TSSN - Techniki sygnalizacyjne
Techniki sygnalizacyjne umożliwiają działanie obwodu jako całości poprzez wzajemne połączenie wszystkich rodzajów systemów przełączających. W sieci telekomunikacyjnej występują trzy formy sygnalizacji.
- Sygnalizacja pętli abonenckiej
- Sygnalizacja wymiany lub rejestrów
- Sygnalizacja między wymianami lub między rejestrami
Plik subscriber loopsygnalizacja zależy od typu używanego aparatu telefonicznego. Plikintra exchangeSygnalizacja odnosi się do wewnętrznej części systemu przełączającego, która jest silnie zależna od typu i konstrukcji systemu przełączającego, która różni się w zależności od modelu. Plikinter-exchangesygnalizacja odbywa się między centralami. Pomaga to w wymianie cyfr adresu, które przechodzą z wymiany do wymiany na zasadzie łącze po łączu. Sygnalizacja obejmująca całą sieć, która obejmuje sygnalizację od końca do końca między wymianą początkową a wymianą końcową, nazywana jestLine signaling.
Dwa główne typy technik sygnalizacyjnych to:
Sygnalizacja w kanale
Sygnalizacja w kanale jest również znana jako Per Trunk Signaling. Wykorzystuje ten sam kanał, który przenosi głos lub dane użytkownika do przekazywania sygnałów sterujących związanych z tym wywołaniem lub połączeniem. Do sygnalizacji w kanale nie są potrzebne żadne dodatkowe urządzenia transmisyjne.
Sygnalizacja w kanale wspólnym
Sygnalizacja wspólnego kanału wykorzystuje oddzielny wspólny kanał do przekazywania sygnałów sterujących dla grupy łączy lub ścieżek informacyjnych. Ta sygnalizacja nie wykorzystuje mowy ani ścieżki danych do sygnalizacji.
Omówimy szczegółowo techniki sygnalizacji w naszych kolejnych sekcjach.
Rodzaje technik sygnalizacyjnych
Jak omówiono powyżej, techniki sygnalizacji są podzielone na dwie, sygnalizację w kanale i sygnalizację w kanale wspólnym. Jednak są one dalej podzielone na kilka typów w zależności od częstotliwości i stosowanych technik częstotliwości.
Podział jest taki, jak pokazano na poniższym rysunku -
Sygnalizacja w kanale
Ten rodzaj sygnalizacji służy do przenoszenia głosu lub danych oraz przekazywania sygnałów kontrolnych związanych z połączeniem lub połączeniem. Istnieją różne typy sygnalizacji w kanale, jak widać na powyższym rysunku. Sygnalizacja DC jest prosta, tania i niezawodna nawet w przypadku niewzmacnianych obwodów audio. Jednak w przypadku wzmacnianych obwodów audio można zastosować sygnalizację AC o niskiej częstotliwości.
Sygnalizacja częstotliwości głosu jest używana, gdy używane są systemy transmisji FDM (zwielokrotnianie z podziałem częstotliwości), ponieważ nie można zapewnić sygnalizacji o niskiej częstotliwości i sygnalizacji DC. Taka sygnalizacja częstotliwości głosu może byćIn-band lub Out-band.
Sygnalizacja w paśmie
Częstotliwość głosu w paśmie wykorzystuje to samo pasmo częstotliwości co głos, które wynosi 300-3400 Hz, które należy zabezpieczyć przed fałszywym użyciem mowy. Jedna taka chwila miała miejsce, gdy kobiecy głos, który generował ton o częstotliwości około 2600 Hz trwający przez 100 ms, został wykryty jako sygnał rozłączenia linii, przez który jej połączenia były często rozłączane w trakcie rozmowy. Takie problemy wykluczały sygnalizację w paśmie podczas fazy mowy.
Zalety sygnalizacji w paśmie:
Sygnały sterujące mogą być wysyłane do każdej części, do której dociera sygnał mowy.
Sygnały sterujące będą niezależne od systemów transmisji, ponieważ są przenoszone wraz z sygnałami mowy.
Procesy konwersji analogowo-cyfrowej i cyfrowo-analogowej nie mają na nie wpływu.
Sygnalizacja poza pasmem
Sygnalizacja poza pasmem wykorzystuje częstotliwości, które są powyżej pasma głosu, ale poniżej górnej granicy 4000 Hz nominalnego odstępu między kanałami głosowymi. Sygnalizacja odbywa się przez cały czas trwania rozmowy, dzięki czemu możliwy jest ciągły nadzór nad rozmową. Do obsługi bardzo wąskiego pasma tej sygnalizacji potrzebne są dodatkowe obwody, przez co jest ona rzadko używana. Obie te techniki sygnalizacji głosowej w paśmie i poza pasmem mają ograniczoną zdolność przesyłania informacji. W celu zapewnienia ulepszonych udogodnień wykorzystywana jest sygnalizacja w kanale wspólnym.
