เคมี - พลูโตเนียม
บทนำ
พลูโตเนียมเป็นโลหะแอกทิไนด์และมีลักษณะเป็นสีเทาเงิน
ธาตุซึ่งมีเลขอะตอมอยู่ระหว่าง 89 ถึง 103 เรียกว่าธาตุแอกทิไนด์
สัญลักษณ์ของพลูโตเนียมคือ ‘Pu’ และเลขอะตอมคือ ‘94.’
โดยปกติพลูโตเนียมมีสารแอลโลโทรปหกชนิด
พลูโตเนียมตั้งชื่อตาม 'Pluto. '
พลูโตเนียมถูกค้นพบครั้งแรกในปี พ.ศ. 2483 โดยกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ ได้แก่ Glenn T. Seaborg, Joseph W. Kennedy, Edwin M. McMillan และ Arthur C. Wahl
คุณสมบัติเด่นของพลูโตเนียม
พลูโตเนียมเป็นองค์ประกอบทางเคมีกัมมันตภาพรังสี
พลูโตเนียมเมื่อสัมผัสกับอากาศจะทำให้มัวหมองและเมื่อถูกออกซิไดซ์จะเกิดการเคลือบที่หมองคล้ำ
พลูโตเนียมทำปฏิกิริยากับธาตุหลายชนิดเช่นฮาโลเจนไนโตรเจนคาร์บอนซิลิคอนและไฮโดรเจน
เนื่องจากกระบวนการฟิชชันนิวตรอนจึงถูกปลดปล่อยออกมาและเปลี่ยนนิวเคลียสของยูเรเนียม -238 เป็นพลูโตเนียม -239
พลูโตเนียม -232 และพลูโตเนียม -224 ทั้งสองเป็นฟิสไซล์ดังนั้นจึงสามารถดำรงปฏิกิริยาลูกโซ่นิวเคลียร์ได้ สามารถใช้ได้ดีในอาวุธนิวเคลียร์และเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์
จุดหลอมเหลวของพลูโตเนียมคือ 640 0 C และจุดเดือดคือ 3,228 0 C
การปลดปล่อยนิวเคลียสของฮีเลียม (พลังงานสูง) เป็นรูปแบบการสลายกัมมันตภาพรังสีที่พบบ่อยที่สุดสำหรับพลูโตเนียม
การเกิดพลูโตเนียม
โดยธรรมชาติแล้วพลูโตเนียมจะพบในปริมาณร่องรอยภายในแหล่งสะสมของยูเรเนียมเท่านั้น
พลูโตเนียมยังถูกสกัดโดยการเผายูเรเนียม (ในขณะที่พัฒนาพลังงานนิวเคลียร์)
โลหะผสมของพลูโตเนียม
ต่อไปนี้เป็นโลหะผสมที่สำคัญของพลูโตเนียม -
พลูโตเนียม - แกลเลียมเป็นโลหะผสมที่สำคัญชนิดหนึ่งของพลูโตเนียมเช่นเดียวกับแกลเลียม
พลูโตเนียม - แกลเลียมถูกใช้ในหลุมอาวุธนิวเคลียร์
พลูโตเนียม - แกลเลียมมีคุณสมบัติในการขยายตัวทางความร้อนต่ำมาก
โลหะผสมอื่น ๆ ของพลูโตเนียม ได้แก่ -
Plutonium–aluminum
Plutonium–gallium–cobalt
Plutonium–zirconium
Plutonium–cerium
Plutonium–uranium
Plutonium–uranium–titanium
Thorium–uranium–plutonium
สารประกอบของพลูโตเนียม
พลูโตเนียม (IV) ออกไซด์- PuO 2
พลูโตเนียม (III) คลอไรด์- PuCl 3
พลูโตเนียมเตตระฟลูออไรด์- PuF 4
การใช้พลูโตเนียม
ไอโซโทปพลูโตเนียม -239 เป็นองค์ประกอบสำคัญอย่างหนึ่งในการพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์
พลูโตเนียมถูกใช้เป็นเชื้อเพลิงในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์