Racquetball - Szybki przewodnik
Racquetball to popularny sport halowy, w którym gracze używają specjalnie zaprojektowanej rakiety do gry pustą gumową piłką na korcie wewnętrznym lub zewnętrznym. Bardzo podobny do amerykańskiej piłki ręcznej 40 × 20 i brytyjskiej Racketball, jest to doskonały wybór do treningu cardio. Zasady tego sportu są dość łatwe do przestrzegania, co czyni go bardzo interesującym.
W racquetball, po wykonaniu zagrywki, gracze muszą uderzać piłką w ścianę na przemian używając rakiet, bez przeszkadzania przeciwnikowi. Zawodnik otrzymuje punkt, gdy przeciwnik chybia strzał iw ten sposób wygrywa ten, który jako pierwszy uzyska wymagany wynik. W przeciwieństwie do squasha, tutaj tylko serwer może zdobyć punkt.
Tutaj porównamy racquetball z British Racketball i Squash.
Racquetball vs British Racketball
Racquetball jest rozgrywany w Ameryce, a Racketball w Wielkiej Brytanii.
Rozmiar piłki jest większy w racquetball niż w Racketball.
Boisko do racquetballa jest dłuższe, ale mniej szerokie niż w Racketball.
W racquetball można uderzyć w sufit, ale nie w przypadku Racketball.
Racquetball vs Squash
Rakieta do racquetballa jest mniejsza niż w squasha.
Piłka do racquetballa jest większa niż w squasha.
W squasha jest więcej różnorodnych uderzeń niż w Racquetball.
Kort do squasha jest mniejszy niż kort do Racquetball.
W squasha gracz nie może uderzyć w sufit, ale tak nie jest w przypadku Racquetball.
Krótka historia Racquetball
Piłka rakietowa powstała w Stanach Zjednoczonych. Joe Sobek jest uznawany za wynalazcę racquetballa. Znudzony brakiem wystarczającej liczby sportów halowych, szukał łatwego sportu w szybkim tempie. Zaprojektował do tego pierwsze wiosło z naciągiem i wzorując się na squashu, piłce ręcznej i paddleball, opracował zestaw reguł dla tego sportu.
Sobek założył National Paddle Rackets Association w lutym 1952 roku i powoli ten sport zyskał szybką popularność dzięki ciągłej promocji Sobka. W 1969 roku Robert Kendler założył Międzynarodowe Stowarzyszenie Racquetballa (IRA) i zmienił nazwę tego sportu na racquetball.
W 1974 roku IRA zorganizowała pierwszy profesjonalny turniej i została członkiem-założycielem Międzynarodowej Federacji Racquetballa (IRF). W latach 80-tych racquetball stał się najszybciej rozwijającym się sportem w USA. Stowarzyszenie Kobiet Zawodowych w Racquetball zostało założone w 1980 roku. Stany Zjednoczone zorganizowały pierwsze mistrzostwa świata w racquetball w 1981 roku.
Kraje uczestniczące
Przeważnie ludzie grają w racquetball jako aktywność sercowo-naczyniową. Ale ten intensywny, szybki sport to nie tylko aktywność fizyczna. Gracze muszą wykorzystywać swoją siłę fizyczną i psychiczną, aby osiągnąć sukces w tym sporcie. Nawet na całym świecie kraje znane ze squasha uwielbiają grać w racquetball, ponieważ istnieje wiele podobieństw między tymi dwoma sportami.
W racquetball używa się kilku rodzajów sprzętu do gry, jak również do ochrony. Sprzęt do racquetballa jest lekki i niedrogi. Sprzęt używany w racquetball jest bardzo podobny do sprzętu do squasha. Niektóre elementy wyposażenia są następujące.
Rakiety
Rakiety używane w racquetball są bardzo podobne do rakiet do squasha. Długość rakiety wynosi 22 cale. Początkowo używane rakiety były wykonane z drewna ze skórzanym uchwytem. Następnie ramy rakiety powoli zmieniły się na aluminiowe, a następnie z włókna szklanego, a teraz używane są jednodniowe ramy grafitowe. Powoli rakiety o owalnej ramie zastąpiły stare rakiety o małej ramie.
