Rzut oszczepem - szybki przewodnik

Oszczep to popularna lekkoatletyka, która jest obecna od początku istnienia ludzkości. W dawnych czasach ludzie polowali na zwierzęta włócznią, podobnie jak żołnierze na polu bitwy, by zabić wroga. Wraz ze stopniową ewolucją ludzkości umiejętność ta przekształciła się w kategorię sportową i obecnie jest nią uprawiana przez prawie wszystkie narody na całym świecie.

Cel

Celem rzutu oszczepem jest rzucenie struktury podobnej do włóczni (technicznie nazywanej jako javelin) gołymi rękami z maksymalną siłą, tak aby wylądował w wyznaczonym obszarze oznakowania. Gra toczy się zarówno w kategorii mężczyzn, jak i kobiet. Aby skutecznie grać w tę grę, potrzebna jest stała praktyka i umiejętność oceny kąta, szybkości i odległości.

Historia

Rzucanie włócznią było używane do wielu celów, takich jak zabijanie zwierząt, walka z wrogami na polu bitwy itp., Ale ślady tego w sportowej formie można znaleźć na starożytnych igrzyskach olimpijskich w 708 roku pne. Rzut celu i odległość to dwie dyscypliny, w których organizowana była gra. Na początku lat siedemdziesiątych XIX wieku w Niemczech i Szwecji znaleziono miotacze przypominające tyczki. Jednak dawniej nie było podbiegu przed rzutem. Do lat 1890 wprowadzono ograniczone rozbiegi i wkrótce wprowadzono nieograniczone rozbiegi.

Po raz pierwszy w grach interkalowanych oszczep został wprowadzony w kategorii męskiej, niedługo po jego spopularyzowaniu, w 1932 roku; został wprowadzony w kategorii kobiet na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1932. Międzynarodowe Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznej (IAAF) uznały pierwszy oficjalny rekord świata w 1912 roku.

Kraje uczestniczące

Rzut oszczepem wchodzi w zakres wydarzenia lekkoatletycznego. Od czasu jej wprowadzenia do Intercalated Games w 1932 roku, popularność i popyt na tę grę w różnych krajach wzrosła wykładniczo. Wiele krajów azjatyckich i nieazjatyckich aktywnie uczestniczy w tej kategorii gier. Lista niektórych z głównych dominujących krajów azjatyckich to Chiny, Japonia, Uzbekistan, Indie, Arabia Saudyjska, Korea Południowa itp. W grach azjatyckich w 2014 roku,Zhao Qinggang of China zdobył złoty medal w kategorii mężczyzn i Zhang Li of China w workach złote medale w kategorii kobiet.

Podobnie wiele krajów spoza Azji pokazało swoje talenty podczas takich wydarzeń jak letnie igrzyska olimpijskie. W zawodach dominują takie kraje jak Norwegia, Grecja, Finlandia, Nowa Zelandia, Czechy itp. W letnich igrzyskach olimpijskich 2012Keshorn Walcott z Trynidadu i Tobago w międzyczasie zdobył złoty medal w kategorii mężczyzn Barbora Spotakova Czech zdobył złoto w kategorii kobiet.

.

Zanim przejdziemy do szczegółowej sekcji „jak grać”, zapoznaj się z kilkoma podstawowymi szczegółami gry.

Oszczep

Oszczep składa się z trzech głównych podstawowych części. Oni są -

  • Wskazująca metalowa główka
  • Wał wykonany z drewna lub metalu
  • Zimny ​​uchwyt umieszczony wokół środka ciężkości

Normalna standardowa długość oszczepu waha się od 2,6 do 2,7 metra dla mężczyzn i 2,2 do 2,3 metra dla kobiet.

Pas startowy

Minimalna długość pasa startowego powinna wynosić 30 m, a maksymalna 36,50 m. Wyznaczają go dwie równoległe linie, których długość wynosi 50 metrów i są oddzielone odległością 4 metrów.

Rzucanie

Jest to w zasadzie łuk koła o promieniu 8 metrów. Pasek jest wykonany z białej farby i należy go spłukać na podłożu. Szerokość powinna wynosić 70 mm. Od skrajnego punktu łuku należy narysować linie o długości 1,5 metra pod kątem prostym.

Sektor rzucania

Ze środka łuku narysowano dwa wewnętrzne okręgi. Pomiędzy nimi znajduje się sektor do rzucania. Punkt wyłaniający się z dwóch linii to punkt, w którym krawędź ucieczki spotyka się z łukiem. Tworzą między nimi kąt 29 stopni.

