Akty i przepisy dotyczące bezpieczeństwa

Cyber ​​przestępstwa

Każda bezprawna działalność z udziałem lub związaną z komputerem i sieciami jest nazywana cybercrime. Dr K. Jaishankar, profesor i kierownik Wydziału Kryminologii Uniwersytetu Raksha Shakti oraz dr Debarati Halder, prawnik i prawnik, definiują cyberprzestępczość w ten sposób:

Przestępstwa popełnione przeciwko osobom lub grupom osób z motywem przestępczym polegającym na celowym naruszeniu reputacji ofiary lub spowodowaniu szkody fizycznej lub psychicznej bądź straty ofierze, bezpośrednio lub pośrednio, przy użyciu nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych, takich jak Internet (sieci obejmujące m.in. nie ogranicza się do pokojów rozmów, e-maili, tablic ogłoszeń i grup) i telefonów komórkowych (Bluetooth / SMS / MMS).

Z definicji tej wynika, że ​​każde przestępstwo popełnione w Internecie lub przy użyciu komputerów jest cyberprzestępczością.

Przykłady cyberprzestępstw obejmują -

• Cracking
• Kradzież tożsamości
• Przestępstw z nienawiści
• Oszustwa w handlu elektronicznym
• Kradzież konta karty kredytowej
• Publikowanie nieprzyzwoitych treści
• Pornografia dziecięca
• Stalking online
• naruszenie praw autorskich
• Masowa obserwacja
• Cyberterroryzm
• Wojna cybernetyczna

Prawo cybernetyczne

Cyber law to termin obejmujący kwestie prawne związane z używaniem Internet i cyberspace. Jest to szerokie pojęcie, które obejmuje różnorodne kwestie, takie jak wolność słowa, korzystanie z Internetu, prywatność w Internecie, wykorzystywanie dzieci itp. W większości krajów obowiązuje jedna lub druga forma prawa cybernetycznego, które pozwala stawić czoła rosnącemu zagrożeniu cyberprzestępczością.

Głównym problemem jest to, że w przypadku każdego sprawcy przestępstwa, ofiara i użyte instrumenty mogą być rozproszone w wielu lokalizacjach w kraju i za granicą. Dlatego dochodzenie w sprawie przestępstwa wymaga ścisłej współpracy między ekspertami komputerowymi i wieloma organami rządowymi, czasami w więcej niż jednym kraju.

Indyjska ustawa IT

Ustawa o technologii informacyjnej, 2000 jest podstawowym prawem indyjskim cybercrime i e-commerce. Prawo, zwane teżITA-2000 lub IT Act, Został powiadomiony w dniu 17 ^th października 2000 roku i opiera się na ustawie Model United Nations w handlu elektronicznym 1996 zalecanej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 30 ^th stycznia 1997 r.

Ustawa IT obejmuje całe Indie i uznaje zapisy elektroniczne i podpisy cyfrowe. Niektóre z jego najważniejszych cech to:

• Powołanie kontrolera instytucji certyfikujących w celu regulacji wydawania podpisów cyfrowych

• Powołanie Cyber ​​Appellate Tribunal w celu rozstrzygania sporów wynikających z nowej ustawy

• Zmiana w sekcjach indyjskiego kodeksu karnego, indyjskiej ustawy o dowodach, ustawy o dowodach bankowych i ustawy RBI w celu dostosowania ich do technologii

Ustawa IT została pierwotnie sformułowana w celu zapewnienia infrastruktury prawnej dla handlu elektronicznego w Indiach. Jednak w 2008 r. Wprowadzono istotne zmiany w celu rozwiązania kwestii, takich jak cyberterroryzm, ochrona danych, pornografia dziecięca, prześladowanie itp. Dało to również władzom uprawnienia do przechwytywania, monitorowania lub odszyfrowywania wszelkich informacji za pomocą zasobów komputerowych.

Kwestie PWI

IPR oznacza Intellectual Property Rights. PWI to ochrona prawna zapewniana twórcomIntellectual Property (IP). Własność intelektualna to każde wytwory intelektu lub umysłu, takie jak sztuka, muzyka, literatura, wynalazki, logo, symbole, slogany itp. Ochrona praw twórców własności intelektualnej jest zasadniczo kwestią moralną. Jednak prawo kraju zapewnia ochronę prawną w przypadku naruszenia tych praw.

Prawa własności intelektualnej obejmują -

• Patents
• Copyrights
• Prawa do wzorów przemysłowych
• Trademarks
• Prawa do odmian roślin
• Sukienka handlowa
• Oznaczenia geograficzne
• Tajemnice handlowe

Nazywa się naruszenie praw własności intelektualnej infringement w przypadku patentów, praw autorskich i znaków towarowych oraz misappropriationw przypadku tajemnic handlowych. Wszelkie publikowane materiały, które przeglądasz lub czytasz w Internecie, są objęte prawami autorskimi ich twórcy, a zatem są chronione prawami własności intelektualnej. Jesteś prawnie i moralnie zobowiązany do nieużywania go i przedstawiania jako własnego. Byłoby to naruszeniem praw autorskich twórcy i możesz podjąć kroki prawne.