Biblioteka publiczna Mngmt - klasyfikacja bibliotek
Klasyfikacja to nic innego jak sortowanie i porządkowanie wielu pomysłów lub materiałów w systematyczny sposób. Pomaga nam to rozpoznać obiekt od innych i odróżnić go. Klasyfikacja zasobów wiedzy ma duże znaczenie w bibliotekach publicznych.
Podstawową ideą klasyfikacji w bibliotekach jest sortowanie zasobów wiedzy na podstawie różnic, a następnie grupowanie ich razem na podstawie podobieństw, aby można je było lepiej zorganizować i odzyskać.
Co to jest klasyfikacja bibliotek?
Klasyfikacja biblioteczna to metoda, za pomocą której zasoby wiedzy są uporządkowane w sposób systematyczny, tak aby pracownicy biblioteki mogli je skutecznie odzyskać z dużej kolekcji.
Cel klasyfikacji bibliotek
Klasyfikacja ma w bibliotece rażący cel. Ułatwia -
Personel biblioteki powinien zorganizować, poznać lokalizację i wymienić element wiedzy mniejszym wysiłkiem.
Użytkownicy otrzymają dokładnie ten element wiedzy, który ich interesuje.
Dodanie nowego elementu wiedzy do istniejącego repozytorium lub jego usunięcie.
Śledź aktualne repozytorium.
Ujawnianie mocnych i słabych stron kolekcji.
Sprawdzanie zapasów.
Cechy schematu klasyfikacji
Schemat klasyfikacji obejmuje następujące funkcje -
| Funkcja | Cel, powód |
|---|---|
| Harmonogram | Jest to lista logicznie ułożonych głównych klas, działów i poddziałów wraz z odpowiednim symbolem klasyfikacyjnym. |
| Indeks | Jest to alfabetyczna lista wszystkich przedmiotów objętych programem, z przypisanymi do nich ocenami. Istnieją wskaźniki względne i specyficzne. |
| Notacja | Jest to system symboli używanych do przedstawienia terminów używanych w schemacie klasyfikacyjnym. Istnieją dwa rodzaje notacji: czysty (alfabet lub cyfra) i mieszany (alfanumeryczny). |
| Tabele | Są one uzupełnieniem zestawień i zawierają listy symboli. |
| Utwórz klasę | Jest to klasa, która zachowuje formę książkową, a nie przedmiot. Na przykład fikcja, poezja to formy, podczas gdy nauka i inżynieria to przedmioty. |
| Klasa ogólna | Ta klasa obejmuje wszystkie prace ogólne, takie jak książki GK, encyklopedie ogólne, czasopisma ogólne, których nie można przypisać do żadnego konkretnego tematu. |
Systemy klasyfikacji bibliotek publicznych
Istnieją trzy systemy klasyfikacji w zależności od tego, jak są używane -
Universal - Obejmują wszystkie schematy stosowane na całym świecie.
Na przykład DDC, UDC i LCC.
Specific - Obejmują tylko określone tematy lub rodzaje materiałów.
Na przykład brytyjski katalog muzyki.
National - Są tworzone specjalnie dla określonych krajów.
Na przykład schemat klasyfikacji szwedzkich bibliotek.
Pod względem funkcjonalności schematy te można podzielić na następujące trzy typy -
Enumerative- Tutaj wszystkie możliwe klasy są wyliczane zgodnie ze specyficznymi cechami, a następnie klasy podrzędne są tworzone z zastosowaniem metody klasyfikacji odgórnej. Ten schemat wykorzystuje predefiniowane numery klas. Na przykład DDC.
Analytico-Synthetic- Tutaj temat jest podzielony na jego elementy, a schemat klasyfikacji służy do znajdowania notacji dla każdego elementu. Schemat ten wykorzystuje określone zapisy i symbole oraz ułatwia elastyczne tworzenie numerów klas zamiast ich wyboru. Na przykład UDC.
Faceted- Zawiera listę różnych aspektów każdego przedmiotu lub klasy głównej, przeprowadza analizę aspektów i konstruuje numery klas w zależności od zestawu reguł. Na przykład CC.
