Średniowieczna historia Indii - Imperium Sur
Założone przez Sher Shaha imperium Sur rządziło Indiami od 1540 do 1555 roku.
Sher Shah
Sher Shah Suri wstąpił na tron Delhi w wieku 67 lat. Jego oryginalne imię brzmiało Farida jego ojciec był jagirdarem w Jaunpur.
Sher Shah spędził dzieciństwo z ojcem i pozostał aktywnie zaangażowany w sprawy jagira jego ojca . Dzięki temu zdobył bogatą wiedzę i doświadczenie administracyjne.
Sher Shah był bardzo inteligentny, ponieważ nigdy nie pozwolił żadnej okazji pójść na marne. Klęska i śmierć Ibrahima Lodiego oraz nieporozumienie w sprawach afgańskich sprawiły, że Sher Shah stał się najważniejszymi afgańskimi sardarami (tamtych czasów).
Ze względu na swoje sprytne umiejętności i jakość administracyjną, Sher Shah stał się prawą ręką władcy Bihar.
Po zabiciu tygrysa patron Sher Shah przyozdobił go tytułem „Sher Khan”.
Jako władca, Sher Shah rządził najpotężniejszym imperium, które powstało (w północnych Indiach) od czasów Mahometa bin Tughlaqa.
Imperium Sher Shaha zostało rozciągnięte od Bengalu do rzeki Indus (z wyłączeniem Kaszmiru). Na zachodzie podbił Malwę i prawie cały Radżasthan.
Maldeo, władca Marwaru , wstąpił na gaddi (królestwo) w 1532 roku iw krótkim czasie przejął kontrolę nad całym zachodnim i północnym Radżastanem. Rozszerzył swoje terytoria podczas konfliktu Humayuna z Sher Shah.
W trakcie konfliktu Maldeo zginął po odważnym oporze. Jego synowie, Kalyan Das i Bhim, schronili się na dworze Sher Shah.
W 1544 r. Siły Radżputu i Afganistanu starły się w Samel (położonym między Ajmer i Jodhpur). Podczas najeżdżania różnych jagirów Radżastanu, Sher Shah przedsięwziął wielkie środki ostrożności; na każdym kroku rzucał okopami, aby ustrzec się przed niespodziewanym atakiem.
Po bitwie pod Samel, Sher Shah oblegał i podbił Ajmer i Jodhpur, zmuszając Maldeo do opuszczenia pustyni.
Zaledwie w ciągu 10 miesięcy panowania Sher Shah opanował prawie cały Radżastan. Jego ostatnia kampania była przeciwKalmjar; był to silny fort i klucz do Bundelkhand.
Podczas kampanii Kalmjar (1545) pękła broń i ciężko ranny Sher Shah; incydent zajął życie Sher Shah.
Sher Shah został następcą Islam Shah (jego drugi syn), który rządził do 1553 roku.
Islam Szach był kompetentnym władcą i generałem, ale większość jego energii została utracona, kontrolując buntowników wychowanych przez jego braci. Poza tym buntownicy z plemiennych waśni również przyciągnęli uwagę islamskiego szacha.
Śmierć Islama Szacha (listopad 1554) doprowadziła do wojny domowej między jego następcami. Wojna domowa stworzyła próżnię, która ostatecznie dała Humayunowi okazję do odzyskania imperium Indii.
W 1555 roku Humayun pokonał Afgańczyków i odzyskał Delhi i Agrę.
Praca Sher Shah
Sher Shah był jednym z najwybitniejszych władców północnych Indii, który wykonał szereg prac rozwojowych (wraz z dobrze zaplanowanymi pracami administracyjnymi). Jego prace można badać pod następującymi głowami -
Prace administracyjne
Sher Shah przywrócił prawo i porządek w całym swoim imperium.
Sher Shah kładł duży nacisk na sprawiedliwość, jak zwykł mawiać: „ Sprawiedliwość jest najwspanialszym z obrzędów religijnych i jest ona uznawana zarówno przez króla niewiernych, jak i przez wiernych ”.
Sher Shah nie szczędził ciemiężców, niezależnie od tego, czy byli to arystokracja, ludzie z jego własnego plemienia, czy bliscy krewni.
