C # - dyrektywy preprocesora

Dyrektywy preprocesora przekazują kompilatorowi instrukcje, aby wstępnie przetworzył informacje przed rozpoczęciem właściwej kompilacji.

Wszystkie dyrektywy preprocesora zaczynają się od #, a przed dyrektywą preprocesora w wierszu mogą pojawić się tylko znaki odstępu. Dyrektywy preprocesora nie są instrukcjami, więc nie kończą się średnikiem (;).

Kompilator C # nie ma oddzielnego preprocesora; jednakże dyrektywy są przetwarzane tak, jakby istniała. W języku C # dyrektywy preprocesora są używane do pomocy w kompilacji warunkowej. W przeciwieństwie do dyrektyw C i C ++ nie są one używane do tworzenia makr. Dyrektywa preprocesora musi być jedyną instrukcją w linii.

Dyrektywy preprocesora w C #

W poniższej tabeli wymieniono dyrektywy preprocesora dostępne w języku C # -

Sr.No.	Dyrektywa i opis preprocesora
1	#define Definiuje sekwencję znaków, zwaną symbolem.
2	#undef Pozwala na cofnięcie definicji symbolu.
3	#if Pozwala przetestować symbol lub symbole, aby sprawdzić, czy są one prawdziwe.
4	#else Pozwala stworzyć złożoną dyrektywę warunkową wraz z #if.
5	#elif Pozwala na stworzenie złożonej dyrektywy warunkowej.
6	#endif Określa koniec dyrektywy warunkowej.
7	#line Umożliwia modyfikację numeru wiersza kompilatora i (opcjonalnie) nazwy pliku wyjściowego dla błędów i ostrzeżeń.
8	#error Pozwala wygenerować błąd z określonej lokalizacji w kodzie.
9	#warning Umożliwia generowanie ostrzeżenia poziomu pierwszego z określonej lokalizacji w kodzie.
10	#region Umożliwia określenie bloku kodu, który można rozwinąć lub zwinąć podczas korzystania z funkcji konspektu Edytora kodu programu Visual Studio.
11	#endregion Oznacza koniec bloku #region.

#Define Preprocessor

Dyrektywa #define preprocesora tworzy symboliczne stałe.

#define umożliwia zdefiniowanie symbolu w taki sposób, że używając tego symbolu jako wyrażenia przekazanego do dyrektywy #if, wyrażenie przyjmuje wartość true. Jego składnia jest następująca -

#define symbol

Poniższy program ilustruje to -

#define PI 
using System;

namespace PreprocessorDAppl {
   class Program {
      static void Main(string[] args) {
         #if (PI)
            Console.WriteLine("PI is defined");
         #else
            Console.WriteLine("PI is not defined");
         #endif
         Console.ReadKey();
      }
   }
}

Kiedy powyższy kod jest kompilowany i wykonywany, daje następujący wynik -

PI is defined

Dyrektywy warunkowe

Możesz użyć dyrektywy #if, aby utworzyć dyrektywę warunkową. Dyrektywy warunkowe są przydatne do testowania symbolu lub symboli w celu sprawdzenia, czy są one prawdziwe. Jeśli tak się stanie, kompilator oceni cały kod między #if a następną dyrektywą.

Składnia dyrektywy warunkowej to -

#if symbol [operator symbol]...

Gdzie symbol to nazwa symbolu, który chcesz przetestować. Możesz także użyć prawdy i fałszu lub poprzedzić symbol operatorem negacji.

Symbolu operatora jest stosowane do oceny operatora symbol. Operatory mogą być jednym z następujących:

== (równość)
! = (nierówność)
&& (i)
|| (lub)

Możesz także grupować symbole i operatory za pomocą nawiasów. Dyrektywy warunkowe są używane do kompilowania kodu dla kompilacji debugowania lub podczas kompilowania dla określonej konfiguracji. Dyrektywa warunkowa rozpoczynająca się od#if dyrektywa musi być wyraźnie zakończona rozszerzeniem #endif dyrektywa.

Poniższy program demonstruje użycie dyrektyw warunkowych -

#define DEBUG
#define VC_V10
using System;

public class TestClass {
   public static void Main() {
      #if (DEBUG && !VC_V10)
         Console.WriteLine("DEBUG is defined");
      #elif (!DEBUG && VC_V10)
         Console.WriteLine("VC_V10 is defined");
      #elif (DEBUG && VC_V10)
         Console.WriteLine("DEBUG and VC_V10 are defined");
      #else
         Console.WriteLine("DEBUG and VC_V10 are not defined");
      #endif
      Console.ReadKey();
   }
}

Kiedy powyższy kod jest kompilowany i wykonywany, daje następujący wynik -

DEBUG and VC_V10 are defined