Ewolucja etykiety - szybki przewodnik

Etykiety to zbiór wskazówek, które odpowiednio przestrzegane wywołują pozytywne wrażenie w umysłach osób, z którymi się kontaktujesz. Poza tym etykiety sprawiają, że człowiek zachowuje się w sposób profesjonalny i reaguje na sytuacje w możliwie najbardziej odpowiedni sposób.

Słowo „etykieta” pochodzi ze starofrancuskiego terminu estiquetteco oznaczało „bilet, etykieta”. Rozwój ten wywodzi się z powszechnej wówczas praktyki noszenia przy sobie kart z instrukcją, jak zachować właściwe zachowanie w sądach. Później bogaci i elita zdecydowali się na tę metodę.

Zamiast wysyłać zaproszenia, w których wspomniano właśnie o dacie i czasie przyjęcia, zaczęli dodawać dodatkowe informacje o różnych trasach, mapę posiadłości, gdzie zaparkować swoje wagony itp. Inni poszli w ich ślady i wkrótce puby przyniosły zestaw instrukcji na drzwiach wejściowych na temat tego, jakiego zachowania oczekują od gości.

Później zmieniono wymowę tego słowa z estiquette do etiquette, co było wynikiem zepsucia samogłosek. Ponieważ użycie tego słowa nie ograniczało się już do kart, a kilka standardów, które dotychczas były przestrzegane tylko w elitarnych domach, stało się teraz częścią codziennego życia, „etykieta” stopniowo się zmieniała, aby dostosować się do terminu „nakazane zachowanie”.

Etykieta, maniery, uprzejmość

Ponieważ jest używany zamiennie w rozmowach, wiele osób popełnia błędy między używaniem słów „etykieta”, „maniery” i „uprzejmość”. Dowiedzmy się, co mają na myśli -

Kurtuazja

Grzeczność to akt bycia uprzejmym i robienie tego, co dana osoba uważa za słuszne w danym momencie. Wcześniej ofiarowanie miejsca kobiecie pasażerce było uznawane za kurtuazję, jednak postawy te ulegają zmianie wraz z upływem czasu. Współczesnym przykładem uprzejmego zachowania byłoby utrzymywanie otwartych drzwi windy automatycznej, aby kolega mógł wejść do windy.

Etykieta

Jest to kodeks postępowania, którego przestrzegania oczekuje się od ludzi z różnych kręgów społecznych. Jest to zestaw instrukcji, które mogą nie zostać zapisane, ale są równie ważne jak zapisane zasady. Etykieta określa, jak osoba powinna zachowywać się w danym kręgu, aby wywrzeć pozytywne wrażenie na wszystkich obecnych.

Maniery

Maniery to słowo neutralne, co oznacza, że ​​samo w sobie oznacza tylko „działania”. Dlatego używamy przed nimi słów „dobry, zły”, aby nadać im kierunek. Więc kiedy irytuje cię ktoś, kto jest niegrzeczny i ze złością, zapytaj go „Nie masz żadnych manier!” a on odpowiedział „Tak”, właściwie mógł mieć rację.

Każdy ma maniery, ale w zależności od wychowania, środowiska i wykształcenia może mieć dobre lub złe maniery. Krótko mówiąc, etykieta uczy nas, jak powinniśmy się zachowywać, a maniery są tym, co ostatecznie robimy.

Termin „etykieta” mógł powstać niedawno, jakkolwiek ewolucjoniści lubią Charles Darwinnie tylko zidentyfikował etykietę jako cechę uniwersalną, ale także odkrył motyw, który za nią stoi. Zauważył uniwersalność w sposobie, w jaki twarze ludzi reagują na widoki, myśli lub wstyd, wstręt, złość, smutek itp. Te wyrażenia nie były odbierane w wieku dorosłym ani na jakimkolwiek szczególnym etapie rozwoju ludzkiego.

W rzeczywistości odkrył, że nawet dzieci powszechnie reagowały na stres, ból i radość w ten sam sposób.

