Zarządzanie łańcuchem dostaw - integracja
Integrację łańcucha dostaw można zdefiniować jako ścisłą kalibrację i współpracę w ramach łańcucha dostaw, głównie przy zastosowaniu wspólnych systemów zarządzania. Łańcuch dostaw składa się ze wszystkich stron, które uczestniczą w realizacji zakupu, takich jak zasoby, surowce, wytwarzanie produktu, wysyłka gotowych produktów i usługi ułatwiające.
Istnieją różne poziomy integracji łańcucha dostaw. Zrozumiemy to na przykładzie firmy produkującej komputery. Początkowy etap integracji obejmuje wybór precyzyjnych sprzedawców, którzy dostarczą określone materiały do produkcji, oraz zapewnienie zgodności dostaw określonych ilości materiałów do produkcji w ciągu roku po ustalonych kosztach.
Daje to pewność, że firma posiada odpowiednie materiały potrzebne do wyprodukowania oczekiwanej wydajności komputerów w ciągu roku. W międzyczasie ta firma komputerowa może podpisać umowę z dużym dostawcą płytek drukowanych; obligacja oczekuje, że dostarczy dokładną ilość w określonych terminach w ciągu roku i ustali cenę, która będzie obowiązywać w roku obowiązywania obligacji.
Jeśli przejdziemy na wyższy poziom, następnym krokiem będzie ściślejsza integracja firm. Dostawca obwodów drukowanych może zbudować fabrykę w pobliżu zakładu montażowego, a także może współdzielić oprogramowanie produkcyjne. W związku z tym firma produkująca płytki drukowane mogłaby zobaczyć, ile płytek będzie potrzebnych w nadchodzącym miesiącu i może je zbudować na czas, ponieważ firma potrzebuje ich, aby zaspokoić swoje zapotrzebowanie na sprzedaż.
Dalszy wyższy poziom nazywany jest integracją pionową. Ten poziom zaczyna się, gdy łańcuch dostaw firmy jest faktycznie własnością samej firmy. Tutaj firma komputerowa może kupić firmę produkującą płytki drukowane tylko po to, aby zapewnić dedykowaną dostawę elementów.
Push System
W łańcuchu dostaw opartym na wypychaniu towary są przepychane za pomocą nośnika z punktu źródłowego, np. Zakładu produkcyjnego, do sprzedawcy detalicznego, np. Miejsca docelowego. Poziom produkcji jest ustalany zgodnie z wcześniejszymi wzorami zamówień przez producenta.
Łańcuch dostaw oparty na wypychaniu jest czasochłonny, gdy musi reagować na wahania popytu, co może skutkować nadmiernymi zapasami lub wąskimi gardłami i opóźnieniami, niedopuszczalnym poziomem usług i starzeniem się produktów.
System ten opiera się na rozważaniu zapotrzebowania klienta. Stara się wprowadzić na rynek jak najwięcej produktów. W rezultacie produkcja jest czasochłonna, ponieważ producent i detalista mają trudności z reagowaniem na zmiany na rynku. Prognozy lub przewidywania odgrywają ważną rolę w systemie push.
Optymalny poziom produktów można uzyskać dzięki prognozowaniu długoterminowemu. Ten przemyślany charakter systemu wypychania prowadzi do wysokich kosztów produkcji, wysokich kosztów zapasów, a także wysokich kosztów wysyłki ze względu na chęć firmy do zatrzymywania produktów na każdym etapie.
Zatem w perspektywie integracji łańcucha dostaw menedżer firmy może czasami nie zaspokoić lub nie poradzić sobie ze zmiennym wzorcem popytu. System ten prowadzi do dużych zapasów i dużej wielkości partii.
Tutaj firmy koncentrują się bardziej na minimalizowaniu kosztów łańcucha dostaw i zaniedbują responsywność. Ten system modeluje wyzwania wraz z zarządzaniem popytem i transportem.
Pull System
Łańcuch dostaw oparty na ściąganiu jest oparty na technikach napędzanych popytem; zamówienia, produkcja i dystrybucja są kierowane popytem, a nie prognozowaniem. Ten system nie zawsze jest zgodny z produkcją na zamówienie. Na przykład Toyota Motors Manufacturing wytwarza produkty, ale nie produkuje na zamówienie. Podążają za modelem supermarketu.
Zgodnie z tym modelem ograniczone zapasy są przechowywane i składowane w miarę ich zużywania. Mówiąc o Toyocie, karty Kanban służą do wskazania wymogu gromadzenia zapasów.
W tym systemie zapotrzebowanie jest realne, a firma reaguje na potrzeby klientów. Pomaga firmie w wytwarzaniu dokładnej ilości produktów, jakiej potrzebują klienci.
Główną wadą tego systemu jest to, że w przypadku gdy popyt przewyższa ilość wytworzonych produktów, firma nie zaspokaja zapotrzebowania klienta, co z kolei prowadzi do utraty kosztu alternatywnego.
Zasadniczo w systemie ciągnącym całkowity czas przeznaczony na wytwarzanie produktów nie jest wystarczający. Jednostka produkcyjna i jednostka dystrybucyjna firmy zależą od popytu. Z tego punktu widzenia można powiedzieć, że firma ma reaktywny łańcuch dostaw.
W związku z tym ma mniej zapasów, a także zmienność. Minimalizuje czas realizacji całego procesu. Największą wadą integracji łańcucha dostaw opartego na ściąganiu jest to, że nie można zminimalizować ceny poprzez uszeregowanie produkcji i operacji.