Sygnalizacja w kanale wspólnym
Sygnalizacja wspólnego kanału wykorzystuje oddzielny wspólny kanał do przekazywania sygnałów sterujących dla grupy łączy lub ścieżek informacyjnych, ponieważ nie wykorzystuje mowy ani ścieżki danych do sygnalizacji. Sygnalizacja wspólnego kanału składa się z dwóch typów węzłów, takich jakSignaling Transfer Points (STP) i Signaling Points (SP).
Punkt sygnalizacyjny może obsługiwać komunikaty sterujące bezpośrednio do niego kierowane, ale nie może kierować komunikatów. Punkt przesyłu sygnalizacji jest zdolny do kierowania wiadomości i może pełnić funkcje SP.
Ta wspólna sygnalizacja kanałowa jest realizowana w dwóch trybach -
- Tryb skojarzony z kanałem
- Tryb niezwiązany z kanałem
Tryb powiązany z kanałem
W trybie związanym z kanałem kanał ściśle śledzi grupy łączy na całej długości połączenia. Tutaj sygnalizacja odbywa się na osobnym kanale; ścieżka sygnalizacyjna przechodzi przez ten sam zestaw przełączników, podobnie jak ścieżka mowy.
Poniższy rysunek przedstawia skojarzony tryb pracy w sygnalizacji w kanale wspólnym
Ścieżki sygnalizacyjne dla ścieżek mowy AB, ACB i BD to odpowiednio AB, ACB i BD. Zalety tej sygnalizacji to -
Wdrożenie jest ekonomiczne
Przypisanie grup łączy jest proste
Tryb niezwiązany z kanałem
W trybie bez skojarzenia kanałów nie ma bliskiego lub prostego przypisania kanałów sterujących do grup łączy. Podąża inną ścieżką niż ścieżka sygnału mowy, jak pokazano na poniższym rysunku.
Ścieżkami sygnalizacyjnymi dla ścieżek mowy AB i BC są odpowiednio ACDB i BDC. Topologie sieci są różne w przypadku sieci sygnalizacyjnych i głosowych. Chociaż schemat ten zapewnia elastyczność, ponieważ nie ma centrum przełączającego, jest on nieco złożony, ponieważ komunikaty sygnałowe mogą być przesyłane między dwoma końcowymi systemami przełączającymi za pośrednictwem dowolnej dostępnej ścieżki we wspólnej sieci sygnalizacyjnej kanału zgodnie z jej własnymi zasadami routingu.
Prywatna centrala telefoniczna (PBX)
Private Branch Exchangelub PBX można rozumieć jako lokalną centralę w biurze lub budynku, w celu komunikacji wewnątrz siebie. Jak sama nazwa wskazuje, jest to centrala prywatna, która jest odgałęzieniem do centrali głównej, podobnie jak pętla lokalna połączona z pętlą główną jako gałąź.
Private Branch Exchange to system telefoniczny w obszarze lokalnym, który przełącza połączenia między tymi użytkownikami na liniach lokalnych, jednocześnie umożliwiając wszystkim użytkownikom współdzielenie określonej liczby zewnętrznych linii telefonicznych. Głównym celem centrali PBX jest oszczędność kosztów potrzebnych na połączenie każdego użytkownika z centralą.
Poniższy rysunek przedstawia model centrali PBX.
Powyższy rysunek przedstawia wczesny model systemu PBX. Centrala PBX jest zwykle obsługiwana i stanowi własność lokalnego biura, w którym użytkownicy są połączeni za jej pośrednictwem na tym ograniczonym obszarze.
Części PBX obejmują -
Łącze telefoniczne zawierające wiele linii telefonicznych zakończonych w centrali PBX.
Komputer obsługujący połączenia przychodzące i wychodzące centrali PBX oraz przełączanie między różnymi połączeniami w pętli lokalnej.
Sieć linii w centrali.
Konsola operatora, która jest opcjonalna.
Mając to wszystko wraz z wyposażeniem PBX, powstaje centrala lokalna. Centrale PBX działały wcześniej w technologii analogowej. Jednak te giełdy działają w technologii cyfrowej. Sygnały cyfrowe są konwertowane na analogowe dla połączeń zewnętrznych w pętli lokalnej przy użyciu zwykłych starych usług telefonicznych (POTS).