• Spośród wszystkich noworodków, które obserwował, żaden nie używał zmarszczek, by wyrazić radość, ani uśmiechów, by zaznaczyć niezadowolenie.

• Wszystkie niemowlęta używały tego samego zestawu wyrażeń, prawie tak, jakby czytały go z szablonu osadzonego w ich DNA.

Korzystając z tej obserwacji, doszedł do wniosku, że takich reakcji nie można się nauczyć obserwując innych, ale są one wrodzone. Ponadto wyciągnięto wniosek, że reakcje te były konsekwencją rozwoju ludzkiego zachowania.

Helena Curtis, znany ewolucjonista wspomina, że ​​etykieta była nie tylko nakazem społecznym, ale także taktyką przetrwania. Na podstawie obserwacji ptaków mogła stwierdzić, że największe szanse na przeżycie i rozmnażanie mają ci, którzy zachowali higienę i byli uprzejmi.

Podobnie, Steven Neubergpisze w swojej książce „ Handbook of Social Psychology ”, że zwierzęta i ptaki nauczyły swoje młode etykiety przekazywania doświadczeń, które zdobyły w swoim życiu, tak aby młodzi mogli teraz zachować maniery. Dzięki etykiecie byli w stanie nauczyć swoje potomstwo pewnych norm, które pomagają im przetrwać w grupie, w której niektórzy członkowie są od nich silniejsi fizycznie. To był początek ewolucji etykiety, w której zwierzęta i ptaki zaczęły postępować zgodnie z etykietą przekazaną im przez rodziców i dostrzegać u innych podobne maniery, aby określić, komu mogą ufać, a komu nie.

Przysłowie „ptaki tego samego pióra gromadzą się razem” obejmuje nie tylko pióra, ale także maniery. Grupa gołębi będzie również miała wiele małych grup w zależności od sposobu, w jaki uczą się manier (czytaj etykietę) innych ptaków. Pomogło im to zachować bezpieczeństwo, ponieważ w przypadku ataków ludzie o podobnych poglądach grupowali się i walczyli jako jednostka.

Podobne cechy można zaobserwować u osób, które ściśle przestrzegają domowych zasad, zgodnie z którymi dzieci nie mogą wychodzić po zmroku. Mogą to usprawiedliwić pod pretekstem „tego nie robią dzieci z szanowanych rodzin”, uzyskując w ten sposób korzyść z braku konieczności omawiania możliwych konsekwencji wędrowania późno w nocy (rabunek, napaść itp.), Łącząc to z etykietą.

Etykietę można zatem opisać jako zbiór norm i specyficznych sposobów wywodzących się z obserwacji i doświadczenia, które zostały ustanowione z chęci osiągnięcia wygody i lepszego stylu życia.

Eksperci twierdzą, że wraz z nadejściem kultury etykieta społeczna przeszła ewolucję w trzech głównych kategoriach, z których każda koncentrowała się wokół określonych tematów, które regulowały sposób, w jaki ludzie prowadzili swoje życie osobiste i społeczne.

Te trzy kategorie to -

• Hygiene
• Courtesy
• Normy kulturowe

Higiena koncentrowała się na higienie i czystości, które chronią ludzi przed chorobami, uprzejmość koncentrowała się na przetrwaniu i akceptacji społecznej, podczas gdy normy kulturowe zostały ustanowione, aby czuć się chronionym w towarzystwie osób o podobnych poglądach.

Zostało to określone jako concomitanceco oznacza powstanie jako konsekwencja działania. Ponieważ wszystkie trzy dziedziny są niezbędne w życiu człowieka, można zrozumieć, jak wszechstronne są etykiety w życiu człowieka.

Hygiene-concomitant Etiquettewyewoluowała z potrzeby uczenia innych manier, które zapobiegają chorobom i ich przenoszeniu. Tych etykiet uczy się w młodym wieku, zwłaszcza że dzieci są najbardziej podatne na choroby, a zaszczepienie w nich dobrej higieny w młodym wieku zbuduje w nich zdrowy nawyk.

