Zarządzanie Mauryan
Imperium Mauryan było największym imperium w całym starożytnym świecie. Był zarządzany przez scentralizowaną formę rządu.
Arthashastra Kautalya, inskrypcje Ashoki i sprawozdania Megasthenese razem stanowią ważne źródła informacji o różnych aspektach administracji, gospodarki, społeczeństwa i religii ludzi.
Polity i Administracja
Król był głową państwa. Król wydawał zarządzenia znane jako „ Sasana ”. Posiadał władzę sądowniczą, ustawodawczą i wykonawczą.
Sasany są dostępne w formie „edyktów Ashoki”.
Król Mauryas musiał postępować zgodnie z prawem kraju nadanym przez ustawodawców i musiał rządzić zgodnie ze zwyczajami kraju. Nie mógł robić tego, co chciał.
W administracji pomagała królowi „ Mantriparishad ”, czyli Rada Ministrów.
Adhyakshas (superintendent) byli oficerami wykonującymi specjalne zadanie.
Kautilya wspomniał o dużej liczbie adhakshów , takich jak adhjaksze ze złota, magazyny, handel, rolnictwo, statki, krowy, konie, słonie, rydwany, piechota, paszporty itp.
Yukta był oficerem odpowiedzialnym za dochody króla.
Radżukas byli oficerami zajmującymi się pomiarem terenu i ustalaniem ich granic. Otrzymali także moc karania winnych i uwalniania niewinnych.
Imperium Mauryan zostało podzielone na prowincje. Pradeshikas był kolejnym oficerem administracji maurejskiej . Był gubernatorem prowincji.
Bindusara wyznaczył swojego syna Ashokę na gubernatora regionu Avanti i wysłał go do Ujjain.
Starszy brat Asoki, Susima, został wysłany do Taxila jako gubernator północno-zachodnich prowincji.
Ważne prowincje podlegały bezpośrednio Kumaras (książętom); jednak całkowita liczba prowincji nie jest znana.
Napis Rudradaman w skale Junagarh wspomina, że Saurashtra (Kathiawar) był rządzony przez Vaisya Pushyagupta w czasach Chandragupta Maurya i Yavana-raia Tushaspa w czasach Ashoki, obaj byli gubernatorami prowincji.
Królestwo maurejskie zostało podzielone na różne prowincje, które zostały podzielone na okręgi, a każda z nich została następnie podzielona na grupy od pięciu do dziesięciu wiosek.
Wieś była najmniejszą jednostką administracyjną.
Pradeshika był szefem administracji powiatu. Co pięć lat objeżdżał cały dystrykt, aby dokonać inspekcji administracji terenów, które miał pod swoją kontrolą. W każdej podległej mu dzielnicy pracowała grupa urzędników.
Gramika była głową wioski. W zarządzaniu wioską pomagali mu „starszyzna wioski”.
Wsie cieszyły się w tym czasie znaczną autonomią. Większość sporów w wiosce została rozwiązana przez Gramikę przy pomocy sejmiku .
Arthashastra wspomina, że najwyższe wynagrodzenie wynosi 48 000 Panas, a najniższe 60 Panas . Wynagrodzenie było zróżnicowane.
Administracja miasta
Arthashashtra ma pełny rozdział poświęcony administracji miastami.
Edykty Ashoki opisują także nazwy takich miast jak Pataliputra, Taxila, Ujjain, Tosali, Suvarnagiri, Samapa, Isila i Kausambi.
Megasthenese szczegółowo opisała podawanie Pataliputry.
Megasthenese opisał, że miastem Pataliputra zarządzała rada miejska składająca się z 30 członków. Tych 30 członków zostało podzielonych na zarząd składający się z 5 członków.
Każda z pięciu rad członkowskich miała określone obowiązki wobec administracji miasta. Na przykład -
Jedna taka rada zajmowała się produkcją przemysłową i artystyczną. Do jego obowiązków należało ustalanie płac, sprawdzanie fałszerstw itp.
Drugi zarząd zajmował się sprawami gości, zwłaszcza cudzoziemców, którzy przybyli do Pataliputry.
Trzecia rada zajmowała się rejestracją urodzin i zgonów.
Czwarty zarząd regulował handel i handel, czuwał nad produkcją i sprzedażą towarów.
Piąty zarząd odpowiadał za nadzór nad produkcją towarów.
Szósta komisja pobierała podatki od wartości sprzedawanych towarów.
Podatek stanowił zwykle jedną dziesiątą wartości sprzedanych towarów.
Funkcjonariusze zostali powołani przez `` radę miasta '' i odpowiedzialni za dobro publiczne, takie jak konserwacja i naprawy dróg, rynków, szpitali, świątyń, instytucji edukacyjnych, kanalizacji, zaopatrzenia w wodę, portów itp.
Nagaraka był oficerem zarządzającym miastem.
Istniało wiele departamentów regulujących i kontrolujących działalność państwa.
Kautilya wspomina o kilku ważnych działach, takich jak księgowość, dochody, kopalnie i minerały, rydwany, cła i podatki.