Pisanie zespołowe w miejscu pracy

Kiedy przeprowadzono wywiady z pracownikami pracującymi w renomowanych organizacjach, przyznali, że większość ich indywidualnej pracy jest również wynikiem częstej współpracy z kolegami. Badania pokazują, że autorzy współpracujący najczęściej wykonują następujące czynności:

• Opracowanie planu i wybranie jednej osoby do sporządzenia dokumentu.
• Przeglądanie, modyfikowanie i przekazywanie informacji zwrotnych na temat pracy współpracowników
• Uczestniczenie w zespołach o wspólnym autorstwie
• Ghostwriting dla starszych kolegów

Eksperci wspominają również o umiejętnościach, które są potrzebne pisarzowi, aby mógł prawidłowo współpracować z innymi zespołami. Najważniejsze z umiejętności to aktywne słuchanie i autorefleksja, które w tym kontekście będą odczytywane jako samoocena.

Inne umiejętności obejmują rzetelność, budowanie zaufania, umiejętność przyjmowania krytyki bez otwartej defensywy, posiadanie odrębnego głosu, a jednocześnie uznawanie różnych perspektyw, umiejętność radzenia sobie z konfliktem i radzenia sobie z błędnymi założeniami oraz kierowania ich ku właściwemu.

Badacze zalecają również, aby pisarze wyłożyli kilka praktycznych strategii radzenia sobie z różnymi etapami procesu pisania, takimi jak konceptualizacja, redagowanie, recenzowanie itp. Lub do konkretnych działań, takich jak rozwiązywanie konfliktów itp.

Jak wspólne pisanie zachęca do dzielenia się pomysłami

Pisanie zespołowe powinno być wykorzystywane przez pisarzy jako okazja do zaangażowania różnych punktów widzenia, celów i spostrzeżeń w procesie tworzenia dokumentacji. Mogą to zrobić, korzystając z technologii, takich jak wysyłanie sobie e-maili lub udostępnianie i scalanie dokumentów.

Na przykład Microsoft Office Word ma bardzo dobrą funkcję “Track Changes” który prowadzi rejestr zmian, które poszczególni autorzy wprowadzają w dokumencie, wraz z nazwiskiem redaktora lub recenzenta.

Większość ekspertów w zakresie wspólnego pisania przyznaje, że istniejący model wspólnego pisania został zbudowany z myślą o edukacji akademickiej. Tak więc, aby zmodyfikować technologię i infrastrukturę, aby odpowiadały potrzebom biznesowym i pomagały im, pracujący pisarze muszą pozostawać w kontakcie ze społecznościami akademickimi, dzielić się z nimi swoimi wymaganiami i opiniami, tak aby programiści mogli zachować wszystkie różne sugestie ulepszeń, jednocześnie wymyślając najlepsze narzędzie interaktywne.

Znalezienie wspólnego głosu

Badania zespołów pisarskich wskazują, że zespoły przywiązują dużą wagę do nakreślenia praktycznych zastosowań współpracy i finalizacji najlepszych praktyk, takich jak pisanie, czytanie, zarządzanie grupą itp. Koncepcja zwracania się do publiczności jest bardzo głęboka.

Najważniejszą koncepcją przyszłych praktyk współpracy będzie zrozumienie oglądalności, jaką będą miały artykuły. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, jak zespoły postrzegają swoich odbiorców i zwracają się do nich.

Teraz można podzielić odbiorców internal audiences (członkowie zespołu) i external audiences(osoby spoza organizacji, które będą czytać dokument). Czy autorzy ulegną pokusie zwrócenia się do wewnętrznej publiczności, aby uzyskać potwierdzenie swojego dokumentu, nawet jeśli zewnętrzna publiczność ma inne oczekiwania?

Te pytania będą zadawane częściej, w miarę jak proces wspólnego pisania będzie coraz bardziej rozpowszechniany i akceptowany. Pisarze określają to zjawisko jakofinding a consistent voice. Ten głos musi być spójny ze scenariuszem biznesowym lub zgodnością polityczną. Organizacjom udaje się szerzyć swój głos poprzez dystrybucję notatek, organizowanie spotkań i organizowanie konferencji.