Pytając dzieci w wieku 12 lat, dlaczego chowają serwetki przed wypiciem zupy, kichają w chusteczki, podczas gdy inni po prostu kichają i kaszlą w powietrze, wszyscy po prostu powiedzą: „Mama nas tego nauczyła”. Kiedy są pytani, dlaczego ich matki ich tego nauczyły, prawdopodobnie narysowałyby puste miejsca. Kiedy ludzie osiągają dojrzałość płciową, zdają sobie sprawę z powodu, dla którego rodzice prosili ich o przestrzeganie pewnych kodeksów, jednak do tego czasu etykieta może zapewnić im bezpieczeństwo.

Dyscyplina rodzicielska i zdrowe środowisko wzrostu mają kluczowe znaczenie dla powodzenia tej etykiety. Celem jest uczynienie z tych etykiet części ich natury do czasu osiągnięcia dorosłości poprzez ciągłe stosowanie i praktykę.

W zależności od różnych gospodarstw domowych, różne dzieci będą miały różne etykiety, takie jak nie hałasowanie przy stole w jadalni, nie rozmawianie z jedzeniem w ustach lub nigdy nie dzielenie się chusteczką z kimś innym, jednak szkoły określiły teraz jednolity zestaw wytycznych na etykiecie higienicznej.

Oto lista niektórych z takich najbardziej podstawowych etykiet higienicznych -

• Używanie chusteczek do twarzy do wycierania wydzieliny z dróg oddechowych.

• Wyrzucanie chusteczek do twarzy do odpowiednich pojemników.

• Zakrywanie ust i nosa podczas kaszlu i kichania.

• Dezynfekcja rąk po przypadkowym kontakcie z wydzielinami dróg oddechowych.

• Zachowanie odległości co najmniej 3 stóp od innych podczas kaszlu i kichania.

Uprzejmość jest jedną z najważniejszych potrzeb życia społecznego. Słowocourtesysama w sobie pochodzi z uprzejmości lub dworności, co stanowi bezpośrednie odniesienie do godnego sposobu, w jaki postępowanie toczyło się w ówczesnych sądach. Bycie uprzejmym oznacza uważność i pomoc podczas interakcji z ludźmi.

Etykieta towarzysząca uprzejmości to zestaw etykiet, które dotyczą umieszczania własnych interesów na tylnym siedzeniu i pomagania ludziom w ich działaniach. Te etykiety pomagają wywrzeć pozytywne wrażenie w umysłach ludzi i pomagają w budowaniu zaufania w kręgach społecznych. Osoba uprzejma jest w stanie uzyskać maksymalne korzyści z życia w społeczeństwie, regulując interesy swoje i innych. Na przykład takie rzeczy, jak wpuszczenie osoby niepełnosprawnej przed siebie w kolejkę lub pozostawienie otwartej windy dla współpracownika, mogą brzmieć jak małe działania, ale pozostawiają duże trwałe wrażenie w umysłach ludzi.

Etykieta zgodna z uprzejmością jest jedyną, w której nawet etykieta zgodna z higieną może zająć drugie miejsce. Facet może podać swoją chusteczkę(which has to be clean) komuś, kto bardzo się skaleczył i rozpaczliwie szuka czegoś na opatrzenie rany lub ofiaruje kurtkę przyjacielowi, jeśli jest mu zimno, a właściciel kurtki mógłby się bez niej na razie obejść.

Niepowodzenie we wdrażaniu etykiety towarzyszącej uprzejmości prowadzi do odrzucenia społecznego ze strony rówieśników. Pracownicy często narzekają, że nie awansują na stanowiska kierownicze, nawet jeśli mają doskonałe wyniki i znają swoją pracę od podszewki. Jednak większość takich przypadków wynika z postrzeganego braku etykiety społecznej.

