Źródła archeologiczne

  • Źródła archeologiczne odegrały ważną rolę w konstruowaniu i / lub rekonstrukcji historii regionu.

  • Archeologiczne źródło historii Indii ma zaledwie około dwóch wieków.

  • Archeologiczne źródło poszerzyło naszą wiedzę o naszej przeszłości, a także dostarczyło ważnych materiałów, których inaczej nie moglibyśmy zdobyć.

  • Uważa się, że do 1920 roku cywilizacja indyjska zaczęła się około VI wieku pne Jednak wykopaliska przy ulMohenjodaro, Kalibangan, i Harappa udowodnić, że jego starożytność sięgała 5000 lat pne

  • Prehistoryczne artefakty znalezione w wykopaliskach wykazały, że ludzka działalność rozpoczęła się tutaj już około dwa miliony lat temu.

  • Epigrafia i numizmatyka to ważne gałęzie studiów nad historią, które znacznie poszerzyły wiedzę o przeszłości Indii.

  • Epigraphy to badanie napisów i Numismatic to nauka o monetach, medalach lub pieniądzach papierowych.

  • Monety są ważnym źródłem numizmatycznym, które mówi nam o królach indo-greckich, saka-partyjskich i kushana.

  • Inskrypcje Ashoki i Samudragupty dostarczają cennych informacji o statusie społecznym i politycznym ludzi tamtego okresu.

  • Badanie tych inskrypcji ujawnia światu poglądy Ashoki na dharmę (religię) i podboje Samudragupty.

Zabytki archeologiczne

  • Świątynie i rzeźby przedstawiają architektoniczną i artystyczną historię Indian od okresu Gupta do czasów współczesnych.

  • W okresie Gupta na wzgórzach zachodnich Indii wykopano duże jaskinie, tj. Chaityas i Viharas .

  • Świątynia Kailasa Ellory i Rathas w Mahabalipuram została wykuta w skałach z zewnątrz.

  • Wykopaliska w miastach Mohendżodaro i Harappa dowodzą starożytności kultury i cywilizacji Indii, które mają ponad dwa tysiące lat.

  • Historyczne miejsca, takie jak Kalibangan, Lothal, Dholavira i Rakhigarhi, są współczesnymi cywilizacjami Mohenjodaro i Harappa.

  • Cywilizacje Harappan obejmują obszar Gujarat, Maharashtra, Haryana, Pendżab, Radżastan i Uttar Pradesh (w Indiach).

  • Ciemny wiek w historii Indii to okres pomiędzy 1500 a 600 rokiem pne Znany jest jako Ciemny Wiek, ponieważ niewiele wiadomo o tym okresie.

  • Odkrycia archeologiczne w kulturach ceramiki czarno-czerwonej, malowanej szarej, malwy i jorwe wypełniły luki chronologiczne, jak również zasięg geograficzny.

  • Niektóre z ważnych punktów, które pokazują odkrycia archeologiczne, to:

    • Indianie udomowili owce i kozy i rozpoczęli rolnictwo około 8000 lat temu, a żelazo zaczęło być używane regularnie około 1600 lat przed naszą erą.

    • Udowodniono, że tradycja malarstwa naskalnego w Indiach liczy ponad 12 tysięcy lat.

    • Narzędzia i szczątki znalezione w dolinach Kaszmiru i Narmady pokazują, że działalność człowieka rozpoczęła się na subkontynencie już dwa miliony lat temu.

Napisy

  • Inskrypcje są najważniejszym i najbardziej wiarygodnym źródłem historii Indii.

  • Inskrypcje to dokumenty współczesne, wolne od późniejszych interpolacji, gdyż nie da się nic do nich dodać w późniejszym okresie. Dlatego występuje w oryginalnej formie, w jakiej został skomponowany i wygrawerowany.

  • Manuskrypty zostały napisane na miękkich materiałach, takich jak kora brzozy, liść palmowy, papier itp. Z biegiem czasu stały się kruche i często wymagano ich kopiowania, a podczas kopiowania wprowadzano nieistotne dodatki, a niektóre błędy miały tendencję do pełzania in. W związku z tym nie są uważane za wiarygodne źródło informacji o historii.

  • Scenariusz inskrypcji pomaga też historykowi na wiele sposobów.

  • Plik Harappan pieczęcie przedstawiają najwcześniejszy system pism, jednak nie udało się ich jeszcze rozszyfrować.

  • Inskrypcje Ashokan są uważane za najwcześniejszy z systemów pisma. Napisy Ashoki są zapisane w czterech skryptach.

  • KharoshthiSkrypt był używany w regionie Pakistanu, który jest pisany od prawej do lewej i jest rozwinięty w systemie Varnamala (alfabet) języków indyjskich.

  • Brahmi Skrypt był używany w pozostałej części imperium od Kalsi na północy w Uttaranchal po Mysore na południu.

  • Palaeography to nauka o tworzeniu skryptów.

