Protekcjonizm
Protectionism to polityka ochrony rodzimych przedsiębiorstw przed zagraniczną konkurencją poprzez stosowanie taryf, kontyngentów importowych lub wielu innych ograniczeń związanych z importem towarów i usług zagranicznych konkurentów.
W wielu krajach istnieje wiele polityk protekcjonistycznych, mimo że istnieje powszechna zgoda co do tego, że światowa gospodarka jako całość korzysta z wolnego handlu.
Government-levied tariffs- Najlepszą formą środka protekcjonistycznego są cła pobierane przez rząd. Powszechną praktyką jest podnoszenie cen produktów importowanych, tak aby były droższe, a przez to mniej atrakcyjne niż produkty krajowe. Jest wielu wierzących, że protekcjonizm to pomocna polityka dla powstających gałęzi przemysłu w krajach rozwijających się.
Import quotas- Kontyngenty importowe to inne formy protekcjonizmu. Kontyngenty te ograniczają ilość produktów importowanych do kraju. Uważa się, że jest to skuteczniejsza strategia niż cła ochronne. Taryfy ochronne nie zawsze odstraszają konsumentów gotowych zapłacić wyższe ceny za importowane towary.
Mercantilism- Wojny i recesje to główne przyczyny protekcjonizmu. Z drugiej strony pokój i dobrobyt gospodarczy zachęcają do wolnego handlu. W XVII i XVIII wieku monarchie europejskie w dużym stopniu polegały na polityce protekcjonistycznej. Wynikało to z ich dążenia do zwiększenia wymiany handlowej i poprawy krajowych gospodarek. Te (obecnie dyskredytowane) polityki nazywane są merkantylizmem.
Reciprocal trade agreements- Wzajemne umowy handlowe ograniczają środki protekcjonistyczne zamiast je całkowicie eliminować. Jednak protekcjonizm nadal istnieje i jest słyszalny, gdy trudności gospodarcze lub bezrobocie pogłębia zagraniczna konkurencja.
Obecnie protekcjonizm ma wyjątkową formę. Ekonomiści określają ten formularz jakoadministered protection. Większość bogatych krajów ma prawo uczciwego handlu. Ogłoszony cel przepisów o wolnym handlu jest dwojaki -
Po pierwsze, należy upewnić się, że zagraniczne kraje nie subsydiują eksportu, aby zachęty rynkowe nie zostały zniekształcone, a tym samym efektywna alokacja działalności między krajami nie została zniszczona.
Drugim celem jest zapewnienie, że międzynarodowe koncerny nie wyrzucają swojego eksportu w agresywny sposób.
Mechanizmy te mają na celu zwiększenie wolnego handlu.
Koniec protekcjonizmu w historii
Wielka Brytania zaczęła znosić cła ochronne w pierwszej połowie XIX wieku po osiągnięciu wiodącej pozycji przemysłowej w Europie. Zniesienie przez Wielką Brytanię środków protekcjonistycznych i zaakceptowanie wolnego handlu zostało symbolizowane przez uchylenie Ustaw o kukurydzy (1846) i różnych innych ceł na importowane zboża.
W drugiej połowie XIX wieku europejska polityka protekcjonistyczna stała się stosunkowo łagodna. Jednak Francja, Niemcy i wiele innych krajów nałożyło cła, aby chronić rozwijające się pasy przemysłowe przed brytyjską konkurencją. Cła w świecie zachodnim gwałtownie spadły do 1913 r., A kontyngenty importowe prawie nigdy nie były wykorzystywane.
Zniszczenia i przemieszczenia w czasie I wojny światowej zainspirowały w latach dwudziestych XX wieku coraz większe podniesienie barier celnych w Europie. Wielki kryzys lat trzydziestych XX wieku spowodował rekordowe poziomy bezrobocia, które doprowadziły do epidemii protekcjonizmu.
Stany Zjednoczone były również krajem protekcjonistycznym, a pobierane cła osiągnęły szczyt w latach dwudziestych XIX wieku i podczas Wielkiego Kryzysu. Ustawa Smoot-Hawley Tariff Act (1930) podniosła średnią stawkę celną na towary importowane o około 20 procent.
Polityka protekcjonistyczna Stanów Zjednoczonych zaczęła zanikać w połowie XX wieku. Do 1947 roku Stany Zjednoczone stały się jednym z 23 krajów, które podpisały wzajemne umowy handlowe (Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu - GATT). GATT, który został zmieniony w 1994 roku, został przejęty przez Światową Organizację Handlu (WTO) w Genewie (1995). Negocjacje WTO doprowadziły do obniżenia stawek celnych przez większość głównych krajów handlowych.