Studium przypadku - katastrofa lotnicza Korean Air Flight 801

W latach 90-tych Korean Air cieszy się przerażającą opinią jednej z najbardziej niebezpiecznych linii lotniczych na świecie. Z około 20 wypadkami był na czele niesławnej listy linii lotniczych, które miały udział w największej liczbie wypadków w historii. Kiedy stało się oczywiste, że linie lotnicze zyskały wystarczająco złą opinię dla siebie w ciągu 10 lat funkcjonowania, jak inne linie lotnicze przez wiele dziesięcioleci, kierownictwo zdecydowało się zatrudnić ekspertów, aby zrozumieć pracę personelu.

Nie chodzi o to, że kierownictwo było bezduszne w swoim nastawieniu lub nie przejmowało się wypadkami; popełniali błąd, kierując się na oczywiste obszary, którymi firmy zwykle się przyglądają w obliczu takiego kryzysu, tj. silniki, maszyny, niewyszkoleni piloci itp. Krótko mówiąc, myśleli, że problemy, o których zwykle donoszą media w takich scenariuszach, jak stare samoloty, niewykwalifikowany personel, luki komunikacyjne itp. Warto jednak zauważyć, że nie mieli do czynienia z żadnymi problemami technicznymi, ale z niezwykle sztywną i surową etykietą opartą na hierarchii.

W znalezisku, które początkowo wydawało się absurdalne i niezwykle trudne do uwierzenia, stwierdzono, że wypadki były wynikiem ściśle hierarchicznej struktury etykiety, w której od Koreańczyków oczekuje się szacunku wobec starszych w sposób, który jest nie do pomyślenia w żadnym w innej części świata.

Koreańczycy przestrzegają surowej etykiety w rozmowach w swoich rodzinach iz ludźmi w zależności od ich stażu pracy, związków, rangi, rozkazów i poziomu autorytetu. Koreańczycy podążają za sześcioma różnymi poziomami rozmowy, które są rozwijane zgodnie z hierarchią, nawet dla członków tej samej rodziny, w zależności od ich związku i stażu pracy.

Na przykład Koreańczyk w jeden sposób rozmawiałby ze swoim ojcem, w inny ze swoim dziadkiem, a zupełnie inaczej z synem. Będzie miał inny sposób komunikowania się ze starszym rodzeństwem w porównaniu z młodszym. Chociaż ta hierarchia została zaprojektowana wokół koncepcji szacunku dla członków rodziny, odegrała również wymowną rolę w katastrofie lotniczej Korean Air Flight 801 w 1997 roku, która jest jednym z najgorszych wypadków w historii lotnictwa.

Korean Air Flight 801 Katastrofa lotnicza

W fatalny poranek 6 sierpnia 1997 r. Korean Air Flight 801 przyleciał do Nimitz Hill, które znajdowało się ponad pięć kilometrów od pasa startowego do międzynarodowego lotniska Antonio B.Won Pat na Guam w USA, zabijając 223 z 254 pasażerów. na pokładzie w miejscu katastrofy. Większość z nich to wczasowicze i nowożeńcy.

Podczas badania wypadku okazało się, że wypadek był spowodowany błędnym odczytem przez kapitana nieprawidłowego wskaźnika wysokości. Ciekawostką było jednak to, że wskaźnik wysokości pierwszego oficera działał dobrze, ale nie udało mu się przekazać kapitanowi, że lot jest zagrożony z powodu jego błędnych obliczeń.

W serii szokujących ujawnień dyktafon lotu ujawnił, że kiedy pierwszy oficer zdał sobie sprawę, że samolot wszedł w turbulencje, he still couldn’t muster the courage złamać etykietę hierarchii komunikacyjnej i skonfrontować się bezpośrednio z kapitanem, który podjął złą decyzję.