Normatywne zasady klasyfikacji bibliotek
Normatywne zasady katalogowania zostały zawarte w Theory of Library Catalog, opublikowanym w 1938 r. Według dr SR Ranganathana istnieją trzy podstawowe terminy, które rządzą przygotowaniem kodów katalogowania. Oni są -
Law- Jest to dokładne i poprawne stwierdzenie określające fakty lub zasady dotyczące tego, co lub czego nie robić. Na przykład prawa Newtona.
Canon- Jest to ogólny standard, według którego można sformułować wstępny wyrok. Na przykład pierwsze podziały zasobów wiedzy w bibliotece.
Principle- Jest to metoda lub procedura ściśle przestrzegana podczas katalogowania. Na przykład tworzenie numerów wywoławczych w określony sposób, w zależności od schematu katalogowania.
Standardowe schematy klasyfikacji w bibliotekach publicznych
Oto kilka podstawowych schematów klasyfikacji stosowanych w bibliotekach publicznych -
Klasyfikacja dziesiętna Deweya (DDC)
Jest to ogólnoświatowy system klasyfikacji bibliotek. Używa go ponad 135 krajów i został przetłumaczony na ponad 30 języków. Służy do mechanizmu przeglądania zasobów w Internecie.
W poniższej tabeli wymieniono podstawowe klasy informacji -
| Numer Dewery | Klasa | Element wiedzy |
|---|---|---|
| 000 - 099 | Informatyka, informacje i prace ogólne | Encyklopedia, almanachy, książki z płytami, takie jak Guinness |
| 100 - 199 | Filozofia i psychologia | Etyka, zachowanie, duchy, moralność |
| 200 - 299 | Religia | Mitologia, historie religijne |
| 300 - 399 | Nauki społeczne | Rząd, edukacja, bajki, społeczność |
| 400 - 499 | Język | Język migowy, skrypty, języki obce |
| 500 - 599 | Naturalna nauka | Matematyka, biologia, chemia, fizyka, anatomia, zwierzęta i rośliny |
| 600 - 699 | Nauka i technologia stosowana | Zwierzęta, transport, narkotyki, wynalazki, gotowanie |
| 700 - 799 | Sztuka i rekreacja | Sztuka i rzemiosło, rysunek, malarstwo, muzyka, gry, sport |
| 800 - 899 | Literatura | Historie, fikcja, zagadki, wiersze |
| 900 - 999 | Historia i geografia | Kraje, flagi, wydarzenia historyczne, biografie |
Na przykład numer „813.54 M37 2007” oznacza -
Klasyfikacja okrężnicy (CC)
Jest to ogólny system opracowany przez dr Ranganathana w 1933 roku. Używa dwukropków (:) do klasyfikowania zasobów wiedzy w bibliotece. Rozpoczyna się od 108 głównych klas i 10 klas ogólnych, które reprezentują dziedziny wiedzy. Każda główna klasa składa się z pięciu podstawowych aspektów lub grup - osobowości, materii, energii, przestrzeni i czasu. Każda klasa jest analizowana i dzielona na podstawowe aspekty i grupowana razem poprzez kompilację ich wspólnych atrybutów. Ten system klasyfikacji jest używany w indyjskich bibliotekach publicznych.
Istnieje wiele systemów klasyfikacji stosowanych w bibliotekach, które same w sobie są tematami szczegółowych.
