Pułapki analizy TAT

Osoby, które zgadzają się na analizę TAT, to zwykle osoby, które zgadzają się na analizę do celów badawczych lub które zostały poproszone o skonsultowanie się z ekspertem TAT w sprawie własnego leczenia. Jednak w większości przypadków osoby przechodzące analizę TAT to osoby, którym sąd nakazał złożenie raportu TAT.

Ci ludzie zdają sobie sprawę, że są poddawani egzaminom. Rozumieją, że ich zdania zostaną później przeanalizowane i na tej podstawie zostanie przedłożony raport. Co zrozumiałe, wielu z nich próbuje sfałszować swoje treści, przez co ich wypowiedź staje się niezgodna z materiałem przekazanym do ich narracji.

Ci ludzie stają się bardzo świadomi i mają tendencję do osłabiania swoich odpowiedzi. Unikają wszelkiego rodzaju wrogości w swoim języku i narracji, starają się unikać agresywnych reakcji i starają się trzymać neutralnej fabuły tak bardzo, jak to możliwe, nawet jeśli pokazywane im karty mają wysoką agresywną zawartość.

Osoby te zawsze będą starały się pokazać pozytywy z każdej sytuacji wyświetlonej na karcie i wyprodukować wszystkie właściwe rzeczy do powiedzenia z danego scenariusza, które pomogą im w ich przypadku, co jest rażącym lekceważeniem celu testu TAT samo.

W większości tych przypadków egzaminatorowi staje się zbyt trudne przedstawienie racjonalnego wyjaśnienia, że ​​ankieter „udaje” swoje odpowiedzi, nawet jeśli jest całkowicie pewien, że wszystkie odpowiedzi są z góry określone i dopasowane. This is one of the biggest pitfalls of TAT analysis - gawędziarz może zdecydować, że nie będzie udzielał prawdziwych odpowiedzi, a strzelcy TAT mogą jedynie informować, czy rozmówca był prawdziwy w swoich odpowiedziach, czy nie, ale nawet wtedy nie będzie w stanie udowodnić swojego punktu widzenia.

Wielu skazanych próbuje wywrzeć wrażenie na funkcjonariuszach warunkowych, przedstawiając agresywne akty w społecznie akceptowanym kontekście i próbując usprawiedliwić złe rzeczy, które przytrafiają się postaciom na karcie jako „Przeznaczenie, plan Boga itp.” Oraz próbując sprawiać fałszywe wrażenie spokoju, aby ukryć wrodzoną agresję.

Maksymalnie w takich przypadkach nie przyznaje się zwolnienia warunkowego, ponieważ nie tylko te narracje są nieprawdziwe, ale także usprawiedliwiają wykroczenia w jakimś pokrętnym lub innym kontekście. Ktoś, kto używa słowa „to była wola Boża” jako kuli, aby usprawiedliwić czyjeś coś złego w karcie, może również łatwo użyć tej samej wymówki, gdy wyrządzi komuś krzywdę.

Nie wszyscy jednak udają swoje emocje. Wiele z nich jest ze sobą powiązanych, a prawda jest taka, że ​​zatwardziali skazani i brutalni ludzie dają bardziej autentyczną narrację niż ci, którzy są zwykłymi młodocianymi przestępcami.

Podczas gdy wielu przestępców patrzy na karty i wypowiada zdania typu „mógłby go zabić, myślę, że chciałby go uderzyć w twarz”, nie robią tego z powodu przemocy. Dla większości z nich to naturalny krok. W ich umysłach postacie sąsupposed to actw ten sposób. Są uczciwi, ale też niezmienni.

Ludzie, którzy opowiadają historie, które zawierają wyjątkowo brutalne treści, mogą zasugerować dwie rzeczy. Po pierwsze, osoba jest z natury agresywna i nie podejmuje żadnych prób filtrowania treści swojej wypowiedzi, co oznacza, że ​​są to jej prawdziwe uczucia.

Drugi przypadek jest taki, że nie ma on żadnej kontroli nad swoim procesem myślowym i dlatego pozwala, by gniew zawładnął jego językiem. Oba te przypadki mocno sugerują, że dana osoba nie nadaje się do bycia częścią głównego nurtu.

Jednak jest wielu, którzy sugerowaliby brutalne działanie jako następny krok w przypadku jakiegoś zdarzenia i natychmiast próbowaliby ukryć się za „specjalnymi sytuacjami”, takimi jak groźby, bycie pijanym lub pod wpływem, jako inicjatywa ratująca życie lub skrajna prowokacja. Ci ludzie zdają sobie sprawę, że przemoc jako bezpośredni krok do każdego problemu nie jest nigdzie społecznie akceptowana. Ci ludzie zdają sobie sprawę z błędów w swoim myśleniu i pod odpowiednim kierownictwem mogą ponownie stać się częścią społeczeństwa.