Qazi zostali wyznaczeni w różnych miejscach dla wymiaru sprawiedliwości, ale tak jak poprzednio, panczajaci i zamindary z wioski zajmowali się również sprawami cywilnymi i karnymi na szczeblu lokalnym.
Sher Shah zajmował się wyłącznie rabusiami i bandytami.
Sher Shah był bardzo surowy wobec zamindarów, którzy odmawiali płacenia dochodów z ziemi lub łamali rozkazy rządu.
Prace gospodarcze i rozwojowe
Sher Shah przywiązywał wielką wagę do promocji handlu i handlu, a także do poprawy komunikacji w swoim królestwie.
Przywrócił starą cesarską drogę znaną jako Grand Trunk Road, od rzeki Indus na zachodzie do Sonargaon w Bengalu.
Zbudował także drogę z Agry do Jodhpur i Chittoor, wyraźnie łączącą się z drogą do portów morskich Gujarat.
Zbudował oddzielną drogę z Lahore do Multan. W tym czasie Multan był jednym z centralnych punktów karawan jadących do Azji Zachodniej i Środkowej.
Dla wygody podróżnych Sher Shah zbudował kilka sarai w odległości co dwa kos (około ośmiu km) na wszystkich głównych drogach.
Sarai był obwarowany zakwaterowania lub inn gdzie podróżni mogą przechodzić w nocy, a także zachować swoje towary w depozycie.
W sarai zapewniono oddzielne kwatery dla hinduistów i muzułmanów. Braminów wyznaczono do dostarczania łóżek i jedzenia hinduskim podróżnikom oraz zboża dla ich koni.
Abbas Khan Sarwani (który napisał „Tarikh-i-Sher Shahi'lub historia Sher Shaha) mówi: „W sarai była zasada, że ktokolwiek tam wszedł, otrzymał od rządu zaopatrzenie odpowiednie do jego rangi oraz pożywienie i ściółkę dla swojego bydła”.
Sher Shah również usiłował osiedlić wioski wokół sarai , a ziemia została wydzielona w tych wioskach na wydatki sarai.
Sher Shah zbudował około 1700 sarai ; niektóre z nich wciąż istnieją, co odzwierciedla siłę tych sarai .
Z biegiem czasu wiele sarai rozwinęło się w qasbas (miasta targowe), gdzie chłopi gromadzili się, aby sprzedawać swoje produkty.
Drogi i sarai Sher Shaha zostały nazwane „arteriami imperium”. Te prace rozwojowe wzmocniły i przyspieszyły handel i handel w kraju.
W całym imperium Sher Shaha cło płacono tylko w dwóch miejscach: towary wyprodukowane w Bengalu lub importowane z zewnątrz opłacone cło na granicy Bengalu i Biharu w Sikrigali oraz towary przywożone z Azji Zachodniej i Środkowej opłacone na granicy Indus. Nikomu nie wolno było nakładać cła na drogach, promach ani w mieście. Cło zostało zapłacone po raz drugi w momencie sprzedaży.
Sher Shah polecił swoim gubernatorom, aby zmusili ludzi do dobrego traktowania kupców i podróżnych i nie wyrządzania im krzywdy.
Jeśli kupiec zginął, nikt nie zajmie jego towarów.
Sher Shah nakazał Shaikh Nizami nakazując, że „ Jeśli kupiec umrze w Twoim kraju, to wiarołomstwem jest wkładać ręce w jego własność ”.
W zależności od terytorialności, Sher Shah obarczał miejscowych sołtysami i zamindarami odpowiedzialnymi za wszelkie straty, jakie kupiec poniósł na drogach.
Jeśli towary kupca zostały skradzione, naczelnicy i / lub zamindarowie musieli je wyprodukować lub prześledzić miejsca złodziei lub rabusiów autostrad, w przeciwnym razie musieli ponieść karę przeznaczoną dla złodziei i rabusiów.
Choć brzmi to barbarzyńsko (uczynić niewinną odpowiedzialną), to to samo prawo (omówione w punkcie bezpośrednio powyżej) było stosowane w przypadkach morderstw na drogach.
