Python - podstawowa składnia

Język Python ma wiele podobieństw do Perl, C i Java. Istnieją jednak pewne wyraźne różnice między językami.

Pierwszy program w Pythonie

Wykonujmy programy w różnych trybach programowania.

Programowanie w trybie interaktywnym

Wywołanie interpretera bez przekazywania pliku skryptu jako parametru powoduje wyświetlenie następującego monitu -

$ python
Python 2.4.3 (#1, Nov 11 2010, 13:34:43)
[GCC 4.1.2 20080704 (Red Hat 4.1.2-48)] on linux2
Type "help", "copyright", "credits" or "license" for more information.
>>>

Wpisz następujący tekst w wierszu polecenia Pythona i naciśnij klawisz Enter -

>>> print "Hello, Python!"

Jeśli używasz nowej wersji Pythona, musisz użyć instrukcji print z nawiasami, jak w print ("Hello, Python!");. Jednak w wersji 2.4.3 języka Python daje to następujący wynik -

Hello, Python!

Programowanie w trybie skryptowym

Wywołanie interpretera z parametrem skryptu rozpoczyna wykonywanie skryptu i trwa do jego zakończenia. Po zakończeniu skryptu interpreter nie jest już aktywny.

Napiszmy w skrypcie prosty program w języku Python. Pliki Pythona mają rozszerzenie.py. Wpisz następujący kod źródłowy w pliku test.py -

print "Hello, Python!"

Zakładamy, że masz ustawiony interpreter Pythona w zmiennej PATH. Teraz spróbuj uruchomić ten program w następujący sposób -

$ python test.py

Daje to następujący wynik -

Hello, Python!

Spróbujmy w inny sposób wykonać skrypt w Pythonie. Oto zmodyfikowany plik test.py -

#!/usr/bin/python

print "Hello, Python!"

Zakładamy, że masz dostępny interpreter Pythona w katalogu / usr / bin. Teraz spróbuj uruchomić ten program w następujący sposób -

$ chmod +x test.py     # This is to make file executable
$./test.py

Daje to następujący wynik -

Hello, Python!

Identyfikatory Pythona

Identyfikator Pythona to nazwa używana do identyfikacji zmiennej, funkcji, klasy, modułu lub innego obiektu. Identyfikator zaczyna się od litery od A do Z lub od a do z lub znaku podkreślenia (_), po którym następuje zero lub więcej liter, znaków podkreślenia i cyfr (od 0 do 9).

Python nie zezwala na znaki interpunkcyjne, takie jak @, $ i% w identyfikatorach. Python to język programowania uwzględniający wielkość liter. A zatem,Manpower i manpower to dwa różne identyfikatory w Pythonie.

Oto konwencje nazewnictwa identyfikatorów Pythona -

• Nazwy klas rozpoczynają się od dużej litery. Wszystkie inne identyfikatory zaczynają się od małej litery.

• Rozpoczęcie identyfikatora pojedynczym początkowym podkreśleniem wskazuje, że identyfikator jest prywatny.

• Rozpoczynanie identyfikatora od dwóch wiodących znaków podkreślenia wskazuje na silnie prywatny identyfikator.

• Jeśli identyfikator kończy się również dwoma końcowymi znakami podkreślenia, jest to nazwa specjalna zdefiniowana w języku.

Zastrzeżone słowa

Poniższa lista przedstawia słowa kluczowe języka Python. Są to słowa zastrzeżone i nie można ich używać jako stałych lub zmiennych ani żadnych innych nazw identyfikatorów. Wszystkie słowa kluczowe Pythona zawierają tylko małe litery.

i	exec	nie
zapewniać	Wreszcie	lub
przerwa	dla	przechodzić
klasa	od	wydrukować
kontyntynuj	światowy	podnieść
pok	gdyby	powrót
del	import	próbować
elif	w	podczas
jeszcze	jest	z
z wyjątkiem	lambda	wydajność

Linie i wcięcia

Python nie udostępnia nawiasów klamrowych wskazujących bloki kodu dla definicji klas i funkcji lub kontroli przepływu. Bloki kodu są oznaczone wcięciami linii, które są sztywno wymuszane.

Liczba spacji w wcięciach jest zmienna, ale wszystkie instrukcje w bloku muszą mieć wcięcie o tej samej wielkości. Na przykład -

if True:
   print "True"
else:
   print "False"

Jednak następujący blok generuje błąd -

if True:
print "Answer"
print "True"
else:
print "Answer"
print "False"

Tak więc w Pythonie wszystkie ciągłe linie wcięte z taką samą liczbą spacji utworzyłyby blok. Poniższy przykład zawiera różne bloki instrukcji -

Note- Nie próbuj zrozumieć logiki w tym momencie. Tylko upewnij się, że rozumiesz różne bloki, nawet jeśli nie mają nawiasów klamrowych.

