Gospodarka w okresie Guptów

• Indie rozwinęły zaawansowany system rolnictwa, przemysłu i handlu na długo przed powstaniem imperialnych Guptów.

• Stabilność gospodarcza i dobrobyt ułatwiają wszechstronny postęp kulturalny dokonany w tym okresie.

• System rolniczy był dobrze rozwinięty, a do zwiększenia produkcji rolnej stosowano metody naukowe.

• Amarakosha i Brihat Samhita zawierają specjalne rozdziały poświęcone badaniu roślin i ogrodów, lasów, upraw, obornik, etc.

• Różne gałęzie przemysłu rozwinęły się z powodu obfitości surowców oraz umiejętności i przedsiębiorczości rzemieślników i rzemieślników.

• Dzieła literackie opisują również szeroką gamę ubrań, takich jak bawełna, jedwab, wełna i len.

• Hiuen-Tsang opisał klasyfikację indyjskich materiałów odzieżowych pod głowami jako - jedwab, bawełna, len, wełna i kozie sierść.

• Amarakosha wspomina różne określenia używane w odniesieniu do drobniejszych i grubszych odmian sukna, a także do niebielonego i bielonego jedwabiu.

• Malowidła ścienne Ajanta ujawniły również różne techniki tkackie.

• Głównymi ośrodkami produkcji tekstyliów były Banaras, Mathura, Dashapura i Kamarupa.

• Inskrypcja Mandsor zawiera szczegółowe informacje o cechach tkaczy jedwabiu i działalności korporacyjnej tamtego okresu.

• Kwitła praca z kości słoniowej. Pieczęć znaleziona podczas wykopalisk w Bhita ujawnia cechy cechów pracowników kości słoniowej.

• Rozwijał się również przemysł skórzany. Skórzane buty i buty zostały pokazane na współczesnych rzeźbach i obrazach.

• Sztuka biżuterii była w zaawansowanym stanie. Brihat Samhita opisuje dwadzieścia dwa klejnoty. Klejnoty były używane w tym okresie do wielu różnych celów.

• Ratna Pariksha wspomniał o nauce testowania klejnotów. Do produkcji metali wykorzystywano nauki techniczne.

• Vatsyayana wspomina o Ruparatnapariksha, Dhatuveda i Maniragakarajnanam, tj. Testowaniu kamieni szlachetnych, wytopie metali i stosownie do tego technologii klejnotów.

• Hiuen-Tsang wspomniał również, że mosiądz, złoto i srebro były produkowane w dużych ilościach.

• Żelazny filar Mehrauli (z okresu Gupty) jest najlepszym przykładem wykonania metalowego. Pieczęcie, złote i srebrne monety z tego okresu również odzwierciedlają zaawansowany etap przemysłu metalowego.

• W okresie Gupty rozwinął się również przemysł stoczniowy, co ułatwiło prowadzenie handlu i komunikacji.

• Smritis szczegółowo opisał prawa partnerstwa, umowy, prawa i obowiązki poszczególnych członków cechu oraz strukturę cechu, potwierdzoną współczesną literaturą i inskrypcjami.

• Pieczęcie i inskrypcje wspominają o legendach Sreshthi-kulika-nigama i Sreshthisarthavaha-kulika-nigama . Te trwałe darowizny świadczą o roli cechów jako banków, a także potwierdzają ich stabilną pozycję w zakresie stabilności biznesowej.

• Roboty publiczne były podejmowane i wykonywane zarówno przez państwo, jak i przez cechy.

• Do naprawy Sudarshana jeziora tamy i podłączonym kanale nawadniania w prowincji Saurashtra przeprowadzono przez wojewodę Parnadatta i jego syn Chakrapalita podczas rządów Skandagupta.

Handel i handel

• Handel odbywał się zarówno drogą lądową, jak i nadmorską.

• Indie utrzymywały stosunki handlowe zarówno z krajami wschodnimi, jak i zachodnimi.

• Indie utrzymywały regularne kontakty morskie ze Sri Lanką, Persją, Arabią, Cesarstwem Bizantyjskim, Afryką, a nawet dalej na zachód.

• Indie rozwinęły także stosunki handlowe z Chinami, Birmą i Azją Południowo-Wschodnią.

• Ważnymi towarami handlowymi był jedwab, różnego rodzaju przyprawy, tkaniny, metale, kość słoniowa, produkty morskie itp.

• Niektóre ważne sea ports okresu Gupta były -

  • Tamralipti,

  • Arikamedu,

  • Kaveripattnam,

  • Barbaricum,

  • Muziris,

  • Pratishthana,

  • Sopara i

  • Brighukachchha.

• Wszystkie te porty (wymienione powyżej) były dobrze połączone szlakami śródlądowymi ze wszystkich części Indii.

• Według Fa-Hiena ludzie z „Państwa Środka” byli zamożni i szczęśliwi na początku ^V wieku, a on również wspomniał o podobnym opisie dobrobytu i pokoju w Indiach.

• Ludzie utrzymywali wysoki standard życia i luksus życia w mieście.

• Granty ziemi otrzymali braminowie, świątynie , viharas, mathas na prowadzenie instytucji edukacyjnych i innych działań społecznych.

• Tradycja nadawania ziemi na cele charytatywne trwała również w okresie średniowiecza. Były one znane jako Madad-i-mash, Suyarghal itp.