Oprócz tego Korean Air prowadził politykę rekrutacji pilotów, którzy wcześniej byli w siłach powietrznych, co wzmocniło jeszcze ściślejszą hierarchiczną strukturę komunikacji. Z tego powodu żaden z podwładnych nie odważył się kwestionować decyzji kapitana, który był oszołomiony i rozpętał w kokpicie taki klimat strachu i poruszenia, że ​​nawet wtedy, gdy pierwszy oficer zdał sobie sprawę, że samolot opada bardzo stromo, wolał trzymać usta na kłódkę.

Winę za etykietę komunikacji?

Wiele osób, zwłaszcza na Zachodzie, niechętnie kupowało całą koncepcję kogoś, kto przestrzega surowego kodeksu etykiety, nawet w obliczu szybko zbliżającego się scenariusza życia i śmierci, jednak ich opinie w obliczu nieustannie piętrzących się faktów aby wesprzeć ten wyjątkowy incydent.

Kapitanem lotu był 42-letni człowiek z blisko 9000 godzin lotu. Pierwszy oficer, w wieku 40 lat, był zaledwie dwa lata młodszy od kapitana. Ciekawostką jest jeszcze fakt, że inżynier pokładowy miał 57 lat i więcej godzin lotu niż kapitan i pierwszy oficer razem wzięci. Jednak przywiązanie do poszanowania ich autorytetu było takie, że żaden z nich nie mógł otwarcie wskazać mu jego błędu.

Zgodnie z ustaleniami tego audytu Korean Air wprowadził ogromne zmiany w swoich praktykach HR i procedurach szkoleniowych. Oficerów lotniczych nie zatrudniano już z wojska, wszystkie procedury szkoleniowe zostały zaprojektowane w taki sposób, aby umożliwić swobodny przepływ rozmów między różnymi stopniami oficerów, przy zachowaniu wzajemnego szacunku.

Ścisła etykieta komunikacji

Po zmianach wprowadzonych w zasadach Korean Air opracowano wiele takich arkuszy roboczych i przekazano je wszystkim pracownikom, aby zrozumieć, jakie jest ich zrozumienie etykiety -

• If a co-worker of lower rank waves his hand and asks “How are you?”

  • Mówisz mu, żeby uważał na swoje maniery

  • Mówiąc „W porządku, dziękuję”.

  • Zignoruj ​​go i idź dalej

  • Daj mu lekkie skinienie głową i zachowaj autorytatywną mowę ciała.

• It is appropriate to stand close to a senior co-worker while talking -

  • Yes

  • Never

  • Jeśli to bliski przyjaciel.

  • Nie, jeśli jest to współpracownik z innego działu

• A co-worker walks to your cubicle with a friend and wants to introduce -

  • Powinien natychmiast przedstawić ci twojego przyjaciela.

  • Powinien natychmiast przedstawić cię swojemu przyjacielowi.

  • Powinien najpierw porozmawiać ze mną, a następnie przedstawić przyjaciela.

  • Powinien mnie poinformować, zanim przyprowadzi swojego przyjaciela na spotkanie.

• You have a scheduled appointment; however, you have been waiting -

  • Otwórz drzwi i powiedz „Przepraszam”.

  • Stań przy drzwiach, aby osoba, z którą przyszedłeś, zobaczyła Cię.

  • Poczekaj jeszcze trochę, a następnie wyjdź z notatką.

  • Wejdź pewnie, przedstaw się i wspomnij o swoim spotkaniu.

• To convey thanks to someone, it is appropriate to -

  • Wyślij mu prezent z notatką.

  • Wpadnij do biura i zaproś go na lunch lub kawę.

  • Wyślij mu kwiaty do jego domu

  • Zadzwoń do niego.

• A man should wait for the woman to initiate a handshake in meeting -

  • Always

  • Never

  • Nie, jeśli jest podwładną

  • Nie, jeśli jest współpracownikiem o tej samej randze.

• Breaking the ice by discussing the weather, politics and traffic is okay -

  • Always

  • Never

  • Tylko jeśli osoba jest podwładną

  • Tylko jeśli osoba jest współpracownikiem tej samej rangi.