Abbas Sarwani wyjaśnił prawo i porządek Sher Shaha w malowniczym języku, tj. „ Zgniła staruszka mogłaby położyć kosz pełen złotych ozdób na jej głowie i wyruszyć w podróż, a żaden złodziej czy rabuś nie zbliżałby się do niej z obawy przed karą, jaką Sher Shah zadał . "
Reformy walutowe Sher Shaha również promowały rozwój handlu i rzemiosła.
W celach handlowych i handlowych Sher Shah podjął próbę ustalenia standardowych wag i miar w całym swoim imperium.
Wydział Administracyjny
Kilka wiosek tworzyło parganę . Pargana był pod opieką w shiqdar , którzy opiekowali porządku publicznego i administracji ogólnej, a munsif lub Amil opieką poboru dochodów Ziemi.
Nad parganą znajdował się shiq lub sarkar pod dowództwem shiqdar-i-shiqdran i munsif-i-munsifan .
Konta były prowadzone zarówno w języku perskim, jak i lokalnym ( hindawi ).
Sher Shah najwyraźniej kontynuował centralną maszynerię administracyjną, która została rozwinięta w okresie sułtanatu . Najprawdopodobniej Sher Shah nie opowiadał się za pozostawieniem zbyt dużej władzy w rękach ministrów.
Sher Shah pracował wyjątkowo ciężko, poświęcając się sprawom państwa od wczesnego rana do późnej nocy. Regularnie podróżował też po kraju, aby poznać stan ludzi.
Nadmierna centralizacja władzy Sher Shaha w jego rękach stała się później źródłem słabości, a jej szkodliwe skutki stały się widoczne, gdy mistrzowski władca (taki jak on) przestał zasiadać na tronie.
Produkcja ziemi nie miała już opierać się na domysłach ani na podziale plonów na polach lub na klepisku, a Sher Shah nalegał na pomiar obsianej ziemi.
Sporządzono harmonogram stawek (zwany promieniem ), określający udział państwa w różnych rodzajach upraw. Można to następnie zamienić na gotówkę na podstawie stawek rynkowych dominujących w różnych obszarach. Zwykle udział państwa stanowił jedną trzecią produkcji.
System miar Sher Shah pozwolił chłopom zorientować się, ile musieli zapłacić państwu dopiero po zasianiu plonów.
Wielkość obsianego areału, rodzaj uprawianych roślin i kwotę, jaką każdy chłop musiał zapłacić, zapisywano na papierze zwanym patta i każdy chłop był o tym informowany.
Nikt nie mógł żądać od chłopów żadnych dodatkowych opłat. Określono stawki, jakie mieli otrzymać członkowie grupy pomiarowej za swoją pracę.
Aby uchronić się przed głodem i innymi klęskami żywiołowymi, nałożono również podatek w wysokości dwóch i pół widzących na bigha .
Sher Shah bardzo troszczył się o dobro chłopstwa, jak zwykł mawiać: „ Kultywujący są bez winy, poddają się tym, którzy są u władzy, a jeśli ich uciskam, opuszczą swoje wioski, a kraj zostanie zrujnowany i opuszczony i minie dużo czasu, zanim znów zacznie się rozwijać ”.
Sher Shah stworzył silną armię, aby zarządzać swoim ogromnym imperium. Zrezygnował z plemiennych podatków pod wodzami plemiennymi i rekrutował żołnierzy bezpośrednio po zweryfikowaniu ich charakteru.
Siła osobistej armii Sher Shaha została zapisana jako -
150 000 kawalerii;
25 000 piechoty uzbrojonej w zamki zapałkowe lub łuki;
5000 słoni; i
Park artylerii.
Sher Shah założył kantony w różnych częściach swojego imperium; poza tym w każdym z nich umieszczono silny garnizon.
Sher Shah stworzył także nowe miasto nad brzegiem rzeki Jamuna w pobliżu Delhi. Jedynym ocalałym z tego miasta jest Stary Fort ( Purana Qila ) i wspaniały meczet w jego obrębie.
Jeden z najlepszych szlachciców, Malik Muhammad Jaisi(który napisał Padmavat w języku hindi) był patronem panowania Sher Shaha.
Pogląd religijny
Sher Shah nie zainicjował jednak żadnej nowej liberalnej polityki. Nadal zbierano Jizyah od Hindusów.
Szlachetność Sher Shaha wywodziła się wyłącznie z Afgańczyków.