Chemia - ołów
Wprowadzenie
Ołów jest ciężkim pierwiastkiem chemicznym (metalem), tzn. Ma dużą gęstość.
Symbolem ołowiu jest ‘Pb’ a liczba atomowa to ‘82.’
Ołów ma tendencję do wiązania się; podobnie może tworzyć łańcuchy, wiązania, pierścienie i struktury wielościenne.
Istotne cechy ołowiu
Ołów to miękki i ciągliwy metal; ma stosunkowo niską temperaturę topnienia.
Ołów jest stosunkowo niereaktywnym pierwiastkiem i ma tendencję do tworzenia więzi przymierza.
Po odcięciu ołowiu wydaje się niebieskawo-biały odcień.
Podczas spalania ołów daje niebieskawo-biały płomień (patrz zdjęcie poniżej).
Związki ołowiu zwykle znajdują się na +2 stopniu utlenienia.
Występowanie ołowiu
Ołów znany jest prehistorycznym mieszkańcom zachodniej Azji.
Ołów znajduje się w skorupie ziemskiej; rzadko występuje głęboko pod ziemią.
Ołów zwykle występuje w połączeniu z siarką.
Galena jest głównym minerałem zawierającym ołów, występującym głównie w rudach cynku.
Stopy ołowiu
Poniżej przedstawiono główne stopy ołowiu -
Molybdochalkos (miedź)
Lut (cyna)
Terne (puszka)
Związki ołowiu
Poniżej przedstawiono główne związki ołowiu -
Tlenek ołowiu - PbO
Dwutlenek ołowiu - PbO 2
Zastosowania ołowiu
Ołów był używany do produkcji pocisków od setek lat.
Ołów jest powszechnie stosowany jako powłoka ochronna kabli podwodnych (tylko dlatego, że ma właściwości odporności na korozję).
Blachy ołowiane są również używane jako metale architektoniczne, zwłaszcza w materiałach dachowych.
Ołów jest również używany w akumulatorach kwasowych.
Związki ołowiu są powszechnie stosowane jako barwniki i półprzewodniki.
Związki ołowiu są również używane w plastiku, świecach, szkle itp.
Ołów jest powszechnie stosowany w polichlorku winylu (tj. Stosowany do powlekania przewodów elektrycznych).
Ostrożność
Obecność ołowiu (w nadmiernej jakości) w organizmie może spowodować poważne uszkodzenie mózgu i nerek; może nawet ostatecznie spowodować śmierć.