• When sending an email to a business contact, you should -

  • Bądź tak formalny, jakby to był list napisany na papierze.

  • Podążaj za zrelaksowanym, ale formalnym stylem pisania odzwierciedlającym nośnik pisania.

  • Bądź jak najbardziej formalny i przechowuj wiadomości e-mail zawierające fakty i wskazówki.

  • Mów krótko, na temat i wywołaj odpowiedź.

• It’s okay to take calls on your personal phone during office hours -

  • Never

  • Always

  • Nie na spotkaniu

  • Nie, gdy ludzie są w pobliżu

• If a colleague shares a rumor with you -

  • Przekaż plotki dalej

  • Spróbuj samodzielnie potwierdzić fakty

  • Poproś współpracowników o informacje, aby je sprawdzić

  • Zachowaj informacje dla siebie i upomnij pracownika

Niesamowite w analizie wyników było to, że większość pracowników miała bardzo „czarno-białe” myślenie w sposobie odpowiadania na pytania. Większość pilotów odpowiedziała albo absolutnie twierdząco „Zawsze”, albo absolutnie przecząco „Nigdy”.

Niektórzy zdecydowali się zachować równowagę między skrajnościami, jednak bardzo niewiele z nich pochodziło z personelu pokładowego. Mając to na uwadze, w liniach lotniczych wprowadzono wiele zmian. Rezultatem takich szeroko zakrojonych środków było to, że od czasu tych następstw Korean Air nie spotkał się z żadnym śmiertelnym wypadkiem tego rodzaju, poza odosobnionym incydentem lata później w 2007 roku, kiedy samolot wylądował na drodze kołowania zamiast na zamierzonym pasie startowym. Nawet w tym przypadku był to wypadek bez śmierci i nikt na pokładzie samolotu nie doznał obrażeń.

Cultural-concomitance Etiquettejest wynikiem chęci posiadania niezależnej tożsamości w społeczeństwie z różnymi przedstawicielami kulturowymi. Pomaga im zidentyfikować ludzi, którzy szanują te same wartości kulturowe i nawiązać z nimi relacje.

Etykiety kulturowe to zbiór manier, których ludzie uczą się od członków swoich rodzin w procesie obserwacji, przestrzegania zasad i rutyny. Po kilku dniach działania te stają się im znane i postrzegane jako druga natura. Na tym etapie interakcja z ludźmi obcej kultury uświadomi im, że ci ludzie są „innymi”.

Nieprzestrzeganie etykiety kulturowej często prowadzi do kryzysów tożsamości i alienacji. Ludzie, którzy całkowicie wyrzekają się swojej rodzimej kultury i zaczynają naśladować nową kulturę, w której żyją, starając się być w obcym kraju, często zaczynają rozwijać silne emocje związane z pragnieniem przebywania wśród ludzi swojej kultury.

Kulturowa etykieta honoru

W trzech oddzielnych eksperymentach opartych na obserwacjach przeprowadzonych na grupie ludzi w USA stwierdzono, że południowe stany stosują silną etykietę honorową, która jest dla nich wyjątkowa i jest wynikiem ich historii i pochodzenia.

Ludzi profilowano na podstawie ich rodzimych stanów i uczyniono ich nieznanymi im uczestnikami eksperymentu społecznego. Naukowcy przedstawili się tym niczego nie podejrzewającym ludziom jako „zespół dietetyków, dietetyków i lekarzy”, którzy chcieli, aby ochotnicy wzięli udział w ćwiczeniu monitorującym, podczas którego badani zostaną podłączeni do maszyn odczytujących bicie ich serca, częstość oddechów itp. po przejściu kilku kilometrów.

Wszyscy zgodzili się na to pozornie niewinne ćwiczenie i wytyczono im trasę spacerową. Jednak w rzeczywistości gra polegała na umieszczeniu lekkomyślnej osoby nadchodzącej z przeciwnej strony na tej samej trasie spacerowej, która najpierw celowo wpadała na nich, gdy uczestnicy szli po chodniku, a następnie obrażała ich werbalnie, używając przekleństw.