W racquetball używa się przeważnie dwóch rodzajów rakiet, które są równo wyważone i obciążone głową. Ciężkie rakiety pozwalają graczom na użycie większej mocy. Obecnie używane rakiety są w większości wykonane z grafitu i tytanu.
kulki
Piłki używane w racquetball są wykonane z gumy i mają średnicę 2,25 cala. W piłkach racquetball stosuje się różne kolory, takie jak: niebieski, zielony, fioletowy, czarny, czerwony i różowy.
Wszystkie kolory są używane do określonych celów. Piłka niebieska jest najczęściej używana i jest używana do piłki neutralnej ze średnią prędkością i dokładnością. Zielone kule służą do tego samego celu, co kule niebieskie.
Buty
Gracze używają specjalnie zaprojektowanych butów o doskonałej przyczepności w racquetball. Szybka zmiana kierunku wymaga lepszej przyczepności.
W przypadku kortów halowych używane buty mają gumową podeszwę zewnętrzną, która zapewnia doskonałą przyczepność, ponieważ wewnętrzne podłogi są wykonane z drewna i są bardziej śliskie.
Buty zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić boczną stabilność i amortyzację przedniej stopy.
Okulary
Okulary są koniecznością dla wszystkich graczy w racquetball ze względu na kwestie bezpieczeństwa, ponieważ piłka używana w sporcie leci z prędkością około 100 mil na godzinę podczas meczu, co zwiększa ryzyko uderzenia w oczy. Używane okulary idealnie pasują do naszego oczodołu.
Rękawiczki
Używanie rękawiczek w racquetball jest opcjonalne. Gracze noszą rękawiczki w dłoni, w której trzymają rakietę, aby zapewnić lepszą przyczepność i kontrolę. Pomagają również zapobiegać powstawaniu pęcherzy na dłoniach.
Boisko do racquetballa to prostokątny zamknięty obszar, który może być wewnątrz lub na zewnątrz. Standardowa długość kortu do racquetballa to 40 stóp długości, 20 stóp szerokości i 20 stóp długości, a tylne ściany mają co najmniej 12 stóp wysokości.
Na kortach do racquetballa występują różne rodzaje oznaczeń kortów, które są następujące:
Short Line - Krótka linia to środkowa linia między przednią a tylną ścianą.
Service Line - Linia serwisowa znajduje się 5 stóp przed linią krótką i znajduje się między linią krótką a ścianą przednią.
Service Zone - Strefa serwisowa to prostokątny obszar o wymiarach 5 '× 20' zamknięty pomiędzy krótką linią, linią serwisową i ścianami bocznymi.
Receiving Line - Linia odbierająca to linia, która jest rysowana 5 stóp za krótką linią i jest umieszczana równolegle do tylnej ściany oraz między krótką linią a tylną ścianą.
Safety Zone - Strefa bezpieczeństwa to prostokątny obszar 5 '× 20' zamknięty między krótką linią, linią odbiorczą i dwiema ścianami bocznymi.
Drive Serve Lines - Są to linie o długości 3 stóp narysowane równolegle do ścian bocznych w strefie serwisowej.
Doubles Service Lines - To zestaw 18-calowych linii narysowanych równolegle do ścian bocznych i w obszarze usług.
W przypadku meczów deblowych partner gry deblowej nieobsługujący stoi pomiędzy obszarem otoczonym ścianą boczną a podwójnymi liniami serwisowymi w strefie serwisowej, zwanej także doubles box. Serwujący nie może wchodzić do obszaru zamkniętego pomiędzy linią serwisową a ścianami bocznymi w strefie serwisowej podczas uderzania w zagrywkę pomiędzy nim a najbliższą ścianą boczną.
Jest bardzo podobny do kortu do squasha. Jedyna różnica polega na tym, że sufit jest również uważany za właściwą powierzchnię, podczas gdy w przypadku squasha tylko cztery ściany otaczające pomieszczenie, w tym ziemię, zostały uznane za odpowiednią powierzchnię dla sportu.
Racquetball - Serwis
Mecz zaczyna się od podania. Gracz, który będzie serwował, jest wybierany przez kręcenie rakietą lub monetą. Serwujący musi odbić piłkę jeden raz przed uderzeniem jej bezpośrednio w przednią ścianę. Po uderzeniu w ścianę przednią piłka musi spaść poza krótką linię; w przeciwnym razie zostanie to uznane za usterkę.
