Bank Mngmt - Teoria zarządzania płynnością

Istnieją prawdopodobne sprzeczności między celami płynności, bezpieczeństwa i rentowności w przypadku powiązania z bankiem komercyjnym. Ekonomiści podjęli wysiłki, aby rozwiązać te sprzeczności, od czasu do czasu przedstawiając pewne teorie.

W rzeczywistości teorie te monitorują dystrybucję aktywów, biorąc pod uwagę te cele. Teorie te nazywane są teoriami zarządzania płynnością, które zostaną omówione w dalszej części tego rozdziału.

Teoria kredytu komercyjnego

Zgodnie z teorią doktryny pożyczki komercyjnej lub rzeczywistych rachunków bank komercyjny powinien przekazywać organizacjom biznesowym jedynie krótkoterminowe samolikwidujące się produktywne pożyczki. Pożyczki przeznaczone na finansowanie produkcji i ewolucji dóbr w kolejnych fazach produkcji, magazynowania, transportu i dystrybucji są uznawane za pożyczki samolikwidujące.

Teoria ta głosi również, że ilekroć banki komercyjne udzielają krótkoterminowych samo-upłynniających się produktywnych pożyczek, bank centralny powinien pożyczać bankom pod zabezpieczenie takich krótkoterminowych pożyczek. Zasada ta zapewnia odpowiedni stopień płynności dla każdego banku i odpowiednią podaż pieniądza dla całej gospodarki.

Oczekiwano, że bank centralny zwiększy lub zlikwiduje rezerwy bankowe poprzez redyskontę zatwierdzonych pożyczek. Kiedy biznes zaczął się rozwijać, a wymagania handlowe wzrosły, banki były w stanie zdobyć dodatkowe rezerwy, redyskontując rachunki w bankach centralnych. Gdy biznes upadł, a wymagania handlowe spadły, wielkość redyskontowania weksli spadała, podaż rezerw bankowych oraz kwota kredytu bankowego i pieniędzy również się kurczyły.

Zalety

Te krótkoterminowe, samoulegające produktywne pożyczki mają trzy zalety. Najpierw zdobywają płynność, więc automatycznie się likwidują. Po drugie, ponieważ dojrzewają one w krótkim okresie i dążą do produktywnych ambicji, nie ma ryzyka, że ​​mogą spłacać złe długi. Po trzecie, takie pożyczki są bardzo wydajne i przynoszą dochody bankom.

Niedogodności

Pomimo zalet teoria kredytu komercyjnego ma pewne wady. Po pierwsze, jeśli bank odmówi udzielenia kredytu do czasu spłaty starego kredytu, zniechęcony kredytobiorca będzie musiał zminimalizować produkcję, co ostatecznie wpłynie na działalność gospodarczą. Jeśli wszystkie banki będą przestrzegać tej samej zasady, może to skutkować zmniejszeniem podaży pieniądza i kosztów w społeczności. W efekcie uniemożliwia to istniejącym dłużnikom terminową spłatę zaciągniętych kredytów.

Po drugie, teoria ta zakłada, że ​​pożyczki ulegają samolikwidacji w normalnych warunkach ekonomicznych. W przypadku depresji produkcja i handel pogarszają się, a dłużnik nie spłaca długu w terminie zapadalności.

Po trzecie, teoria ta nie uwzględnia faktu, że płynność banku zależy od możliwości sprzedaży jego płynnych aktywów, a nie od faktycznych rachunków handlowych. Zapewnia bezpieczeństwo, płynność i rentowność. Bank nie musi polegać na terminach zapadalności w czasie kłopotów.

Po czwarte, ogólną wadą tej teorii jest to, że żadna pożyczka nie ulega samozniszczeniu. Pożyczka udzielona sprzedawcy detalicznemu nie ulega samoczynnej likwidacji, jeżeli zakupione produkty nie są sprzedawane konsumentom i pozostają u sprzedawcy. Krótko mówiąc, pożyczka, aby odnieść sukces, angażuje osobę trzecią. W tym przypadku, oprócz pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy, stroną trzecią są konsumenci.

Teoria zmienności

Teoria ta została zaproponowana przez HG Moulton, który nalegał, aby jeśli banki komercyjne nadal utrzymywały znaczną ilość aktywów, można je przenieść do innych banków za gotówkę bez utraty materiału. W przypadku zapotrzebowania nie ma potrzeby polegać na zapadalności.

