Geografia Indie - rozwój regionalny
Wprowadzenie
Indie scentralizowały planowanie i zadanie planowania w Indiach zostało powierzone Komisji Planowania Indii.
Indyjska Komisja Planowania jest organem statutowym, na czele którego stoi premier i ma zastępcę przewodniczącego i innych członków.
Jednak Komisja Planowania Indii niedawno jest teraz “National Institution for Transforming India” lub po prostu NITI Aayog.
Planowanie w kraju odbywa się w dużej mierze poprzez szereg Five Year Plans.
Obecnie Twelfth Realizowany jest plan pięcioletni, zainicjowany w 2012 r. Z naciskiem na „Szybszy, bardziej sprzyjający włączeniu społecznemu i zrównoważony wzrost”.
Podejścia do planowania
Zwykle istnieją dwa podejścia do planowania. Oni są -
Sectoral planning
Regional planning.
Planowanie sektorowe
Planowanie sektorowe oznacza formułowanie i wdrażanie zestawów schematów lub programów mających na celu rozwój różnych sektorów gospodarki, takich jak rolnictwo, irygacja, produkcja, energetyka, budownictwo, transport, komunikacja, infrastruktura społeczna i usługi.
Planowanie regionalne
Ponieważ wszystkie regiony Indii nie rozwinęły się na tych samych zasadach, w związku z tym, aby zmniejszyć dysproporcje regionalne, wprowadzono planowanie regionalne.
Planowanie obszaru docelowego
Aby zmniejszyć dysproporcje regionalne i społeczne, Komisja Planowania wprowadziła ‘target area’ i ‘target group’ podejścia do planowania.
Niektóre przykłady target area planning ukierunkowane na rozwój obszarów docelowych to -
Program Rozwoju Obszaru Dowodzenia;
Program rozwoju obszarów zagrożonych suszą;
Program rozwoju pustyni; i
Program rozwoju obszaru wzgórza.
Przykłady target area planning są - the Small Farmers Development Agency (SFDA) i Marginal Farmers Development Agency (MFDA).
Hill Area Development Programs zostały zainicjowane podczas Fifth Five YearPlan. Plan obejmuje 15 okręgów obejmujących wszystkie pagórkowate okręgi Uttarakhand, Mikir Hill i North Cachar w Assam, dystrykt Darjeeling w Bengalu Zachodnim i okręg Nilgiri w stanie Tamilnadu.
Głównymi celami programu rozwoju obszaru Hill było wykorzystanie rodzimych zasobów terenów górzystych poprzez rozwój ogrodnictwa, rolnictwa plantacyjnego, hodowli zwierząt, drobiu, leśnictwa oraz przemysłu drobnego i wiejskiego.
Drought Prone Area Program został zainicjowany w Fourth Five-Year Plan mając na celu zapewnienie miejsc pracy ludziom na obszarach zagrożonych suszą i stworzenie zasobów produkcyjnych.
Obszar podatny na suszę w Indiach obejmuje w dużej mierze półpustynny i suchy obszar Radżastanu; Gujarat; Western Madhya Pradesh; Region Marathwada w stanie Maharashtra; Płaskowyże Rayalseema i Telangana w Andhra Pradesh i Telangana; Płaskowyż Karnataka; oraz wyżyny i wewnętrzne części Tamil Nadu.
Fakty dotyczące planowania
W 1967 roku Komisja Planowania Indii zidentyfikowała 67 districts (całości lub części) kraju narażonego na suszę.
W 1972 roku Komisja Nawadniania wprowadziła kryterium 30% powierzchni nawadnianej i wyznaczyła obszary narażone na suszę.
W latach siedemdziesiątych XX wieku takie zwroty jak redistribution with growth i growth and equity zostały włączone do definicji rozwoju.
Z biegiem czasu znaczenie „rozwoju” nie ograniczało się do „wzrostu gospodarczego”, ale obejmowało również takie kwestie, jak poprawa dobrostanu i poziomu życia ludzi; korzystanie z usług opieki zdrowotnej; Edukacja; równość szans; oraz zapewnienie praw politycznych i obywatelskich.
Koncepcja zrównoważonego rozwoju pojawiła się w następstwie ogólnego wzrostu świadomości problemów środowiskowych pod koniec lat 60. XX wieku w świecie zachodnim.
Publikacja „The Population Bomb' przez Ehrlich w 1968 roku i 'The Limits to Growth' przez Meadows i wsp w 1972 roku zwiększa się jeszcze bardziej obawy dla środowiska.
Organizacja Narodów Zjednoczonych powołała Światową Komisję ds. Środowiska i Rozwoju (WCED), której przewodniczy premier NorwegiiGro Harlem Brundtland. To jest powód, dla którego jego raport został przedstawiony w 1987 roku pod nazwą „Our Common Future, ”jest również znany jako Raport Brundtlanda .
W niniejszym raporcie zrównoważony rozwój definiuje się jako - „rozwój, który odpowiada potrzebom teraźniejszości, bez uszczerbku dla zdolności przyszłych pokoleń do zaspokojenia ich własnych potrzeb”.
Zrównoważony rozwój troszczy się również o ekologiczne, społeczne i ekonomiczne aspekty rozwoju w obecnych czasach i wzywa do ochrony zasobów, aby umożliwić przyszłym pokoleniom korzystanie z tych zasobów.
Kanał Indiry Gandhi, który wcześniej był popularny jako Kanał Radżastański, jest jednym z największych systemów kanałów w Indiach.
Pomysł na kanał Indiry Gandhi został zaproponowany przez Kanwar Sainw 1948 roku; Jednak projekt kanału rozpoczęto 31 marca 1958 roku.
Kanał ma swój początek w zaporze na Harike w Pendżabie i biegnie równolegle do granicy z Pakistanem i obejmuje średnio 40 km na pustyni Thar w Radżastanie.