Podczas serwu, po uderzeniu w ścianę przednią, piłka może uderzyć w dowolną ścianę boczną zanim dotknie ziemi, ale nie może trafić w dwie ściany boczne zanim dotknie ziemi. Dotykanie dwóch ścian bocznych po wyjściu z przedniej ściany nazywa sięthree wall serve i jest uważane za usterkę.
Podobnie podczas serwu, po uderzeniu w przednią ścianę, jeśli uderzy bezpośrednio w tylną ścianę, nie dotykając ziemi ani razu, nazywa się to long servei jest to również usterka. Nawet podczas zagrywki, po uderzeniu w ścianę przednią, jeśli piłka dotknie bezpośrednio sufitu, jest to traktowane jako błąd. Nawet serwowanie, zanim przeciwnik będzie gotowy, również jest uważane za błąd.
Podczas serwisu gracz musi włożyć przynajmniej jedną stopę w pole serwisowe. Jeżeli jego stopa przekroczy pole zagrywki podczas zagrywki lub po zagrywce, zanim piłka przekroczy linię krótką, uważa się to za błąd. Nawet uderzenie piłki o jakąkolwiek powierzchnię inną niż przednia ściana jest uważane za błąd serwujący, a serwujący przegrywa.
Zwykle serwujący ma dwie szanse na zaserwowanie piłki, znanej jako first serve i second serve. W przypadku większych zawodów głównie serwer ma tylko jedną szansę na poprawne podanie piłki. Zawodnik przeciwnika może zagrać zagrywkę, gdy piłka przekroczy linię podania lub minie linię końcową.
Po wykonaniu zagrywki przeciwnik próbuje ją oddać iw ten sposób zawodnicy naprzemiennie uderzają piłkę w przednią ścianę. Zawodnik przeciwnika może wybrać powrót piłki po jednym odbiciu lub bezpośrednio w powietrzu. Po odbiciu serwisu gracz musi zawsze uderzyć piłkę w ścianę przednią, zanim piłka uderzy w podłogę.
Inaczej niż podczas serwu, po odbiciu serwisu gracze mogą uderzyć piłkę w dowolną ścianę, pod warunkiem, że w końcu dotknie przedniej ściany przed uderzeniem w podłogę.
Racquetball - punktacja
Wymiana składa się z serii strzałów pomiędzy dwoma graczami i rozpoczyna się serwem, a kończy, gdy jeden z zawodników popełnia błąd lub chybia, aby skutecznie odbić piłkę na przednią ścianę. Jeśli serwer wygrywa wymianę, otrzymuje jeden punkt. W przeciwnym razie, jeśli przeciwnik wygrywa wymianę, przejmuje serwis, ale nie przyznaje się punktu. Jeśli jednak serwujący popełni podwójny błąd podczas serwu, przeciwnik otrzymuje punkt.
Po tym, jak serwujący uderzy piłkę w ścianę przednią, a przeciwnik ma zamiar ją odbić, musi ją odbić, zanim odbije się ona dwa razy na ziemi i dozwolone jest maksymalnie jedno odbicie na ziemi, w przeciwnym razie serwujący zdobędzie punkt. Jeśli gracz w jakiś sposób niesie piłkę na swojej rakiecie, punkt otrzymuje przeciwnik.
Racquetball - liczba setów
Zgodnie z zasadami USA Racquetball, każdy mecz składa się z trzech setów, a gracz, który wygrywa najlepszy z tych trzech setów, wygrywa mecz. Pierwsze dwa sety to 15 punktów, podczas gdy trzeci mecz to 11 punktów.
Gracz, który jako pierwszy zdobędzie punkty, wygrywa mecz. W przypadku racquetball Canada, aby wygrać mecz, wymagana jest przewaga przynajmniej dwóch punktów.
Racquetball - podstawowe strategie
Stosowane tutaj strategie są bardzo podobne do strategii squasha. Tutaj również gracz może mieć lepszy dostęp do wszystkich stron kortu, zajmując centralne miejsce kortu, które jest bardzo blisko linii odbierającej. Zawodnicy najczęściej zmuszają przeciwnika do biegania po korcie, aby oddać strzały, aby go zmęczyć.
