsze używana tylko dla hostów. Dlatego nie ma kompromisów, jeśli podsieci się sieć.

[ Obraz: podsieci IPv6 ]

16 bitów podsieci jest odpowiednikiem sieci klasy B protokołu IPv4. Korzystając z tych bitów podsieci, organizacja może mieć kolejne 65 tysięcy podsieci, co jest zdecydowanie więcej niż wystarczające.

Tak więc prefiks routingu to / 64, a część hosta to 64 bity. Możemy dalej podsieć podsieci poza 16 bitów identyfikatora podsieci, pożyczając bity hosta; ale zaleca się, aby zawsze używać 64 bitów dla adresów hostów, ponieważ automatyczna konfiguracja wymaga 64 bitów.

Podsieci IPv6 działają na tej samej koncepcji, co maskowanie podsieci o zmiennej długości w IPv4.

Prefiks / 48 można przydzielić organizacji, zapewniając jej korzyść z posiadania do / 64 prefiksów podsieci, czyli 65535 podsieci, z których każda ma 2 64 hosty. Prefiks A / 64 można przypisać do połączenia typu punkt-punkt, w którym istnieją tylko dwa hosty (lub urządzenia obsługujące protokół IPv6) na łączu.