Różnice w systemie push and pull
Główne różnice między poglądem typu push i pull w łańcuchu dostaw są następujące:
W systemie push wdrożenie rozpoczyna się w oczekiwaniu na zamówienie klienta, natomiast w systemie pull wdrożenie rozpoczyna się na podstawie zamówienia klienta.
W systemie push istnieje niepewność popytu, podczas gdy w systemie pull popyt pozostaje pewny.
System wypychania jest procesem spekulacyjnym, podczas gdy system ściągania jest procesem reaktywnym.
Poziom złożoności jest wysoki w systemie pchającym, a niski w systemie ciągnącym.
System oparty na wypychaniu koncentruje się na alokacji zasobów, podczas gdy system ściągania kładzie nacisk na responsywność.
System pchania ma długi czas realizacji, podczas gdy system ciągnięcia ma krótki czas realizacji.
System push pomaga w planowaniu łańcucha dostaw, a system pull ułatwia realizację zamówienia.
Podsumowując, integracja łańcucha dostaw oparta na wypychaniu działa w celu zminimalizowania kosztów, podczas gdy integracja w łańcuchu dostaw oparta na ściąganiu działa w celu maksymalizacji świadczonych usług.
System Push & PUll
Przeważnie postrzegamy łańcuch dostaw jako połączenie systemów pchających i ciągnących, gdzie medium między etapami systemów wypychających i ciągnących jest określane jako granica push-pull.
Terminy push and pull zostały sformułowane w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, ale terminy te są szeroko stosowane w marketingu, a także w dystrybucji hoteli.
Aby przedstawić przykład, Wal-Mart wdraża strategię push vs. pull. System push and pull w biznesie reprezentuje wysyłkę produktu lub informacji między dwoma podmiotami. Zasadniczo konsumenci używają systemu przyciągania na rynkach towarów lub informacji, których żądają, aby spełnić swoje wymagania, podczas gdy kupcy lub dostawcy stosują system popychania w kierunku konsumentów.
W łańcuchach dostaw wszystkie poziomy lub etapy działają aktywnie w systemie wypychania i ciągnięcia. Produkcja w systemie push zależy od przewidywanego zapotrzebowania, a produkcja w systemie pull zależy od popytu bezwzględnego lub konsumpcyjnego.
Medium między tymi dwoma poziomami jest określane jako granica push-pull lub punkt odsprzęgania. Generalnie ta strategia jest zalecana w przypadku produktów, w przypadku których niepewność popytu jest wysoka. Ponadto korzyści skali odgrywają kluczową rolę w minimalizowaniu kosztów produkcji i / lub dostawy.
Na przykład branża meblarska stosuje strategię push and pull. W tym przypadku jednostka produkcyjna wykorzystuje strategię pull-based, ponieważ niemożliwe jest podejmowanie decyzji produkcyjnych na podstawie prognoz długoterminowych. W międzyczasie jednostka dystrybucyjna musi czerpać korzyści z ekonomii skali, aby można było obniżyć koszty wysyłki; dlatego używa strategii opartej na wypychaniu.
Strategie kierowane popytem
Strategie oparte na popycie zostały po raz pierwszy opracowane w celu zrozumienia wpływu braku aktywności i gromadzenia danych, ponieważ informacje zapładniają łańcuch dostaw od źródła popytu do dostawców.
W ramach wspomnianego okresu dostawy zwykle producenci wytwarzają towary w ilości wystarczającej do zaspokojenia przewidywanych potrzeb swoich klientów. Ale jest to tylko trochę dokładne na poziomie szczegółowości, na którym podejmowane są decyzje dotyczące zapasów.
W każdym razie, gdy rzeczywisty popyt różni się od przewidywanego, pierwszą rzeczą do zrobienia jest dostosowanie wymaganych poziomów podaży zgodnie z każdym etapem łańcucha dostaw. Jednak ze względu na opóźnienie czasowe między zmieniającymi się wymaganiami a jego wykryciem w kilku punktach łańcucha dostaw, jego wpływ jest wzmocniony, powodując niedobory lub nadwyżki zapasów.
Poziom zapasów przedsiębiorstw jest zaburzony z powodu nadwyżek rekompensat dokonywanych przez przedsiębiorstwa albo poprzez spowolnienie, albo przyspieszenie produkcji. Te fluktuacje okazują się kosztowną i nieefektywną sprawą dla wszystkich uczestników.
Zasadniczo strategie kierowane popytem lub łańcuch dostaw napędzany popytem są całkowicie oparte na popytowej i podażowej części marketingu. Może więc być wyjątkowo zorganizowany pod względem inicjatyw po stronie popytu i podaży.
Inicjatywy po stronie popytu koncentrują się na efektywnych metodach pozyskiwania sygnału popytu bliżej źródła, obserwowaniu popytu w celu wykrycia najnowszego i najdokładniejszego sygnału popytu oraz kształtowaniu popytu poprzez wdrażanie i przestrzeganie strategii promocyjnych i cenowych w celu zwiększenia popytu zgodnie z cele biznesowe.
Z drugiej strony, inicjatywy po stronie podaży muszą przede wszystkim ograniczać zależność od prognoz poprzez przekształcanie się w sprawny łańcuch dostaw, któremu towarzyszy szybsza reakcja, gdy znany jest bezwzględny popyt.
Wszystkie strategie omówione powyżej są uwzględnione w strategii napędzanej popytem, ale my, firma, która je wszystkie przestrzega, jest rzadkością. W rzeczywistości możemy stwierdzić, że firmy koncentrują się na różnych rynkach na podstawie cech rynku i branży.