Inną bardzo skuteczną strategią na zdobycie punktów jest utrzymywanie powracającej piłki możliwie najniżej, co bardzo utrudnia powrót przeciwnika. Zawodnik zawsze musi zająć miejsce centralne, próbując przemieścić przeciwnika z miejsca środkowego za pomocą lobów i rzutów poprzecznych.
Gracze wykonują różne typy rzutów w zależności od sytuacji podczas meczu. Podczas gdy w racquetball istnieją różne rodzaje uderzeń, wszystkie uderzenia są podzielone na dwie kategorie zwaneoffensive shots i defensive shots. Podczas serwu również gracze wykonują różnego rodzaju uderzenia serwisowe w oparciu o własny styl. Krótkie opisy wszystkich tych strzałów są następujące -
Zdjęcia serwisowe
Strzały serwisowe różnią się w zależności od gracza w zależności od ich stylu. Zazwyczaj strzał serwisowy może być strzałem ofensywnym lub obronnym. Przeważnie gracze preferują ofensywne strzały przy pierwszym serwisie i chociaż nie wykonują właściwego pierwszego serwisu, wybierają defensywny serwis przy drugim serwisie.
Drive Shot
Jednym z ofensywnych serwisów jest Drive shot. Ten strzał leci nisko i szybko do każdego z rogów tylnej ściany, co daje przeciwnikowi bardzo mniejszą szansę na oddanie strzału.
Jam Shot
Jam shot to kolejny rodzaj ofensywnego serwu, w którym serwer próbuje wytrącić przeciwnika z równowagi, używając trudnych kątów, a także przestrzeni gry.
Pinch Serve
Innym rodzajem ofensywnego serwisu jest serwis pinch, w którym piłka dotyka ścian bocznych bardzo nisko i bardzo blisko pola serwisowego. Piłka lekko się odbija i dobrze się kręci, przez co ciężko ją odbić.
Gdy wszystkie te strzały ofensywne w pierwszym serwisie zawiodą, gracz decyduje się na strzały obronne podczas drugiego serwisu. Serwy obronne mają na celu głównie generowanie słabego zwrotu od przeciwnika, który wysyła serwer do przodu. Różne rodzaje serwów lobem są uważane za defensywne.
Lob Serve
W przypadku zwykłego lob serve, gracz uderza piłkę tak mocno, że przesuwa się ona po łuku na tylne ściany i spada w pobliże tylnych ścian, dając przeciwnikowi bardzo małą szansę na odbicie dobrego odbicia.
Junk Lob
W przypadku lobu śmieciowego, piłka przyjmuje płytkie łuki i opada głównie wokół obszaru odbicia i dezorientuje odbiorcę, że jest z wyprzedzeniem, ale ma być przygotowana do ataku ofensywnego serwującego.
Strzały ofensywne
Strzały ofensywne w Racquetball są następujące -
Strzały proste
Strzały z linii prostej mają uderzać w ścianę przednią tak nisko, jak to możliwe. Jeśli strzał odbija się dwukrotnie, zanim minie linię serwisową, nazywa się to akill shot. Strzał z prostej trafia w obszary, które byłyby trudne do ukrycia przez przeciwnika. Strzały z linii prostej, które są bardzo trudne do oddania, nazywane są rzutami zza linii i rzutami poprzecznymi.
Pinch Shot
W przypadku uderzeń typu pinch and splat, piłka najpierw uderza w ścianę boczną, a następnie w ścianę przednią, co powoduje, że odbija się dwukrotnie, naprawdę szybko. Pocisk najpierw uderza w boczną ścianę, która jest zaledwie kilka cali od przedniej ściany, a następnie uderza w przednią ścianę bardzo nisko, a następnie cofa się po przekątnej. Zwykle odbija się dwukrotnie przed krótką linią, co bardzo utrudnia powrót przeciwnika.