Klasyfikacja Biblioteki Kongresu (LCC)
Ten system klasyfikacji został opracowany w 1891 roku. Opiera się on na 21 klasach oznaczonych jednym alfabetem. Oto podstawowe zajęcia w ramach LCC -
| A - General Works - encyklopedie | M - Muzyka |
| B - Filozofia, psychologia, religia | N - sztuki piękne |
| C - Historia - Nauki pomocnicze | P - Język i literatura |
| D - Historia (z wyjątkiem amerykańskich) | Q - Nauka |
| E - Ogólna historia Stanów Zjednoczonych | R - Medycyna |
| F - Lokalna historia Stanów Zjednoczonych | S - Rolnictwo |
| G - Geografia, antropologia, rekreacja | Technologia T |
| H - Nauki społeczne | U - wojskowe |
| J - Nauki polityczne | V - Nauka o marynarce |
| K - Prawo | Z - Bibliografia i bibliotekoznawstwo |
| L - Edukacja |
Klasy te są dalej podzielone na podklasy poprzez dodanie jednej lub dwóch liter do klasy początkowej. Tematy w podklasach są przedstawiane za pomocą liczb całkowitych i mogą być dalej oznaczane liczbami dziesiętnymi, w zależności od wymagań dotyczących specyfiki. Ten ciąg jest następnie dodawany do tekstu alfanumerycznego w celu zidentyfikowania autora, daty publikacji i innych szczegółów w celu wygenerowania unikalnego numeru wywoławczego dla elementu wiedzy.
Na przykład numer „PR9190.3 M3855 L55 2008” oznacza:
Międzynarodowy standardowy numer książki (ISBN)
Jest to 13-cyfrowy (lub 10-cyfrowy numer sprzed 2007 r. Bez 3-cyfrowego prefiksu), unikalny numer używany do identyfikacji książek i podobnych materiałów opublikowanych na arenie międzynarodowej od 1970 r. ISBN składa się z lokalizacji, wydawcy i tytułu.
Numer ISBN kończy się jednocyfrową sumą kontrolną. ISBN nie przesyła żadnych informacji o temacie lub autorze książki, które mogłyby być przydatne do umieszczenia na półkach lub zlokalizowania materiału. Ale można go użyć do zlokalizowania pozycji kolekcji w Amazon i innych danych bibliograficznych online.
Na przykład „ISBN 0-162-01383-9”.
Uniwersalna klasyfikacja dziesiętna (UDC)
Dwóch belgijskich bibliografów opracowało ten system pod koniec XIX wieku. Ten system klasyfikacji jest również nazywany klasyfikacją brukselską. Jest to oparte na DDC ze znacznie obszernym słownictwem i symbolami w celu tworzenia szczegółowych treści związanych z pracą, a tym samym wydajnego ich wyszukiwania. Używa numerów klas od 0 do 9, które przedstawiają różne przedmioty i symbole pomocnicze (+,:, ::, *, A / Z itp.) Do określenia relacji między nimi.
Na przykład numer telefonu „94 (410)” 19 ”(075)”. Przedstawia historię (główna klasa) Wielkiej Brytanii (miejsce) w XX wieku (czas), podręcznik (formularz).
Najnowsze trendy w klasyfikacji bibliotek
W dzisiejszym świecie napędzającym rozwój technologii informacyjnej, zmieniająca się i rosnąca zawartość, zróżnicowane formaty informacji i oczekiwania użytkowników sprawiły, że praca katalogów stała się większym wyzwaniem.
Katalogowanie zmieniło się w najbardziej skomplikowane.
W społeczeństwach wielokulturowych od katalogujących oczekuje się wielojęzyczności, umiejętności obsługi katalogów w różnych językach i alfabetów innych niż rzymskie.
Oczekuje się również, że katalogiści będą biegli w IT.
Media drukowane pozostają stale pożądane.
Szybko pojawiły się nowe formaty elektroniczne, takie jak ePub, PDF, pliki audio / wideo. Stale zmieniająca się technologia wymaga od katalogistów dotrzymywania jej kroku i obsługi różnych formatów.
Współczesny katalogista musi zrozumieć różne schematy metadanych opracowane dla zasobów informacyjnych, zidentyfikować cele schematów i wybrać odpowiedni schemat do katalogowania.
Wspólny Komitet Sterujący przygotował ostatnio nowy dodatek do zasad katalogowania do publikacji. Zdecydowano, że nowy kod katalogowania będzie określany jako „Opis i dostęp do zasobów” lub RDA, co zapewni międzynarodowe standardowe zasady katalogowania w dziedzinie międzynarodowej wymiany informacji.