Zauważono, że podczas gdy mieszkańcy północy wydawali się względnie nie dotknięci brzydkim doświadczeniem i byli całkiem szczęśliwi mogąc zlekceważyć całą sytuację jako jeden zły epizod i ruszyć dalej, wielu południowców natychmiast się obraziło i podjęło kroki odwetowe, takie jak nadużywanie odwetu, nagana lub - jak w skrajnych przypadkach - zaciąganie się na pięści.

Po sprawdzeniu odczytów z maszyn nastąpił znaczny wzrost poziomu kortyzonu i testosteronu, co wskazuje, że byli zdenerwowani i przygotowywali się do agresji. Pytając ich, co ich tak zdenerwowało, wszystkie ich odpowiedzi dały wystarczającą wskazówkę, że czuli, że ich męskość jest zagrożona. W całych Stanach Zjednoczonych na przestrzeni lat wydarzyło się wiele takich incydentów, w których popełniono brutalne przestępstwa, nawet jeśli incydent, który je wywołał, nie byłby aż tak poważny.

Kodeks honorowy

Przestępstwa takie jak morderstwo zostały popełnione z powodu incydentów, takich jak wyzyskiwanie nazwisk, obelgi słowne, które mogą wydawać się trywialne dla wielu ludzi, ale nie dla osób, które w nich uczestniczyły. Antropolodzy określili to jakoThe Code of Honor.

Naukowcy społeczni opracowali szereg wyjaśnień dla ludzi z południowych stanów żyjących według tego kodeksu honorowego, a wielu zgadza się, że dzieje się to w historii do tych lat, kiedy osadnicy z Południa, pochodzący z skrajnych społeczeństw Wielkiej Brytanii, byli przyzwyczajeni do bezprawia i panowanie klanu.

Wobec braku organu egzekwującego prawo nauczyli swoje dzieci, aby nie naruszały jego honoru i były przygotowane do ofensywnej obrony, aby go chronić. Honor nie był emocją, ale oznaką męskiej siły i walecznych cnót. Uważano to za instynkt przetrwania. Gdyby facet był postrzegany jako „ktoś, kogo można popychać”, to obiegłaby wiadomość, że nie będzie w stanie tego dłużej. To poczucie przywiązywania męskich atrybutów do obrony własnego honoru sprawiało, że nawet dzieci rzucały się na ludzi z dzikim gniewem, jeśli uważały, że coś jest dla nich obraźliwe. Wynikało to z pokoleń nauczających koncepcji sprawiedliwości odwetowej, która była przestrzegana przez dziesięciolecia.

Jeszcze w latach czterdziestych XX wieku skazanie kogoś za morderstwo w sądach południowych było prawie niemożliwe, jeśli skazany twierdził, że zabił tę osobę za znieważenie go. Nawet mężczyźni z Południa, którzy generalnie nie popierali przemocy ani nie brali udziału w aktach przemocy, uważaliby, że użycie przemocy w „obronie honoru, własności, mienia i rodziny” jest uzasadnione.

Studium przypadku: Etykieta towarzysząca kulturze IBM „Forage into Culture”

Geert Hofstede, wybitny holenderski psycholog społeczny, wykorzystał dane zebrane z ankiet wśród pracowników, które IBM przeprowadził przez pewien okres w ponad 50 krajach i odkrył wyraźny i wyraźny wpływ różnych kulturowych etykiet, które wpływają na pracę wielu organizacja kulturalna.