Teoria ta głosi, że aby aktywa były doskonale przenoszone, muszą być bezpośrednio zbywalne bez utraty kapitału, gdy istnieje potrzeba płynności. Jest to szczególnie wykorzystywane do krótkoterminowych inwestycji rynkowych, takich jak bony skarbowe i weksle, które można bezpośrednio sprzedać, gdy istnieje potrzeba pozyskania funduszy przez banki.

Ale w ogólnych okolicznościach, kiedy wszystkie banki wymagają płynności, teoria zmienności wymaga, aby wszystkie banki nabywały takie aktywa, które można przerzucić do banku centralnego, który jest pożyczkodawcą ostatniej instancji.

Korzyść

Teoria zmienności ma pozytywne elementy prawdy. Teraz banki uzyskują solidne aktywa, które można przenieść do innych banków. Akcje i obligacje dużych przedsiębiorstw są mile widziane jako aktywa płynne, którym towarzyszą bony skarbowe i weksle. To zmotywowało banki do udzielania kredytów terminowych.

Niekorzyść

Teoria zmienności ma swoje wady. Po pierwsze, tylko możliwość przenoszenia aktywów nie zapewnia płynności systemowi bankowemu. Całkowicie zależy od warunków ekonomicznych. Po drugie, teoria ta pomija ostrą depresję, akcje i obligacje nie mogą być przenoszone na inne przez banki. W takiej sytuacji nie ma kupujących i wszyscy, którzy je posiadają, chcą je sprzedać. Po trzecie, pojedynczy bank może mieć aktywa przesuwane w wystarczających ilościach, ale jeśli próbuje je sprzedać, gdy bank ma runę, może to niekorzystnie wpłynąć na cały system bankowy. Po czwarte, gdyby wszystkie banki jednocześnie zaczęły przenosić swoje aktywa, miałoby to katastrofalne skutki zarówno dla pożyczkodawców, jak i pożyczkobiorców.

Teoria przewidywanego dochodu

Teoria ta została zaproponowana przez HV Prochanów w 1944 r. Na podstawie praktyki udzielania kredytów terminowych przez amerykańskie banki komercyjne. Z teorii tej wynika, że ​​niezależnie od charakteru i specyfiki działalności pożyczkobiorcy, bank planuje likwidację kredytu terminowego z oczekiwanych dochodów pożyczkobiorcy. Kredyt terminowy udzielany jest na okres dłuższy niż jeden rok i wydłużany do okresu krótszego niż pięć lat.

Jest ona dopuszczalna w przypadku zastawu (zastaw jako zabezpieczenia) maszyn, zapasów, a nawet nieruchomości. Bank przy udzielaniu kredytu nakłada ograniczenia na działalność finansową pożyczkobiorcy. Pożyczając kredyt, bank bierze pod uwagę zabezpieczenie wraz z przewidywanymi dochodami pożyczkobiorcy. Pożyczka przez bank spłacana jest więc przez przyszłe zarobki pożyczkobiorcy w ratach, a raczej w formie ryczałtu w terminie zapadalności pożyczki.

Zalety

Teoria ta dominuje w teorii kredytu komercyjnego i teorii zmienności, ponieważ spełnia trzy główne cele: płynność, bezpieczeństwo i rentowność. Płynność jest rozliczana na rzecz banku, gdy pożyczkobiorca oszczędza i spłaca pożyczkę regularnie po określonym czasie w ratach. Spełnia zasadę bezpieczeństwa, ponieważ bank pozwala polegać na dobrym zabezpieczeniu oraz zdolności pożyczkobiorcy do spłaty kredytu. Bank może wykorzystać swoje nadwyżki rezerw na pożyczkę terminową i jest przekonany o regularnych dochodach. Wreszcie pożyczka terminowa jest wysoce opłacalna dla środowiska biznesowego, które gromadzi środki na średnioterminowe.

Niedogodności

Teoria przewidywanego dochodu nie jest wolna od wad. Ta teoria jest metodą badania zdolności kredytowej pożyczkobiorcy. Daje to bankowi warunki do zbadania potencjału kredytobiorcy do korzystnej spłaty kredytu w terminie. Nie spełnia również wymagań dotyczących gotówki w nagłych wypadkach.