Historia starożytnych Indii - religia harappańska

• Generalnie istnieją dwa aspekty religii harappańskiej -
  • Koncepcyjne lub filozoficzne i
  • Praktyczne lub rytualne.

• Dostępne dowody wskazują, że religia ludu Indusu składała się z -
  • Kult Bogini Matki;
  • Kult bóstwa płci męskiej, prawdopodobnie Pana Śivy;
  • Kult zwierząt, przyrody, półludzi lub bajecznych;
  • Kult drzew w ich naturalnym stanie lub zamieszkujących je duchów;
  • Kult nieożywionych kamieni lub innych przedmiotów, symboli linga i yoni ;
  • Chremateizm, zilustrowany w kulcie świętych „kadzideł”;
  • Wiara w amulety i zaklęcia wskazujące na demonofobię; i
  • Praktyka jogi.

• Te cechy sugerują, że religia była głównie rodzimym wzrostem i „liniowym przodkiem hinduizmu”, który charakteryzuje się większością cech.

• Znaleziono dużą liczbę kobiecych figurek z terakoty, które są przedstawieniami Wielkiej Bogini Matki.

• Uderzająca prostokątna pieczęć znaleziona w Harappie przedstawia Ziemię lub Boginię Matki z rośliną wyrastającą z jej łona.

• Bóstwo męskie, które przedstawia Śiwę jako Pasupatiego (tj. Prototyp historycznego Śiwy), jest przedstawione na pieczęci o trzech twarzach, siedzącej na niskim tronie w typowej postawie jogina, z dwoma zwierzętami po każdej stronie - słoniem i po prawej tygrys, po lewej nosorożec i bawół, a pod tronem dwa jelenie.

• Kawałek terakoty zawierający lingę i joni w jednym kawałku znaleziony w Kalibangan . Mieszkańcy regionu Kalibangan byli czczeni jako symboliczne przedstawienie odpowiednio Śiwy i Śakti .

• Niezwykła pieczęć, znaleziona w Mohenjo Daro , stojąca między dwoma gałęziami drzewa figowego , reprezentuje bóstwo.

• Wiele „ołtarzy ogniowych” zostało znalezionych w miejscach położonych w Gujarat, Radżastanie i Haryanie. W Kalibangan, Lothal i Banawali znaleziono wiele „ołtarzy ogniowych”.

• Swastyka , święty symbol z Hindusami, Buddystami i Jainą została przedstawiona na pieczęciach, obrazach i graffiti.

• Duża liczba figurek z terakoty przedstawia osoby w różnych pozycjach jogicznych ( asan ), wskazując tym samym, że Harappanie praktykowali jogę.

Rozwarstwienie społeczne

• Harappan społeczeństwo wydaje się być podzielony na trzy części, a mianowicie.

  • Elitarna klasa związana z Cytadelą;

  • Zamożna klasa średnia; i

  • Stosunkowo słabszy odcinek, zajmujący dolne miasto, które na ogół było ufortyfikowane.

• Rzemieślnicy i robotnicy przebywali zwykle poza obszarem ufortyfikowanym.

• Trudno jednak powiedzieć, czy te podziały wynikały wyłącznie z czynników ekonomicznych, czy też miały podłoże społeczno-religijne.

• W Kalibangan wygląda na to, że kapłani mieszkali w górnej części cytadeli i odprawiali rytuały na ołtarzach ognistych w jej dolnej części.

Konfiguracja polityczna

• Trudno też ustalić, jaki układ polityczny panował w czasach cywilizacji harappańskiej .

• Cały obszar Imperium Indusu był administrowany z jednej stolicy, z kilkoma regionalnymi centrami administracyjnymi lub stolicami prowincji.

• Istniało kilka niezależnych stanów lub królestw, z których każde stolicą było Mohendżo Daro w Sindh, Harappa w Pendżabie, Kalibangan w Radżastanie i Lothal w Gudżaracie.

• W 1000 roku pne obszar został podzielony na szesnaście Mahajanapadas, z których każdy był niezależny i posiadał własną stolicę.

Utylizacja zmarłych

• W wielu ważnych miejscach znaleziono rozrzucone pochówki, a także dyskretne cmentarze.

• Szkieletów jest niewiele w porównaniu z wielkością osiedli i populacją, która mogła na nich żyć.

• Ogólna praktyka polegała na tym, że szkielety umieszczano w pozycji wyprostowanej, z głową skierowaną na północ. Do grobu wkładano gliniane garnki z ziarnami żywności itp., Aw niektórych przypadkach pochowano ciało z ozdobami.

• Praktykowano również kremację, czego dowodem są liczne popielnice lub inne naczynia zawierające kalcynowane ludzkie kości i prochy, a także naczynia ofiarne do wykorzystania zmarłego w następnym życiu.