Prawidłowy sposób trzymania oszczepu

Zanim przejdziemy do technik i taktyk, należy wiedzieć, jak trzymać oszczep. Chwyć oszczep za sznurek w dłoni. Owiń palce wokół trzonu oszczepu, aby mieć dobry chwyt. Na tylnej krawędzi uchwytu sznurka kciuk i palec wskazujący powinny być mocno wyrównane. Na dłoni pozostałe palce powinny być ustawione prawidłowo na oszczepie.

Rzut w jednym kroku

Jeśli ćwiczysz po raz pierwszy, prawdopodobnie powinieneś zacząć od tego typu metody rzucania. To jedna z podstawowych form rzucania oszczepem. Przeanalizujmy to krok po kroku.

  • Mocno trzymaj oszczep na wysokości nad głową i ustaw go równolegle do ziemi.

  • Ustaw stopy blisko siebie, kierując je w stronę rzutu.

  • Umieść dłoń pod oszczepem.

  • Jak najdalej odciągnij oszczep ramieniem do tyłu. Jednak oszczep powinien nadal znajdować się równolegle do ziemi i skierowany prosto w kierunku rzutu. Ta pozycja jest popularnie znana jakoT pozycja.

  • Jeśli jesteś praworęcznym rzucającym, zrób krok do przodu lewą stopą i rzuć nią gwałtownie do przodu.

  • Bez ciągnięcia w dół w kierunku ramion, ręka rzucająca powinna być utrzymywana wysoko podczas rzutu.

Oprócz szybkiego ruchu ręki rzucającej, po prawej stronie ciała potrzebny jest dobry napęd do przodu. Przed rzutem podczas cofania oszczepu upewnij się, że Twoja dłoń jest cały czas pod nim. Nisko ugnij łokieć i odciągnij oszczep wraz z ramieniem, trzymając czubek na wysokości oczu, ale powinien być jak najwyżej.

Jeśli jesteś praworęczny, to twoja nie rzucająca się ręka jest lewą i ma to dla ciebie podstawowe znaczenie. W momencie rzucania umieść nie rzucającą dłoń przed swoim ciałem. Jest całkiem naturalne, że po rzucie, Twoja nie rzucająca ręka opadnie i w reakcji odwróci się w tył. Tutaj rzucający musi zablokować swoją lewą rękę. Oznacza to, że musi uchwycić swobodny ruch lewej ręki, gdy zbliża się do jego ciała.

Podczas wykonywania ćwiczeń ważne jest również, aby ciało znajdowało się za lewą stopą. Wbijając odpowiednio lewą nogę w ziemię, powinieneś stworzyć mocną podstawę do rzutu. Nie wypychaj prawej nogi do przodu, zamiast tego zegnij kolano w kierunku rzutu.

W ramach początkowego ćwiczenia spróbuj rzucić oszczepem na minimalną odległość 8-10 metrów. Kiedy już opanujesz tę technikę dzięki rygorystycznej praktyce, celuj w dalszy dystans, rzucając oszczepem z pewnym kątem nachylenia w stosunku do poziomu. Jednak; większość miotaczy nie udaje się na tym etapie utrzymać końcówki oszczepu w kierunku rzutu.

Aby mieć mocny rzut, należy wykonać atletyczne ćwiczenie ręki rzucającej. Trzymaj prawą rękę i ramię tak wysoko, jak to możliwe, aby twoje ciało, lewa noga i ręka rzucająca (prawa ręka) utworzyły kształt „C”. Podsumowując, poprawna sekwencja rzucanej ręki będzie następująca:

  • Podnieś łokieć do góry, zainicjuj rzut
  • Jedź ramieniem do przodu i do góry
  • Trzymaj rękę wysoko, podążaj ścieżką oszczepu
  • Opuść kciuk.

Running Throw

Po wykonaniu rzutu jednym ruchem możemy przejść do ćwiczenia rzutu z rozbiegu. To również wymaga dużo ciężkiej pracy. Zasadniczo omówimy tutaj dwa rodzaje podejść do biegania i są to:

  • Bieg na cztery kroki
  • Podejście dziesięciostopniowe

Omówmy to w skrócie.

Bieg na cztery kroki

Tutaj musisz najpierw stanąć około 7 do 8 metrów za punktem startu. Trzymaj oszczep mocno ręką i odciągnij go do tyłu ramionami tak daleko, jak to możliwe, ale tutaj również należy skierować ostrze oszczepu w kierunku rzutu i trzymać go równolegle do ziemi. Trzymaj stopy początkowo blisko siebie i małymi krokami zacznij iść do przodu.

