Polityki Indii - tworzenie konstytucji

Tło historyczne

W 1928 r. Motilal Nehru i ośmiu innych przywódców Kongresu opracowali konstytucję dla Indii.

W 1931 roku Indyjski Kongres Narodowy na sesji w Karaczi podjął uchwałę o tym, jak powinna wyglądać konstytucja niepodległych Indii.
Oba te dwa dokumenty obejmują prawo do powszechnej franczyzy dla dorosłych, prawo do wolności i równości oraz do ochrony praw mniejszości.
Później zapisy tych dokumentów stanowiły tło dla pewnych podstawowych wartości, które zostały zaakceptowane przez wszystkich przywódców i zawarte w konstytucji niepodległych Indii.
Rządy brytyjskie wprowadziły słabe ustawodawstwo w Indiach przez przyznanie prawa głosu tylko kilku elitom.
W 1937 r. Odbyły się wybory do parlamentów prowincji w całych Indiach Brytyjskich, które nie były w pełni demokratycznymi rządami. Jednak praca z tymi instytucjami ustawodawczymi dostarczyła Indianom przydatnych doświadczeń, które pomogły w utworzeniu rodzimych instytucji w niepodległych Indiach.
Podobnie jak RPA, konstytucja Indii również została sporządzona w bardzo trudnych okolicznościach.
Twórcy indyjskiej konstytucji przyjęli jej podstawową strukturę z ustawy o rządzie Indii z 1935 r.

Zgromadzenie Ustawodawcze składało się z wybranych przedstawicieli narodu indyjskiego.
Wybory do Konstytuanty odbyły się w lipcu 1946 r., A pierwsze posiedzenie zwołano w grudniu 1946 r.
Po podziale Zgromadzenie Ustawodawcze zostało również podzielone na dwie części zwane Zgromadzeniem Ustawodawczym Indii i Zgromadzeniem Ustawodawczym Pakistanu.
Zgromadzenie Ustawodawcze Indii, które przygotowało projekt konstytucji Indii, liczyło 299 członków.
Zgromadzenie Ustawodawcze Indii przyjęło konstytucję dnia 26 November 1949, ale weszło w życie w dniu 26 January 1950.

Czynnikami, które przyczyniły się do powstania indyjskiej konstytucji były:
- Rewolucja Francuska;
- Demokracja parlamentarna w Wielkiej Brytanii;
- Karta praw w USA; i
- Rewolucja socjalistyczna w Rosji.