  • Studia epigraficzne rozpoczęły się pod koniec XVIII wieku.

  • Pismo Brahmi zostało przyjęte przez władców po Ashoce i było kontynuowane przez następne stulecia.

  • Pismo Brahmi zmieniało się wiek po stuleciu, co doprowadziło do rozwoju większości skryptów w Indiach, w tym tamilskiego, telugu, kannada i malajalam na południu oraz nagari, gudżarati, bengalskiego itd. Na północy.

  • Modyfikacje liter pisma umożliwiły ustalenie okresu, w którym napis został napisany.

  • W 1837 roku James Prinsepuzupełnił tabelę alfabetów Ashokana .

  • Inskrypcje Ashoki zostały zapisane w różnych latach jego panowania i są znane jako edykty, ponieważ mają formę nakazu lub pragnienia króla

  • Edykty Ashoki dowodzą, że był on (Ashoka) życzliwym królem, dbającym o dobro nie tylko swoich poddanych, ale także całej ludzkości.

  • Inskrypcje Indo-Greków, „Saka-kshatrapas” i „Kushanas” przyjmują indyjskie nazwy po dwóch lub trzech pokoleniach. Inskrypcje te ilustrują, że byli oni również zaangażowani w społeczne i religijne działania dobroczynne, jak wszyscy inni królowie Indii.

  • Junagarh Rockinskrypcja Rudradamana powstała w połowie II wieku ne Był to wczesny przykład inskrypcji zapisanej w sanskrycie; jednakże sanskryt stał się popularny od czasów Gupty.

  • Inskrypcja na filarze Allahabad opisuje osiągnięcia Samudragupty.

  • Epigrafie z okresu Guptów zapoczątkowały tendencję do przedstawiania genealogii królów z opisem ich podbojów i osiągnięć. Stało się to tendencją kolejnych dynastii do podawania listy swoich poprzedników i wspominania mitologii ich pochodzenia.

  • Plik Aihole inskrypcja króla Chalukya Pulkeshina-II opisuje dynastyczną genealogię i osiągnięcia.

  • Inskrypcja Bhoja z Gwaliora również zawiera pełny opis jego poprzedników i ich osiągnięć.

Numizmatyka

  • Numizmatyka jest uważana za drugie po inskrypcjach najważniejsze źródło rekonstrukcji historii Indii.

  • Monety najczęściej znajdują się w skarbach podczas kopania pola lub budowy budynku, robienia drogi itp.

  • Monety znalezione podczas systematycznych wykopalisk są mniej liczne, ale są bardzo cenne, ponieważ można precyzyjnie ustalić ich chronologię i kontekst kulturowy.

  • Najwcześniejsze monety znane są jako monety oznaczone stemplem. Są wykonane ze srebra lub miedzi. Oprócz tego znaleziono również monety ze złotym stemplem, ale są one bardzo rzadkie, a ich autentyczność jest wątpliwa.

  • Monety indo-greckie były również wykonane ze srebra i miedzi, rzadko ze złota.

  • Kushanas wydał swoje monety głównie złota i miedzi, rzadziej w kolorze srebrnym.

  • W Guptas wydał swoje monety głównie w złoto i srebro, ale złote monety są liczne.

  • Monety oznaczone dziurkaczem, na których widnieją (tylko) symbole, są najwcześniejszymi monetami Indii. Każdy symbol jest wykrawany osobno, który czasami nakłada się na drugi.

  • Monety oznaczone dziurkaczem można znaleźć w całym kraju, począwszy od Taxila przez Magadha po Mysore, a nawet dalej na południe. Nie mają na nich żadnego napisu ani legendy.

  • Plik Indo-Greek coinsprzedstawiają na nich piękne cechy artystyczne. Portret lub popiersie króla po stronie obserwacyjnej wydają się być prawdziwymi portretami, a na odwrocie przedstawiono jakieś bóstwo.

  • Informacje o królach Saka-Partów również pochodziły z ich monet.

  • Kushanas wydawane głównie złote monety i liczne monety miedziane, które znajdują się w przeważającej części północnych Indiach do Bihar.

  • W Vima Kadphises monety opatrzone obraz Pana Śiwy stojących obok byka ilustrują Indian wpływ od samego początku.

  • Król nazywa siebie Maheśvara, czyli wielbicielem Śiwy w przedstawieniu na monetach. Kanishka, Huvishka, Vasudeva itd. Wszyscy mają ten wizerunek na swoich monetach.

  • Monety Kushana przedstawiały wielu indyjskich bogów i bogiń oraz wiele bóstw perskich i greckich.

  • Guptowie zastąpili Kushanasa w tradycji drukowania monet. Całkowicie zindyjalizowali swoje monety.

  • Królowie są przedstawiani jako zaangażowani w takie czynności, jak polowanie na lwa lub nosorożce, trzymanie łuku lub topora bojowego, gra na instrumencie muzycznym lub odprawianie Ashvamedha yajna .