#!/usr/bin/python

import sys

try:
   # open file stream
   file = open(file_name, "w")
except IOError:
   print "There was an error writing to", file_name
   sys.exit()
print "Enter '", file_finish,
print "' When finished"
while file_text != file_finish:
   file_text = raw_input("Enter text: ")
   if file_text == file_finish:
      # close the file
      file.close
      break
   file.write(file_text)
   file.write("\n")
file.close()
file_name = raw_input("Enter filename: ")
if len(file_name) == 0:
   print "Next time please enter something"
   sys.exit()
try:
   file = open(file_name, "r")
except IOError:
   print "There was an error reading file"
   sys.exit()
file_text = file.read()
file.close()
print file_text

Wyciągi wielowierszowe

Instrukcje w Pythonie zwykle kończą się nowym wierszem. Python zezwala jednak na użycie znaku kontynuacji wiersza (\) do oznaczenia, że ​​linia powinna być kontynuowana. Na przykład -

total = item_one + \
        item_two + \
        item_three

Instrukcje zawarte w nawiasach [], {} lub () nie muszą używać znaku kontynuacji wiersza. Na przykład -

days = ['Monday', 'Tuesday', 'Wednesday',
        'Thursday', 'Friday']

Cytat w Pythonie

Python akceptuje pojedyncze ('), podwójne (") i potrójne (' '' lub" "") cudzysłowy w celu oznaczenia literałów łańcuchowych, o ile ten sam typ cudzysłowu zaczyna i kończy ciąg.

Potrójne cudzysłowy są używane do rozciągania ciągu na wiele linii. Na przykład wszystkie poniższe są legalne -

word = 'word'
sentence = "This is a sentence."
paragraph = """This is a paragraph. It is
made up of multiple lines and sentences."""

Komentarze w Pythonie

Znak skrótu (#), który nie znajduje się wewnątrz literału ciągu, rozpoczyna komentarz. Wszystkie znaki po # i do końca fizycznej linii są częścią komentarza i interpreter Pythona ignoruje je.

#!/usr/bin/python

# First comment
print "Hello, Python!" # second comment

Daje to następujący wynik -

Hello, Python!

Możesz wpisać komentarz w tym samym wierszu po instrukcji lub wyrażeniu -

name = "Madisetti" # This is again comment

Możesz skomentować wiele linii w następujący sposób -

# This is a comment.
# This is a comment, too.
# This is a comment, too.
# I said that already.

Następujący ciąg w potrójnym cudzysłowie jest również ignorowany przez interpreter Pythona i może być używany jako komentarz wielowierszowy:

'''
This is a multiline
comment.
'''

Korzystanie z pustych linii

Linia zawierająca tylko białe znaki, prawdopodobnie z komentarzem, jest nazywana pustą linią i Python całkowicie ją ignoruje.

W sesji interaktywnego interpretera należy wprowadzić pusty wiersz fizyczny, aby zakończyć instrukcję wielowierszową.

Czekam na użytkownika

W następnym wierszu programu wyświetlany jest monit, oświadczenie „Naciśnij klawisz Enter, aby wyjść” i czeka, aż użytkownik wykona akcję -

#!/usr/bin/python

raw_input("\n\nPress the enter key to exit.")

Tutaj "\ n \ n" służy do tworzenia dwóch nowych linii przed wyświetleniem aktualnej linii. Gdy użytkownik naciśnie klawisz, program się kończy. To fajna sztuczka, aby pozostawić otwarte okno konsoli, dopóki użytkownik nie skończy z aplikacją.

Wiele instrukcji w jednym wierszu

Średnik (;) zezwala na umieszczanie wielu instrukcji w jednym wierszu, pod warunkiem, że żadna z instrukcji nie rozpoczyna nowego bloku kodu. Oto przykładowy wycinek ze średnikiem -

import sys; x = 'foo'; sys.stdout.write(x + '\n')

Wiele grup instrukcji jako zestawów

Wywoływana jest grupa pojedynczych instrukcji, które tworzą pojedynczy blok kodu suitesw Pythonie. Instrukcje złożone lub złożone, takie jak if, while, def i class wymagają wiersza nagłówka i zestawu.

Linie nagłówka rozpoczynają instrukcję (słowem kluczowym) i kończą się dwukropkiem (:), a po nich następuje jedna lub więcej linii tworzących zestaw. Na przykład -

if expression : 
   suite
elif expression : 
   suite 
else : 
   suite

Argumenty wiersza poleceń

Można uruchomić wiele programów, aby uzyskać podstawowe informacje o tym, jak powinny być uruchamiane. Python umożliwia to za pomocą -h -

$ python -h
usage: python [option] ... [-c cmd | -m mod | file | -] [arg] ...
Options and arguments (and corresponding environment variables):
-c cmd : program passed in as string (terminates option list)
-d     : debug output from parser (also PYTHONDEBUG=x)
-E     : ignore environment variables (such as PYTHONPATH)
-h     : print this help message and exit

[ etc. ]

Możesz także zaprogramować swój skrypt w taki sposób, aby akceptował różne opcje. Argumenty wiersza poleceń to temat zaawansowany i powinien zostać przestudiowany nieco później, gdy zapoznasz się z pozostałymi koncepcjami Pythona.