Zrób mały krok prawą stopą, a następnie lewą. Powtarzaj kroki i bardzo szybkim krokiem zakończ lewą stopą. Utrzymuj poziom javelina przez całą sesję na poziomie oczu. Końcowym krokiem lewa noga powinna mocno chwycić ziemię i wyrzucić oszczep w powietrze z energiczną siłą pod kątem 40 stopni.

Inne ważne aspekty tego rzutu to:

  • Nawet po wypuszczeniu oszczepu lewa stopa musi być uziemiona. Zamiast tego wykonaj regenerację za pomocą prawej nogi, przechodząc za linię łuku. To całkiem naturalne, że przy próbie rzutu lewa noga może się zgiąć, ale postaraj się przywrócić ją z powrotem do prostej pozycji, zanim oszczep opuści Twoją rękę.

  • Blokowaniu lewej nogi towarzyszy lewe ramię. Zatrzymuje ruch do tyłu lewego łokcia.

  • Podczas rzutu wykonuj ruchy palca do przodu i do dołu na ziemi. Trzymaj palec prawej stopy tak długo, jak możesz na powierzchni.

  • Jednym z ważnych ruchów wokół biodra jest to, że podczas ruchu oszczepu do tyłu powinno obracać się zgodnie z ruchem wskazówek zegara wraz z łopatką.

  • Podczas skrętu na boki należy zachować pozycję barków równolegle do rozbiegu.

W rozbiegu krok impulsowy jest najdłuższym krokiem iw tym okresie zawodnik musi wylądować na zgiętej nodze. Dzieje się tak, ponieważ pozwoli atlecie poruszać ciałem szybkim krokiem, aby uzyskać skuteczną dostawę. Jeśli upewnisz się, że lądujesz piłką prawej stopy, zgięcie nogi następuje automatycznie. Omówmy teraz podejście 10 kroków.

Podejście dziesięciostopniowe

Sportowcy, ci, którzy uczą się technik gry, dla nich podejście czterostopowe jest dobre na początek, ale gdy już opanujesz to, ćwiczenie powinno odbywać się z podejściem 10 kroków. Jest to podejście, które większość starszych sportowców stosuje w swoim harmonogramie rutynowych ćwiczeń. Długość tego biegu waha się zazwyczaj od 17 do 21 metrów. Omówmy ten proces krok po kroku.

  • Musisz trzymać obie stopy razem i trzymać oszczep powyżej poziomu ramion.

  • Twoje biodra i stopy powinny być skierowane w kierunku łuku rzucania. Teraz zaczynając od prawej stopy, wykonaj kroki do przodu.

  • Jeśli jesteś początkującym, policz pierwsze pięć kroków. Podczas piątego i szóstego kroku wystarczy odciągnąć oszczep ramionami.

  • Podczas siódmego kroku upewnij się, że oszczep został całkowicie cofnięty. W tym czasie biodra obracają się całkowicie zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a prawa noga krzyżuje się z lewą. Stąd ten krok jest często określany jakoCrossover.

  • Wykonaj krok impulsowy (ostatni przed krokiem) tak długo, jak możesz. W tej fazie twoja lewa noga powinna minąć prawą nogę, zanim jeszcze dotknie ziemi, a twój rzut powinien być wykonany z dołu, z ruchem do przodu.

  • W końcu bardzo mocnym krokiem zakończ akcję rzutu.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Przede wszystkim można wreszcie wykonać impulsywny szybki krok, zwiększając do pewnego stopnia dystans biegu. Przedostatni krok jest często określany jakosecond crossoverponieważ na tym etapie rzucający czuje się jakby unosił się w powietrzu. Ma to dwie główne zalety.

  • Najpierw wykonuje akcję blokowania, blokując lewą nogę na ziemi, aż oszczep zostanie wyrzucony.

  • Po drugie, pomaga w uzyskaniu szybkiego ostatniego kroku.

Chociaż zgięcie lewej nogi jest naturalne po wylądowaniu stopy, to jednak należy ją trzymać tak prosto, jak to możliwe, aby uzyskać skuteczny blok. Aby rzut był prawidłowy, pozwól lewej ręce poruszać się w naturalnym rytmie biegu. Powinien być trzymany wysoko iz przodu.