Strzał Splat
Strzał Splat jest bardzo podobny do strzału przez szczypanie. Ten strzał jest wykonywany głównie wtedy, gdy piłka znajduje się bardzo blisko ścian bocznych, około 6 cali do 1 stopy. Piłka zostaje uderzona czubkiem rakiety tak, że uderza w ścianę boczną, obraca się i zwalnia podczas lotu nisko do przedniej ściany i prawie uderzył w przednią ścianę na środku.
Po uderzeniu w przednią ścianę, ponownie porusza się w kierunku przeciwległej ściany bocznej, odbijając się bardzo szybko, zanim uderzy w ścianę. Szybkie odbicie sprawia, że gracz przeciwnikowi jest naprawdę trudno go oddać. Jeśli gracz uderzy piłkę naprawdę mocniej podczas uderzenia tego strzału, wyda wyraźny dźwięk.
Z-Shot
Inny skuteczny strzał nazywa się Z shot, gdzie gracz po raz pierwszy mocno uderza piłkę w ścianę boczną. Następnie piłka uderza w ścianę przednią i przesuwa się w kierunku przeciwległej ściany. Po uderzeniu w przeciwległą ścianę, ponownie przesuwa się w kierunku oryginalnej ściany, odbijając się. Jeśli zrobisz to poprawnie, tworzyzkształt. Ten strzał wprowadza zamieszanie i jest bardzo męczący dla przeciwnika.
Strzały obronne
Strzały obronne to te, które nie powracają nisko na przednią ścianę.
Sufitowa piłka
Strzał z sufitu jest uważany za główny strzał obronny, w którym piłka najpierw uderza w część sufitu znajdującą się bliżej ściany przedniej, a następnie w ścianę przednią. Po uderzeniu w przednią ścianę, odbija się od jednego z kortu dziobowego, a następnie przesuwa się w kierunku tylnej ściany wysokim łukiem, co utrudnia przeciwnikowi oddanie uderzenia.
Wysoki strzał Z
Innym strzałem jest wysokie z, w którym piłka zostaje uderzona w przednią ścianę na wysokość około 10 stóp lub więcej. Następnie uderza w boczną ścianę, a następnie w przeciwległą ścianę boczną, zwykle przelatującą nad przeciwnikiem. Po uderzeniu obrotem w przeciwległą ścianę boczną, porusza się ona prawie prostopadle do ściany, co sprawia, że przeciwnikowi jest naprawdę zagmatwane. Wykonywane jest najczęściej gdy przeciwnik znajduje się blisko przedniej ściany.
Trzy ściany
Strzał z trzech ścian jest defensywną wersją strzału szczypiącego. Tutaj piłka jest uderzana bardzo wysoko w boczną ścianę w pobliżu sufitu, a następnie uderza w przednią ścianę, a następnie przesuwa się w kierunku przeciwległej ściany, poruszając się po boisku po wysokiej trajektorii.
Ponieważ mecz jest rozgrywany na ogrodzonym korcie, to często gracze zajmują swoje miejsce podczas meczu. Zajmując miejsce przeciwnika, gracze czasami blokują zdolność przeciwnika do perfekcyjnego uderzenia piłki lub przerywają przepływ. Tego rodzaju zdarzenia nazywamyhinders lub penalty hinders.
Przeszkoda skutkuje wznowieniem wymiany, natomiast w przypadku przeszkody karnej przeciwnik otrzymuje punkt. Kara za utrudnianie gry ma miejsce, gdy gracz powoduje przeszkodę, której można uniknąć, co skutkuje przegraną wymiany. Tutaj gracz traci możliwość zdobycia punktu z powodu przeszkadzania mu przez przeciwnika.
Jeśli zawodnik nie porusza się dostatecznie lub nie pozwala przeciwnikowi na oddanie strzału w przednią ścianę lub popycha przeciwnika podczas oddawania strzału, skutkuje to nałożeniem kary. Nawet jeśli gracz zasłania linię widzenia przeciwnika, zanim przeciwnik uderzy piłkę lub celowo spróbuje przeszkodzić przeciwnikowi krzycząc lub machając rakietami lub jakimkolwiek innym przeszkadzającym zachowaniem, skutkuje to nałożeniem kary.