IBM zatrudnia ponad 116 000 pracowników na całym świecie. Kiedy wszystkim tym pracownikom zadano różne pytania, okazało się, że funkcjonują w oparciu o cztery różne etykiety -

• Cześć dla autorytetu
• Tożsamość indywidualna a zbiorowa
• Preferowanie podejmowania ryzyka
• Poczucie męskości / kobiecości

Cześć dla autorytetu

Pracownicy z kultur, w których szacunek dla autorytetu jest drugą naturą, jak Malajczycy i Koreańczycy, obowiązuje ścisły kodeks szacunku dla seniorów. Ten szacunek dla władzy jest widoczny nie tylko w starszeństwa, ale także w wieku. Nie oznacza to jednak, że osoba w wyższym stopniu lub w starszym wieku będzie traktować juniorów z obojętnością. Istnieje wzajemny szacunek dla godności innych.

Z drugiej strony, istnieją kultury takie jak Dania, w których szacunek dla autorytetu nie jest praktykowany na tak surowych zasadach. Duńczycy są bardziej rozluźnieni w podejściu do stażu pracy i nie czują się komfortowo w kontaktach z osobami o silnym poczuciu rangi organizacyjnej. Bardziej im odpowiada styl organizacyjny, który pozwala im na większy udział w podejmowaniu decyzji.

Tożsamość indywidualna a zbiorowa

Kultury indywidualistyczne preferują posiadanie i kultywowanie indywidualnego poczucia tożsamości, odpowiedzialności i sukcesu w porównaniu z doświadczaniem tego wszystkiego jako członkowie grupy. Członkowie wywodzący się z kultur indywidualistycznych, takich jak Wielka Brytania, praktykują rozluźnione więzi społeczne, priorytetowo traktują swoje indywidualne prawa i niezależność oraz dążą do osobistych osiągnięć.

W ramach kontrapunktu społeczeństwa kolektywistyczne, takie jak Wenezuela, przywiązują większą wagę do osiągnięć zespołu w porównaniu z indywidualnymi osiągnięciami. Dla nich, jeśli wygrywa drużyna, wszyscy wygrywają. Dobry zawodnik będzie czuł się przegrany, jeśli jego drużyna nie wygra. Kolektywiści cenią lojalność bardziej niż cokolwiek innego i koncentrują swoje działania na realizacji celów niektórych grup, takich jak rodzina, przyjaciele czy współpracownicy. Jednak to, co czyni Francję wyjątkową, to równy szacunek zarówno dla praw jednostki, jak i dla praw różnych społeczeństw.

Preferowanie podejmowania ryzyka

Jest kilka społeczeństw, takich jak Singapur, gdzie ludzie wiedzą, jak radzić sobie z niepewnością i dwuznacznością, dlatego są otwarci na ryzyko i są bardziej otwarci na nowe pomysły, co jest bardzo trudne do znalezienia u Greków, którzy mają tendencję do unikaj projektów, które mają kilka niepewnych parametrów.

Grecy pragną niezawodności i ustrukturyzowanych planów, co znajduje odzwierciedlenie w ich wyraźnie nakreślonej etykiecie społecznej i prawach. Osoby z tej kultury rzadko zmieniają pracodawców, ale nie są zbyt entuzjastycznie nastawione do nowych ról, zmian w profilu pracy i nowych obowiązków.

Poczucie męskości / kobiecości

Japonia ma silną męską kulturę, w której emocje, takie jak osiągnięcia, rywalizacja, posiadanie materialne, definiują męską dominację i sukces. W przeciwieństwie do kultur kobiecych cenią relacje osobiste i jakość życia.

Kraje skandynawskie, takie jak Szwecja, kładą duży nacisk na prowadzenie zdrowego trybu życia, znajdowanie czasu na wypoczynek, zdobywanie wysokiej jakości edukacji itp. Osoby o takich kulturach są bardziej zainteresowane ogólnym standardem życia i dobrostanem, a nie tylko osiąganiem wyników finansowych.

W oparciu o te odpowiedzi IBM zaprojektował cztery odrębne modele etykiety pracy dla różnych kultur. Osoby podróżujące z jednego miejsca do drugiego w wyższych lokalizacjach przeszły szkolenie z wrażliwości kulturowej, aby zrozumieć rodzimą kulturę ludzi, z którymi mieli pracować.