Rozwój kulturowy Mogołów
Tradycje w dziedzinie architektury, malarstwa, literatury i muzyki, które powstały w okresie Mogołów, ustanowiły normę i głęboko wpłynęły na kolejne pokolenia.
Ze względu na wspaniały rozwój kulturowy, okres Mogołów można nazwać drugim klasycznym wiekiem po epoce Gupta (północne Indie).
W okresie Mogołów rozwój kulturowy (Indii) połączył się z kulturą turko-irańską przyniesioną do kraju przez Mogołów.
Architektura
Mogołowie budowali wspaniałe forty, pałace, bramy, budynki użyteczności publicznej, meczety, baony (zbiorniki wodne lub studnie) itp. Poza tym budowali także formalne ogrody z bieżącą wodą.
Użycie bieżącej wody nawet w pałacach i kurortach wypoczynkowych było szczególną cechą Mogołów.
Babur bardzo lubił ogrody i dlatego zbudował kilka w okolicach Agry i Lahore.
Niektóre z mogolskich ogrodów, takie jak ogród Nishat Bagh (w Kaszmirze), Shalimar Bagh (w Lahore), ogród Pinjore (w Chandigarh) itp. Można oglądać do dziś.
Sher Shah dał także nowy impuls architekturze indyjskiej. Jego słynne mauzoleum w Sasaram (Bihar) i jego meczet w starym forcie w Delhi to znaczące przykłady cudów architektury.
Akbar był pierwszym władcą Mogołów, który miał czas i środki na podjęcie budowy na dużą skalę. Zbudował szereg fortów, z których najbardziej znanym jest fort w Agrze.Agra fort został zbudowany z czerwonego piaskowca, który posiadał wiele wspaniałych bram.
W 1572 roku Akbar rozpoczął budowę kompleksu pałacowo-komfortowego w Fatehpur Sikri (36 kilometrów od Agry), który został ukończony w ciągu ośmiu lat.
Punkt kulminacyjny budowy fortu osiągnięto w Delhi wraz z budową Lal Qila (Czerwony Fort) autorstwa Shah Jahan.
Styl architektoniczny Gujarat był najczęściej używany w pałacu zbudowanym prawdopodobnie dla żony lub żon Radźputów.
Wpływy perskie lub środkowoazjatyckie można dostrzec w glazurowanych niebieskich płytkach używanych do dekoracji ścian lub dachówek.
Jedną z najwspanialszych budowli była Buland Darwaza ( Wysoka Brama), która została zbudowana w 1576 r.Fatehpur Sikri dla upamiętnienia zwycięstwa Akbara w Gudżaracie.
Pod koniec panowania Jahangira zaczęto budować budynki w całości z marmuru i dekorować ściany motywami kwiatowymi wykonanymi z kamieni półszlachetnych.
Szczególna metoda dekoracji, popularna jako „pietra dura, 'stał się bardziej popularny za czasów Shah Jahana. Shah Jahan użył tej techniki podczas konstruowania Taj Mahal.
Taj Mahal jest wspaniałym przykładem architektury Mogołów, która w bardzo przyjemny sposób łączy w sobie wszystkie formy architektoniczne opracowane przez Mogołów.
Grobowiec Humajuna zbudowany w Delhi (za panowania Akbara) ma masywną marmurową kopułę; zwykle uważany jest za prekursora Taj Mahal.
Główną chlubą Taj Mahal jest masywna kopuła i cztery smukłe minarety łączące platformę z głównym budynkiem.
Budowa meczetu również osiągnęła punkt kulminacyjny pod rządami Shah Jahana, dwa najbardziej godne uwagi meczety to -
Moti Masjid (w forcie Agra): jest zbudowany (podobnie jak Tadż Mahal) w całości z marmuru i
Jama Masjid (w Delhi): jest zbudowany z czerwonego piaskowca.
Mogolskie tradycje architektoniczne oparte na połączeniu form hinduskich i turko-irańskich wraz z dekoracjami były kontynuowane w XVIII i na początku XIX wieku.
Tradycje Mogołów wpłynęły na pałace i forty wielu prowincjonalnych i całych królestw.
Złota Świątynia (Sikhów), znajdująca się w Amritsar (w Pendżabie), została zbudowana na zasadzie łuku i kopuły i zawierała wiele cech tradycji architektury Mughal.
Obraz
Mogołowie wnieśli szczególny wkład w dziedzinie malarstwa. Wprowadzili wiele nowych tematów przedstawiających dwór, pola bitew i sceny pościgów. Poza tym malarze Mogołów wprowadzili również wiele nowych kolorów i nowych form.
Malarze Mogołów stworzyli żywą tradycję malarstwa, która nadal działała w różnych częściach kraju nawet po zniknięciu chwały Mogołów.
Wydaje się, że po VIII wieku tradycja upadła, ale rękopisy z liści palmowych i ilustrowane teksty Jainów od XIII wieku i później wskazywały, że tradycja nie umarła.
Humayun wziął do służby dwóch mistrzów malarzy, którzy towarzyszyli mu w drodze do Indii.
Za panowania Akbarów dwaj wielcy malarze (którzy przybyli do Indii z Humayunem) zorganizowali malarstwo w jednym z cesarskich zakładów. Oprócz tego zaproszono wielu malarzy z różnych części kraju; wielu z nich pochodziło z niższych kast.
Od początku do pracy włączyli się malarze hinduistyczni i muzułmańscy. Jaswant i Dasawan byli słynnymi malarzami dworu Akbara.
Z biegiem czasu szkoła malarstwa rozwijała się dość dobrze i stała się znanym ośrodkiem produkcji.
Oprócz ilustrowania perskich książek z opowiadaniami, malarzom wkrótce powierzono zadanie zilustrowania perskiego tekstu Mahabharaty, dzieła historycznego Akbar Noma i wielu innych.
Malarstwo Mogołów osiągnęło punkt kulminacyjny w okresie Jahangira, który miał bardzo szczególne poczucie malarstwa. W tamtych czasach w szkole Mogołów panowała moda, aby na jednym obrazie - twarz, ciało i stopy osoby malować przez różnych artystów.
Niektórzy historycy twierdzili, że Jahangir miał rozsądek, aby wyróżnić na obrazie prace każdego artysty z osobna.
W okresie Jahangir szczególny postęp dokonał się w malarstwie portretowym i malarstwie zwierząt. Mansur było wielkim nazwiskiem w tej dziedzinie.
Styl malarstwa radżastańskiego łączył tematykę i wcześniejsze tradycje zachodnich Indii lub szkoły malarskiej Jain z formami i stylami Mogołów.
Oprócz scen myśliwskich i dworskich, obrazy w stylu radżastańskim ilustrują również obrazy o tematyce mitologicznej, takie jak romans Kryszny z Radhą czy Barah-masa (to pory roku lub Ragas (melodie).