Adwent Babura do Indii
Wprowadzenie
W XIV wieku rozpad imperium mongolskiego doprowadził Timura do zjednoczenia Iranu i Turanu pod jednym rządem.
Imperium Timura zostało rozciągnięte od dolnej Wołgi do rzeki Indus, w tym Iran, Azja Mniejsza (współczesna Turcja), Trans-Oxiana, Afganistan i część Pendżabu.
W 1404 roku Timur zmarł, a jego wnuk Shahrukh Mirza został następcą jego imperium.
Timur objął mecenatem sztukę i listy oraz promował Samarkand i Herat jako centra kulturalne Azji Zachodniej.
W drugiej połowie XV wieku potęga Timurydów podupadła, głównie z powodu bojaźliwej praktyki podziału imperium.
Różne terytoria Timund, które rozwinęły się w jego czasach, wciąż walczyły i obmowywały się nawzajem. Ich sprzeczne czyny dały szansę dwóm nowym potęgom, które wyszły na pierwszy plan -
The Uzbeks- Na północy Uzbecy weszli do Trans-Oxiany. Chociaż Uzbecy stali się muzułmanami, ale Timurydzi patrzyli na nich z góry, ponieważ (Timurydzi) uważali ich za niekulturowych barbarzyńców.
Safavid Dynasty- Na zachodzie (tj. W Iranie) pojawiła się dynastia Safawidów. Byli potomkami zakonu świętych, którzy wywodzili się z Proroka.
Dynastia Safawidów promowała sektę szyicką wśród muzułmanów i prześladowała wszystkich, którzy nie byli gotowi zaakceptować poglądów szyickich.
Z drugiej strony Uzbekowie byli sunnitami. W ten sposób konflikt polityczny między tymi dwoma elementami został oddzielony na podstawie sekciarskich poglądów.
Potęga Turków osmańskich wzrosła na zachodzie Iranu i chcieli oni rządzić Europą Wschodnią, a także Iranem i Irakiem.
Zahiruddin Muhammad Babur
W 1494 Babur, w wieku zaledwie 14 lat, został następcą Farghany. Farghana był małym stanem w Trans-Oxianie.
Shaibani Khan, wódz uzbecki, pokonał Babura i podbił Samarkandę.
Shaibani Khan w krótkim czasie oblegał większość królestw Timuridów i zmusił Babura do przeniesienia się w kierunku Kabulu.
W 1504 Babur podbił Kabul; w tym czasie Kabul był pod rządami potomka Ulugh Begha.
Prawie 15 lat Babur ciężko walczył i próbował ponownie podbić swoją ojczyznę z rąk Uzbeków. Zwrócił się o pomoc do władcy Heratu (który był również jego wujem), ale nie otrzymał żadnej pozytywnej odpowiedzi.
Shaibani Khan pokonał Herat, co doprowadziło do bezpośredniego konfliktu między Uzbekami a Safawidami, ponieważ Safawidzi zajęli również Herat i jego okolice, a mianowicie Chorasan.
W bitwie w 1510 roku Shaibani Khan pokonał i zabił Kasima Khana.
Korzystając z pomocy irańskiej władzy, Babur próbował odzyskać Samarkandę. W rezultacie irańscy generałowie chcieli traktować Babura jako gubernatora Iranu, a nie jako niezależnego władcę.
Po ogromnej klęsce Uzbecy szybko doszli do siebie; w rezultacie Babur został ponownie obalony z Samarkandy i musiał wrócić do Kabulu.
Shah Ismail (szach Iranu) został pokonany w bitwie przez sułtana osmańskiego; zmiany w scenariuszu geopolitycznym zmusiły Babura do przeniesienia się w stronę Indii.
Kiedyś Babur powiedział, że od czasu zdobycia Kabulu (tj. W 1504 r.) Do zwycięstwa w Panipacie, nigdy nie przestał myśleć o podboju Hindustanu.
