Wczesna faza panowania Akbara

Odkąd Akbar sprawował tron jako nastolatek; był wspierany przez grupę szlachciców.

Podbój Bairama Khana

Bairam Khan pozostał na czele spraw Imperium Mogołów przez prawie cztery lata iw tym okresie utrzymywał szlachtę pod pełną kontrolą.
Terytoria Imperium Mogołów zostały rozszerzone od Kabulu (na północy) do Jaunpur (na wschodzie) i Ajmer (na zachodzie).
Siły Mogołów zajęły Gwalior i podjęto energiczne wysiłki, aby podbić Ranthambhor i Malwa.

Upadek Bairama Khana

Z biegiem czasu Akbar zbliżał się do wieku dojrzałego. Z drugiej strony Bairam Khan stał się arogancki i obraził wiele wpływowych osób i szlachciców z dworu Mogołów (ponieważ sprawował najwyższą władzę). Wielu szlachciców skarżyło się Akbarowi, że Bairam Khan był szyitem i że mianował swoich własnych zwolenników i szyitów na wysokie stanowiska, zaniedbując jednocześnie starych szlachciców.
Oskarżenia wobec Bairama Khana nie były same w sobie zbyt poważne, ale on (Bairam Khan) stał się egoistą i dlatego nie zdawał sobie sprawy, że Akbar dorasta. W rzeczywistości doszło do tarcia w drobnej sprawie, co sprawiło, że Akbar zdał sobie sprawę, że nie może już dłużej pozostawić spraw państwowych w czyichś rękach.
Aby kontrolować Bairama Khana, Akbar sprytnie rozegrał swoje karty. Opuścił Agrę pod pretekstem polowania i przybył do Delhi. Z Delhi Akbar wydał farmana (wezwanie) zwolnił Bairama Khana ze swojego urzędu i nakazał wszystkim arystokratom, aby przyszli i podporządkowali się mu osobiście.
Farman wykonane Bairam Khan sobie sprawę, że Akbar chciał przejąć władzę w swoje ręce; więc był gotów się poddać, ale jego przeciwnicy chcieli go zrujnować. Zrzucili na niego upokorzenie, aż został nakłoniony do buntu.
Bunt rozpraszał imperium przez prawie sześć miesięcy. Wreszcie Bairam Khan został zmuszony do poddania się przed sądem Akbara; Akbar przyjął go serdecznie i dał mu możliwość służby na dworze (gdziekolwiek) lub przejścia na emeryturę do Mekki.
Bairam Khan postanowił przenieść się do Mekki. W drodze do Mekki został zamordowany w Patanie niedaleko Ahmadabadu przez Afgańczyka, który żywił do niego osobistą urazę.
Żonę Bairama Khana i małe dziecko przywieziono do Akbar w Agrze. Akbar poślubił wdowę po Bairamie Khanie (która była również jego kuzynką) i wychował dziecko jako własnego syna.
Dziecko Bairama Khana stało się później popularne jako Abdur Rahim Khan-i-Khanan i piastował jedne z najważniejszych urzędów i poleceń w Imperium Mogołów.
Podczas buntu Bairama Khana niektóre grupy i osoby ze szlachty stały się aktywne politycznie. Grupa obejmowała przybraną matkę Akbara, Maham Anagę i jej krewnych. Jednak Maham Anaga szybko wycofał się z polityki.
Syn Mahama Anagi, Adham Khan, był porywczym młodym człowiekiem. Przybrał niezależność, kiedy został wysłany, by dowodzić wyprawą przeciwko Malwie. Przyjął stanowisko wazira , a kiedy to nie zostało przyjęte, dźgnął działającego wazira w swoim biurze. Jego tyrański czyn rozwścieczył Akbara. W 1561 roku Adham Khan został zrzucony z parapetu fortu i zmarł.
Na długo przed osiągnięciem przez Akbara dojrzałości i ustanowienia jego pełnego autorytetu Uzbecy utworzyli potężną grupę. Zajmowali ważne stanowiska we wschodnim Uttar Pradesh, Bihar i Malwa.
Między 1561 a 1567 rokiem Uzbecy wielokrotnie buntowali się, zmuszając Akbara do zajęcia pola przeciwko nim. Za każdym razem, gdy Akbar był nakłaniany do przebaczenia. Jednak buntownik z 1565 r. Zdenerwował Akbara do tego stopnia, że przyrzekł uczynić Jaunpur swoją stolicą, dopóki ich nie wykorzenił.
Zachęcony rebeliami Uzbeków, przyrodni brat Akbara, Mirza Hakim, który przejął kontrolę nad Kabulem, przedarł się do Pendżabu i oblegał Lahaur. W rezultacie uzbeccy rebelianci formalnie ogłosili go swoim władcą.
Atak Mirzy Hamima był najpoważniejszym kryzysem, z jakim musiał zmierzyć się Akbar od czasu zdobycia Delhi przez Hemu. Jednak odwaga i szczęście Akbara pozwoliły mu odnieść sukces.
Z Jaunpur Akbar przeniósł się bezpośrednio do Lahore, zmuszając Mirzę Hakima do przejścia na emeryturę. W międzyczasie bunt Mirzy został stłumiony, Mirzowie uciekli do Malwy, a stamtąd do Gujarat.
W 1567 roku Akbar wrócił do Jaunpur z Lahore. Przekraczając rzekę Yamuna w pobliżu Allahabadu (w szczycie pory deszczowej), Akbar zaskoczył rebeliantów dowodzonych przez uzbecką szlachtę i całkowicie ich rozgromił.
Uzbeccy przywódcy zginęli w bitwie; podobnie zakończył się ich długotrwały bunt.