Nie mogę znieść, kiedy ludzie krzyczą. Nigdy nie byłam maltretowana, ale jeśli ktoś krzyknie, będę płakać. Dlaczego to?
Odpowiedzi
Czuję się dokładnie tak samo. Kiedy ludzie na mnie krzyczą, zawsze mam tendencję do płaczu i przez chwilę myślałem, że to dlatego, że jestem słaby, tak mówi cała moja rodzina. I zacząłem w to wierzyć, moja starsza siostra zawsze na mnie krzyczy, a ja zwykle po prostu płakałem i płakałem, ponieważ kiedy krzyczy, możesz zobaczyć złość w jej oczach i wyrazie twarzy, ale teraz, kiedy krzyczy, to po prostu wydaje się normalne, a ja nie. Nie płaczę już przy niej, bo wtedy pyta, dlaczego płaczę, kiedy krzyczę, a ja nigdy nie mogłem jej powiedzieć, dlaczego. I to po prostu boli, ponieważ pochodzi od niej, a ona jest jak moja mama.. jest bardziej moją mamą niż moją prawdziwą mamą, więc to naprawdę boli, szczególnie gdy nazywa mnie „upośledzonym”, „głupi” i po prostu takie rzeczy więc kiedy ktoś krzyczy, mogę” Pomagam sobie płakać z jej powodu i nauczyłem się, że to nie słabość, to tylko ptsd. I od teraz muszę z tym żyć i z wyjątkiem tego. Więc kiedy jestem starsza i mam szansę wyprowadzić się i odejść jak najdalej od mojej rodziny, to nie tak, że ich nie kocham, zawsze będę ich kochać, po prostu nie lubię przebywać z nimi. Więc wszystko, na czym naprawdę mogę polegać, i to dla mnie, to moi najlepsi przyjaciele.
Mój syn też taki był. Nie jestem krzykaczem. Wątpię, żeby mój syn kiedykolwiek widział, jak tracę panowanie nad sobą. Kiedy miał około dziesięciu lat, lekko podniosłem głos, ponieważ nie zwracał uwagi i płakał. Przeprosiłem, ale tak naprawdę nie rozumiałem, dlaczego był tak zdenerwowany. — Po prostu nie lubię, gdy ktoś mnie krzyczy na… — powiedział, dąsając się.
Był tak nieprzyzwyczajony do tego, że nie jestem całkowicie spokojny i cichy, że mała różnica od razu go przeraziła. Co zabawne, jest bardzo ostrożny, co może się stać, jeśli mama rzeczywiście go zgubi. Oczywiście świat całkowicie by eksplodował, zabijając wszystkich. Powinieneś zobaczyć, jak się lęka, gdy moja mama nazywa mnie imieniem, którego chciałaby mieć (którego nienawidzę) zamiast imienia, które mam (które uwielbiam). To jest bezcenne.
Tak jak niektórzy ludzie nie radzą sobie z pikantnym jedzeniem, tak i ty nie możesz znieść krzyku. Możesz to naprawić, wystawiając się na to.