Etykieta - ewolucja
Termin „etykieta” mógł powstać niedawno, jakkolwiek ewolucjoniści lubią Charles Darwinnie tylko zidentyfikował etykietę jako cechę uniwersalną, ale także odkrył motyw, który za nią stoi. Zauważył uniwersalność w sposobie, w jaki twarze ludzi reagują na widoki, myśli lub wstyd, wstręt, złość, smutek itp. Te wyrażenia nie były odbierane w wieku dorosłym ani na żadnym szczególnym etapie rozwoju ludzkiego.
W rzeczywistości odkrył, że nawet dzieci powszechnie reagowały na stres, ból i radość w ten sam sposób.
Spośród wszystkich noworodków, które obserwował, żaden nie używał zmarszczek, by wyrazić radość, ani uśmiechów, by zaznaczyć niezadowolenie.
Wszystkie niemowlęta używały tego samego zestawu wyrażeń, prawie tak, jakby czytały go z szablonu osadzonego w ich DNA.
Korzystając z tej obserwacji, doszedł do wniosku, że takich reakcji nie można się nauczyć obserwując innych, ale są one wrodzone. Ponadto wyciągnięto wniosek, że reakcje te były konsekwencją rozwoju ludzkiego zachowania.
Helena Curtis, znany ewolucjonista wspomina, że etykieta była nie tylko nakazem społecznym, ale także taktyką przetrwania. Na podstawie obserwacji ptaków mogła stwierdzić, że największe szanse na przeżycie i rozmnażanie mają ci, którzy zachowali higienę i byli uprzejmi.
Podobnie, Steven Neubergpisze w swojej książce „ Handbook of Social Psychology ”, że zwierzęta i ptaki uczyły swoje młode etykiety przekazywania doświadczeń, które zdobyły w swoim życiu, tak aby młodzi mogli teraz zachować maniery. Dzięki etykiecie byli w stanie nauczyć swoje potomstwo pewnych norm, które pomagają im przetrwać w grupie, w której niektórzy członkowie są od nich silniejsi fizycznie. To był początek ewolucji etykiety, w której zwierzęta i ptaki zaczęły postępować zgodnie z etykietą przekazaną im przez rodziców i dostrzegać u innych podobne maniery, aby określić, komu mogą ufać, a komu nie.
Przysłowie „ptaki tego samego pióra gromadzą się razem” obejmuje nie tylko pióra, ale także maniery. Grupa gołębi będzie również miała wiele małych grup w zależności od sposobu, w jaki uczą się manier (czytaj etykietę) innych ptaków. Pomogło im to zachować bezpieczeństwo, ponieważ w przypadku ataków ludzie o podobnych poglądach grupowali się i walczyli jako jednostka.
Podobne cechy można zaobserwować u osób, które ściśle przestrzegają domowych zasad, zgodnie z którymi dzieci nie mogą wychodzić po zmroku. Mogą to usprawiedliwić pod pretekstem „tego nie robią dzieci z szanowanych rodzin”, uzyskując w ten sposób korzyść z tego, że nie muszą omawiać możliwych konsekwencji wędrowania późno w nocy (rabunek, napaść itp.), Łącząc to z etykietą.
Etykietę można zatem opisać jako zbiór norm i specyficznych sposobów wywodzących się z obserwacji i doświadczenia, które zostały ustanowione z chęci osiągnięcia wygody i lepszego stylu życia.