Historia starożytnych Indii - Gurjara Pratiharas

Wczesna historia Gurjara Pratiharas nie jest znana.

Źródła historii Gurjara Pratiharasa

Historycy uważają, że po okresie Gupta Gurjara Pratiharas przybył do Indii z regionu Azji Środkowej i osiadł w Radżastanie. Stopniowo zyskiwały na znaczeniu politycznym.
Barda tradycja roszczeń Rajasthan że Gurjara Pratiharas, Chalukyas, Parmaras i Chahmanas urodziło się z yajny sporządzonym w Mount Abu. Dlatego te cztery dynastie są również znane jako agnikulas ( klany ognia).
Cztery dynastie Radźputów zostały stworzone w celu ochrony kraju przed agresją z zewnątrz.
Literackie znaczenie Pratihary to „strażnik drzwi”. Uważa się, że ich przodek Lakszmana służył jako strażnik drzwi dla swojego brata Ramy. Dlatego nazywano ich Pratihara.
Nazwa geograficzna Gujarat ma pochodzić od Gurjara .

Władcy Gurjara Pratiharas

Napis Gwalior wspominał o wczesnych dziejach rodu. Napis został ufundowany przezKing Bhojaw ^VII wieku. Był najsłynniejszym królem z dynastii Gurjara Pratiharas.
Nagabhatta-Ibył prawdziwym twórcą sławy rodziny. Pokonał siły muzułmańskie z rąk Arabów.
W latach 775-800 ne Vatsaraja prowadził agresywną politykę imperialną. Pokonał króla Pala Dharmapalę z Bengalu.
Król Rashtrakuta Dhruva pokonał Vatsaraję i odebrał polityczne korzyści z porażki króla Pala.
Dharmapala wykorzystał porażkę Vatsaradży i zainstalował na tronie Kanauj swojego własnego kandydata Chakrayudbę.
Syn Vatsarajy, Nagabhatta II (815 r.) Zawarł sojusz z Andhrą, Vidharbhą i Kalingą. Wielokrotnie przygotowywał się do walki z rywalami.
Nagabhatta II jako pierwszy pokonał Chakrayudha i schwytał Kanauj. Następnie pokonał Dharmapalę i walczył z Govindą-III, królem Rashtrakuta.
Nagabhatta pokonał także sułtana Vegę, który był synem gubernatora Sind za kalifa-l Mamuna.
Następcą Nagabhatta-II został jego syn Ramabhadra.
Ramabhadra został zastąpiony przez jego syna Bhoja-I około 836 r.
Bhoja-I przywrócił upadek dobrobytu i reputację swojej dynastii.
Wspaniałą okazją dla króla Bhoja-I była śmierć Devapali z Bengalu i późniejsza inwazja Rashtrakuty na Bengal.
Król Rashtrakuta, Kryszna II, brał udział w walce ze wschodnimi Chalukyami.
Bhoja-I pokonał Krishna-II i zdobył region Malwa i Gujarat.
Po zwycięstwie nad dwoma wielkimi rywalami, Bhoja-I ustanowił zwierzchnictwo nad Pendżabem, Avadhem i innymi terytoriami północnych Indii i skonsolidował swoje imperium.
Bhoja-ja byłem wielbicielem Wisznu i przyjąłem tytuł „Adivaraha”. Zostało to wpisane na niektórych jego monetach. Znany jest również pod innymi imionami, jak „ Mihir ”, „ Prabhasa ” itd.
Bhoja-I został zastąpiony przez jego syna Mahendrapala-I około 885 r.
Mahendrapala-I również poszerzył granice swojego imperium. Podczas jego panowania Imperium Pratihara rozciągało się niemal od Himalajów na północy po Vindhyas na południu i od Bengalu na wschodzie po Gudżarat na zachodzie.
Mahendrapala-I był również znany jako „Mahendrayudha” i „Nirbhayanarendra”. Był liberalnym patronem uczonych ludzi.
Rajashehara był uczonym człowiekiem swojego dworu. Napisał Karpuramanjari, Bala-Ramayana, Bala Bharata, Kavyamimansa, Bhuvana Kosha i Haravilasa .
Pratiharas dynastia północnych Indiach zdominowany przez ponad dwieście lat od 8 ^th wieku do 10 ^th wne
Arabski uczony Al-Masudi odwiedził Indie w latach 915-916.
Al-Masudi wspomniał o wielkich mocach i prestiżu władców Pratihary oraz o ogromie ich imperium.
Al-Masudi mówi, że imperium AI-Juzr (Gurjara) liczyło 1 800 000 wiosek, miasta i obszary wiejskie miały około 2000 km długości i 2000 km szerokości.
Król Rashtrakuta, Indra-II ponownie zaatakował Kanauj między 915 a 918 ne i całkowicie go zniszczył. To osłabiło Imperium Pratihara.
Kryszna-III był innym władcą Rashtrakuta, który najechał północne Indie około roku 963 ne. Pokonał władców Pratihary. Doprowadziło to do upadku Imperium Pratihara.
Pratiharowie byli patronami nauki i literatury.
Rajashekhar (poeta sanskrycki) mieszkał na dworze Mahendrapala-I.
Królowie Pratihara byli wyznawcami hinduizmu.
Budują z wieloma wspaniałymi budynkami i świątyniami w Kanauj.
Z epigraficznych zapisów wynika, że budowa świątyń i związanych z nimi placówek oświatowych tworzyły projekty społeczne, w których uczestniczyła cała społeczność wiejska.
Wielu indyjskich uczonych udało się wraz z ambasadami na dwór kalifa w Bagdadzie. Jednak imiona indyjskich królów nie są znane, którzy wysłali te ambasady.
Ta interakcja między Indiami a Arabami doprowadziła do rozprzestrzenienia się indyjskiej kultury, literatury i nauki, zwłaszcza matematyki, algebry i medycyny, do świata arabskiego, skąd zostały one przekazane dalej do Europy.
Chociaż Pratiharas byli dobrze znani ze swojej agresji wobec arabskich władców Sindh.
Mimo wszystko ruch uczonych i handel między Indiami a zachodnią Azją pozostawały niezakłócone.