Historia starożytnych Indii - kultura Harappan
Sztuka
Doskonałym przykładem działań artystycznych jest duża różnorodność przedmiotów, takich jak pieczęcie, kamienne posągi, terakota itp.
Yogi z Mohendżo Daro i dwie małe figurki z Harappy są najwybitniejsze dzieła sztuki.
Figurka tańczącej dziewczyny około 11,5 cm. wysokości wykonany z brązów został znaleziony z Mohendżo Daro .
Wykonanie zwierząt z brązu z Daimabadu pochodzi najprawdopodobniej z okresu harappańskiego .
Zbudowany jest tułów z czerwonego piaskowca znaleziony w Harappie detachable limbs and head.
Tułów z szarego kamienia być może przedstawia tańczącą postać. Oba są takrealisticże nikt nie uwierzy, że należą do okresu Harappan .
Harappańczycy wyprodukowali dużą liczbę figurek z terakoty, które były ręcznie robione. Figurki obejmują ludzi, zwierzęta, ptaki i małpy.
Poniżej znajdują się przykłady sztuki z cywilizacji Harappan -
Posąg z brązu (Tańcząca dziewczyna);
Byki z terakoty;
Figurka kobiety z terakoty;
Głowa jogina; i
Malowane słoiki, owce i bydło.
Najbardziej artystyczne przedstawienia to postacie garbatego byka. W wykopaliskach znajdują się figurki byków garbatych i bez pokornych
Obraz znaleziono tylko na ceramice. Niestety, nie zachowały się żadne malowidła ścienne, nawet jeśli istniały.
Scenariusz
Język harappański jest nadal nieznany. Ale niektórzy uczeni łączą to z językami drawidyjskimi, a inni z indoaryjskimi i sanskrytami.
Istnieje prawie 400 okazów znaków harappańskich na pieczęciach i innych materiałach, takich jak miedziane tabliczki, topory i ceramika. Większość napisów na pieczęciach jest niewielkich rozmiarów, kilka liter.
Skrypt Harappa ma od 400 do 500 znaków i ogólnie przyjmuje się, że nie jest to alfabetyczna forma pisma.
Rolnictwo
Na ogół uprawiano rolnictwo wzdłuż brzegów rzek, z których większość była zalewana latem i podczas monsunów. Powódź odkładała co roku świeży muł aluwialny, który jest bardzo produktywny i nie wymaga większych bruzd, a na pewno nie wymaga nawożenia i nawadniania.
Na polu uprawnym wykopanym w Kalibangan widoczne są krzyżujące się bruzdy, wskazujące na jednoczesną uprawę dwóch roślin. Ta metoda jest stosowana do dziś w Radżastanie, Haryanie i zachodnim Uttar Pradesh.
Spichlerze znalezione w miastach harappańskich sugerują, że zboża były produkowane w tak dużych ilościach. Zachowali również wystarczającą rezerwę, aby stawić czoła wszelkim przyszłym kryzysom.
Głównymi zbożami były pszenica i jęczmień. Ryż był również znany i był ulubionym zbożem. Pozostałości ryżu znaleziono w rejonach Gujarat i Haryana.
Uprawiano sześć odmian prosa, w tym ragi, kodon, sanwa i jowar , a także groch i fasolę.
Fragmenty tkaniny bawełnianej znalezione w Mohenjo Daro i innych miejscach wskazują, że uprawiano również bawełnę.
Bawełna została znaleziona w Mehrgarh co najmniej 2000 lat przed dojrzałą fazą cywilizacji. To najstarszy dowód na bawełnę na świecie.
Inne główne uprawy to daktyle, odmiany roślin strączkowych, sezam i musztarda.
Do uprawy roli używano pługa drewnianego z miedzianą lub drewnianą lemieszem.
Modele pługa z terakoty znaleziono w Mohenjo Daro i Banawali .
Zbiór plonów odbywał się za pomocą miedzianych sierpów oraz kamiennych ostrzy wbitych w drewno.
Na fokach przedstawiono zwierzęta takie jak owce, kozy, garbaty byk, bawół, słoń itp. To pokazuje, że wachlarz zwierząt udomowionych przez ludność Harappan był dość duży.
W wykopaliskach znaleziono szkieletowe szczątki kilku zwierząt, takich jak owce, kozy, byki, bawoły, słonie, wielbłądy, świnie, psy i koty.
Dla pożywienia polowano na dzikie zwierzęta. Świadczą o tym znalezione w wykopaliskach kości zwierząt, takich jak jelenie cętkowane, jelenie sambhar, jelenie wieprzowe, dzika świnia itp. Poza tym polowano również na kilka gatunków ptaków i ryb.
Zgłaszano kości koni z Lothal, Surkotada, Kalibangan i kilku innych miejsc.
W Nausharo i Lothal znaleziono terakotowe figurki konia . Ale to zwierzę nie jest przedstawione na fokach.