Podający musi upewnić się, że piłka jest sucha przed serwem. Jeżeli podczas wymiany okazuje się, że piłka jest mokra, skutkuje to karą utrudniającą serwujący. Jeśli gracz straci jakiekolwiek wyposażenie lub strój podczas gry, może poprosić o karę utrudniającą przeciwnikowi.
Jeśli bez obstrukcji nie doprowadziłby gracza do zagrania zwycięskiego uderzenia, jest to traktowane jako przeszkoda. Jeśli przeciwnik nie jest w stanie uniknąć dotknięcia piłką lub zawodnik dotyka przeciwnika podczas próby odbicia piłki, uważa się to za przeszkodę.
Jest to rodzaj utrudnienia zwanego Court Hindergdzie piłka odbija się nieoczekiwanie w wyniku uderzenia o wadliwą podłogę lub framugę drzwi i skutkuje powtórką rajdu. Sędzia decyduje o różnicy między przeszkodą a przeszkodą karną.
Zdarzają się przypadki, w których przerwa jest traktowana jako przeszkoda, a wymiana zostaje wznowiona bez przyznania nikomu punktów. Czasami napastnik powstrzymuje się od uderzenia piłki z powodu uzasadnionej obawy przed kontuzją przeciwnika. Może natychmiast przerwać grę i poprosić o przeszkodę. Podobnie, jeśli odbierający nie jest gotowy do gry i nawet nie podejmuje próby wykonania zagrywki, skutkuje to przeszkodą i wymiana zostaje wznowiona.
Plik International Racquetball Federation (IRF)działa jako organ zarządzający racquetball. Zarządza wszystkimi światowymi imprezami w racquetball, w tym Mistrzostwami Świata w Racquetball, które po raz pierwszy odbyły się w 1981 roku.
Oprócz IRF istnieją jeszcze dwie inne organizacje zajmujące się racquetballem, czyli International Racquetball Tour (IRT) i Ladies Professional Racquetball Tour (LPRT).
IRT działa jako profesjonalna organizacja do gry w racquetball dla mężczyzn i została założona w latach 80. LPRT działa jako profesjonalna organizacja kobieca w racquetball i została założona w 2012 roku.
Główne wydarzenia mistrzowskie w racquetball to -
- Mistrzostwa Świata w Racquetballu
- Mistrzostwa US Open Racquetball
- Mistrzostwa Świata Juniorów w Racquetballu
Omówmy teraz pokrótce niektórych mistrzów Racquetballa i ich kariery.
Marty Hogan
Marty Hogan jest zawodnikiem racquetballa z Missouri w Stanach Zjednoczonych i jest uważany za jednego z najlepszych graczy w racquetball wszechczasów.
W swojej 14-letniej karierze zdobył ponad 100 tytułów międzynarodowych i krajowych oraz sześć mistrzostw USA.
Taka była jego skuteczność w sporcie, że w latach 1976-1990 zajmował jedno lub drugie miejsce na świecie.
Został nazwany Professional Racquetball Player of the Year osiem razy i został wprowadzony do USA Racquetball Hall of Fame w 1997.
Kane Waselenchuk
Kane Walselenchuk jest zawodnikiem racquetballa z Alberty w Kanadzie i jest uważany za jednego z najbardziej dominujących graczy w historii racquetballa.
Był numerem jeden gracz w IRT wycieczkę dla 10 th czasu i jak na razie zdobył rekordową liczbę 137 meczów z rzędu bez porażki.
Oprócz turniejów IRT, zdobył rekordowe 11 mistrzostw USA. W przypadku Mistrzostw Świata IRF do tej pory zdobył jedno złoto, dwa srebra i dwa brązy.
Rocky Carson
Rocky Carson to zawodnik racquetballa z Ameryki, który obecnie jest mistrzem Światowego Turnieju Jednego Mężczyzn. Zdobył ten tytuł pięć razy i ustanowił rekord w historii racquetballa. Do tej pory wygrał 24 turnieje IRT.
W sezonie 2007-08 wygrał siedem turniejów i został graczem numer jeden na IRT. Przed tym sezonem miał tylko trzy zwycięstwa.
Carson zdobył również złoty medal na Igrzyskach Panamerykańskich w 2015 roku. Jest także zdobywcą złota w 2001 roku i brązu w 2002 roku w tej samej imprezie.