Timur, przodek Babura, wraz z wieloma zdolnymi rzemieślnikami z Indii przywiózł ogromny skarb. Rzemieślnicy pomogli Timurowi skonsolidować jego azjatyckie imperium i upiększyć stolicę. Oni (rzemieślnicy) pomogli również Timurowi w aneksji niektórych obszarów Pendżabu.
Przyczyny podboju Indii
Abul Fazl, współczesny historyk, powiedział, że „ Babur rządził Badachszanem, Kandharem i Kabulem, co nie zapewniało wystarczających dochodów na potrzeby jego armii; w rzeczywistości na niektórych terenach przygranicznych wydatki na kontrolowanie armii i administracji były większy niż dochód ” .
Babur zawsze obawiał się uzbeckiego ataku na jego terytorium Kabul i dlatego uważał Indie za bezpieczne miejsce schronienia, a także odpowiednią bazę wypadową do operacji przeciwko Uzbekom.
W tym czasie scenariusz polityczny północno-zachodnich Indii był bardzo odpowiedni dla wejścia Babura (do Indii).
W 1517 roku zmarł Sikandar Lodi, a jego następcą został Ibrahim Lodi (jego syn).
Ibrahim Lodi był ambitnym cesarzem, którego wysiłki zmierzające do zbudowania dużego scentralizowanego imperium zaniepokoiły afgańskiego wodza, a także Radżputów.
Daulat Khan Lodi był jednym z najpotężniejszych wodzów swoich czasów. Chociaż był gubernatorem Pendżabu, ale był prawie niezależnym władcą.
Daulat Khan chciał pogodzić się z Ibrahimem Lodi; dlatego wysłał swojego syna na swój (Ibrahim) dwór, aby złożyć hołd. Jednak zamierzał również wzmocnić swoją moc poprzez aneksję pogranicza Bhiry.
W latach 1518-19 Babur przejął potężny fort Bhira i wysłał listy oraz wiadomości słowne do Ibrahima Lodiego i Daulata Khana. Babur poprosił ich o odstąpienie wszystkich tych terenów, które należały do Turków.
Daulat Khan zatrzymał wysłannika Babura w Lahore, nie udzielił mu audiencji ani nie pozwolił mu udać się na spotkanie z Ibrahimem Lodi. Daulat Khan wydalił agenta Babura z Bhiry.
Po raz kolejny w latach 1520-21 Babur przekroczył Indus iz łatwością złapał Bhirę i Sialkot (popularne jako twin gateways to Hindustan), a następnie Lahore również został mu przekazany.
Po schwytaniu Bhiry i Sialkot, Babur planował iść dalej, ale z powodu buntu w Qandhar wrócił.
Babur odbił Qandhar po prawie półtora roku. Jego stabilność polityczna ponownie zachęciła go do wyjazdu do Indii.
Daulat Khan wysłał Dilawara Khana (swojego syna) na dwór Babura i zaprosił go do przyjazdu do Indii. Daulat Khan zasugerował Baburowi zastąpienie Ibrahima Lodiego, ponieważ on (Ibrahim Lodi) był władcą tyranem.
Rana Sanga (Rana z Mewar), najprawdopodobniej w tym samym czasie, również wysłał wiadomość do Babura, zapraszając go do ataku na Indie. Dwie ambasady z potężnego królestwa przekonały Babura do ponownego podboju Indii.
W 1525 roku, kiedy Babur był w Peszawarze, otrzymał wiadomość, że Daulat Khan Lodi zmienił strony.
Daulat Khan zebrał armię składającą się z 30 000-40 000 ludzi, wyparł żołnierzy Babura z Sialkot i próbował ruszyć w kierunku Lahore. Jednak gdy przybył Babur, armia Daulata Khana uciekła; w rezultacie Daulat Khan został poddany i ułaskawiony. Babur został władcą Pendżabu.