Kolejna ważna rzecz, którą sportowiec powinien zachować podczas T positionpolega na tym, że powinien utrzymywać poziom obu ramion taki sam. Gdy lewy łokieć dosięga tułowia, blokowanie jest wspomagane przez samo lewe ramię. Po wykonaniu rzutu, odzyskaj siły lądując na prawej stopie przed łukiem.

Szybki bieg wspomaga prędkość rzucania oszczepem, ale nie oznacza to, że będziemy zwiększać prędkość w znacznym stopniu, ponieważ nadmierna prędkość ma swoją wadę. Wśród wszystkich wad dwie najważniejsze to -

  • Wyrzucenie nastąpi na bok
  • Oszczep można ściągnąć

Lekki środek ostrożności podczas rzucania może temu zapobiec.

  • Staraj się utrzymywać wysoki poziom łokcia.
  • Utrzymanie poziomu oszczepu równolegle do ziemi.
  • W momencie porodu użyj lewego ramienia do blokowania i lewej nogi do rozciągania.
  • Zawsze wypuszczaj oszczep powyżej poziomu ramion.
  • Po wypuszczeniu oszczepu ścigaj go ręką z opuszczonymi kciukami.

Rzut oszczepem - środki bezpieczeństwa

Chociaż gra wydaje się łatwa do czytania, ale nie jest tak bezpieczna, jeśli nie jesteś świadomy środków bezpieczeństwa. Przednia część oszczepu jest ostro zakończona metalicznie. Zatem jakakolwiek nierównowaga w rzucie może spowodować obrażenia fizyczne Ciebie lub innej osoby znajdującej się w pobliżu. Więc dowiedz się o kilku ważnych środkach bezpieczeństwa.

  • W czasie wykonywania rzutu upewnij się, że nikt nie stoi przed lub za rzucającym. Obserwator powinien stać po bokach sportowca.

  • Rzut z określonej pozycji powinien być wykonywany i powinien być wykonywany w określonym wcześniej kierunku.

  • Po rzucie przenieś oszczep z powrotem do pola rzutu zamiast rzucać go tam z powrotem.

  • O ile nie rzucasz oszczepem, trzymaj go pionowo, zamiast trzymać pod pewnym kątem. Upewnij się, że część wskazująca jest skierowana w dół.

  • Prawidłowym sposobem postawienia oszczepu na ziemi jest wbicie go pionowo w dół; w przeciwnym razie pozycja kątowa może zranić czyjąś nogę.

Ćwiczenia poprawiające Twoją grę

Ostateczne działanie ramienia

Aby wykonać to ćwiczenie, trzymaj oszczep powyżej poziomu ramion, stając na lewej stopie. Czubek oszczepu powinien być skierowany w dół. Z lekkim odciągnięciem. Rzuć nim o 3-4 metry do przodu, kłując. Następnym razem powtórz to samo z dużą siłą na odległość 10-15 metrów.

Ciężki rzut piłką

Stań ze stopami rozstawionymi na ziemi. Twoja tylna noga powinna być lekko zgięta do przodu, a przednia noga powinna być lekko odchylona do tyłu, ale w pozycji rozciągającej. Twoja ręka powinna znajdować się powyżej ramienia, trzymając piłkę w dłoni. Rzuć piłkę do przodu, obracając biodrem i łokciem.

Kierowanie lotem

To ćwiczenie ma na celu zrozumienie kąta rzutu. Miotacz powinien stać z oszczepem, jak pokazano na rysunku. Jedna osoba powinna trzymać go od tyłu pod odpowiednim kątem. Biodro miotacza musi być skierowane do przodu i powinien on rzucić oszczepem z mocnym pchnięciem. Więcej ćwiczeń da atlecie wyobrażenie o dokładnym kącie rzutu.

Znajomość technik rzucania pomoże Ci wygrać w zawodach. Musisz również pamiętać o różnych zasadach meczu, w przeciwnym razie otrzymasz karę nawet po swoim najlepszym rzucie. Oto kilka ważnych zasad.

  • Trzymanie oszczepu musi odbywać się za uchwyt i zawsze powinno znajdować się powyżej poziomu ramion.

  • Aby rzut był ważny, oszczep musi leżeć przed wyznaczoną strefą, a jego końcówka powinna uderzyć o ziemię.

  • Na pasie startowym znajduje się specjalna linia znakująca, w której zawodnik musi rzucać.

  • Zawodnik nie powinien opuszczać ziemi, dopóki oszczep nie wyląduje na ziemi.

  • Po wykonaniu rzutu rzucający nie powinien zawracać w kierunku wskazanym, dopóki nie wyląduje.

  • Liczba rzutów dozwolonych na zawodnika jest taka sama, jak liczba rzutów dyskiem.

  • Po rozpoczęciu zawodów zawodnicy nie mogą używać obwodu do ćwiczeń.

  • Używanie jakichkolwiek urządzeń, które mogą pomóc rzucającemu w rzucaniu, jest surowo zabronione. Na przykład nie wolno uderzać palcami, chyba że jest rana.

  • Rzut zostanie uznany za faul w następujących przypadkach:

    • Niewłaściwy rzut oszczepem podczas próby.
    • Wyznaczanie linii na dowolnej części ciała.
    • Zawodnik wychodzący z linii znakowania podczas rzutu
    • Czubek oszczepu leży poza krawędziami sektora startowego.
  • Czas wydłuża się do 1 minuty, jeśli zawodników jest 2-3 liczba. W przypadku, gdy został tylko jeden zawodnik, czas zwiększa się do 2 minut.

International Associations of Athletic Federation (IAAF) jest organem zarządzającym Javelin Throw. Każdy kraj uczestniczący ma swój własny organ zarządzający, który z powodzeniem organizuje grę w całym kalendarzu. Oto lista kilku ważnych turniejów z tej kategorii.

  • Letnie Igrzyska
  • Mistrzostwa Świata
  • Igrzyska Azjatyckie
  • Halowe Mistrzostwa Świata
  • Igrzyska Wspólnoty Narodów
  • Puchar Kontynentalny IAAF
  • Igrzyska Śródziemnomorskie

Przyjrzyjmy się teraz niektórym słynnym mistrzom rzutu oszczepem i ich osiągnięciom -

Jan Železný

Powszechnie uważany za najlepszego w historii rzucającego oszczepem, Železný zdobył złoto na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1992, 1996 i 2000 roku. Ponadto ma trzy tytuły mistrza świata.

Železný ma rekord świata na 98,48 m oraz rekord Mistrzostw Świata 92,80 m. Železný jest jedynym zawodnikiem, który rzucił ponad 94 metry nowym typem oszczepu i co więcej, dokonał tego pięciokrotnie.

Steve Backley

Backley zdobył cztery złote medale na Mistrzostwach Europy, trzy złote medale Igrzysk Wspólnoty Narodów oraz dwa srebrne i brązowy medal na igrzyskach olimpijskich. Poza tym ma na Mistrzostwach Świata dwa srebra. Backley jest jedynym brytyjskim zawodnikiem lekkoatletycznym, który zdobył medale na trzech różnych igrzyskach olimpijskich. Jego rekord życiowy wynoszący 91,46 m nadal jest rekordem Wielkiej Brytanii w rzucie oszczepem męskim.

Keshorn Walcott

Walcott reprezentuje Trynidad w rzucie oszczepem. Został najmłodszym złotym medalistą olimpijskim w rzucie oszczepem mężczyzn, kiedy zdobył tytuł w 2012 roku. W historii igrzysk olimpijskich jest pierwszym czarnym sportowcem, który zdobył złoty medal w rzucie. Walcott ma kolejne wyjątkowe wyróżnienie, ponieważ jest pierwszym sportowcem w każdej imprezie lekkoatletycznej, który zdobył tytuły mistrzostw świata juniorów i olimpijskie w indywidualnych zawodach w tym samym roku.

Fatima Whitbread

Fatima Whitbread to były brytyjski rzucający oszczepem. Whitbread pobiła rekord świata w rzucie oszczepem w rundzie kwalifikacyjnej mistrzostw Europy w 1986 roku i została mistrzynią świata w 1987 roku. Wygrała mistrzostwa Europy 1986 w Stuttgarcie i 1987 w Rzymie.

Whitbread jest dwukrotnym medalistą olimpijskim z brązem na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku i srebrnym na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku.

Barbora Špotáková

Barbora Špotáková jest aktualnym mistrzem olimpijskim, a także rekordzistką świata w rzucie oszczepem. Została zwyciężczynią olimpijską w 2008 roku ostatnim rzutem na odległość 71,42 m, który był wówczas nowym rekordem Europy. W tym samym roku Špotáková pobiła rekord świata w pierwszej rundzie, wygrywając Światowy Finał Lekkoatletyczny IAAF rzutem 72,28 m. 2008. Ponadto Špotáková zdobyła srebro na Mistrzostwach Europy 2006 w Göteborgu.