Historia starożytnych Indii - ewolucja dżinizmu
W tym czasie stara rytualistyczna tradycja wedyjska stopniowo przestała być silną siłą.
Wolność myśli pozwala na fermentację nowych idei i zasad filozoficznych, co prowadzi do powstania wielu sekt religijnych, co nigdy wcześniej nie miało miejsca w Indiach.
Ważnym punktem zwrotnym w historii kultury indyjskiej była ewolucja dżinizmu i buddyzmu w 600 pne
Dżinizm i buddyzm wywarły ogromny wpływ na społeczeństwo i kulturę Indii. Sprzeciwiają się pewnym aspektom istniejącego wcześniej systemu starej rytualistycznej tradycji wedyjskiej.
Ascetyczne zakony i bractwa były podstawą zarówno dżinizmu, jak i buddyzmu, wyjaśnianego na swój własny sposób.
Asceza ma swoje źródło w myśli wedyjskiej, a Upaniszady bezpośrednio do tego zachęcają, zalecając emeryturę w lasach, tak niezbędną dla tych, którzy poszukują najwyższej wiedzy.
W Aranyakas są produktami pustelni lasach.
Dżinizm
Rishabhanath i Arystanemia to dwa tirthankary dżinizmu wymienione w Rigwedzie, które dowodzą starożytności dżinizmu.
Wspomniano o Rishabhanath jako inkarnacji Narayana w Waju Puranie i Bhagwat Puranie .
W Harappie znaleziono również nagą rzeźbę jakiegoś Tirthanakary .
Starożytność dżinizmu jest reprezentowana przez następstwo dwudziestu czterech Tirthankarów .
Rishabhnath był pierwszym tirthankara dżinizmu. Tradycje dżinizmu mówią, że był królem i zrzekł się królestwa na rzecz swojego syna, Bharaty, i został ascetą.
Imię Bharatavarsha pochodzi od imienia Bharaty, syna Riszabhanatha, zgodnie z tradycjami puranicznymi.
Parsvanath był dwudziestym trzecim Tirthankara, wyrzekł się świata w wieku trzydziestu lat i osiągnął oświecenie (doskonałą wiedzę) po prawie trzech miesiącach intensywnej medytacji, a pozostałe życie spędził jako nauczyciel religijny. Żył 250 lat przed Mahavirą.
Mahavira
Vardhamana Mahavira był dwudziestym czwartym i ostatnim Tirthankara dżinizmu.
Mahavira urodził się około 540 roku pne w wiosce Kunda-grama niedaleko Vaisali. Był jedynym synem Siddharthy i Trisali. Siddhartha był głową słynnego klanu ksatriya Jnatrika , a Trisala była siostrą Chetaki, wybitnego szlachcica Lichchavi z Vaisali. Córka Chetaki wyszła za mąż za króla Magadhy, Bimbisary.
Mahavira był żonaty z Yaśodą i prowadził życie rodzinne. Po śmierci swoich rodziców Mahavira opuścił swój dom w wieku trzydziestu lat i został ascetą.
Mahavira praktykował najbardziej rygorystyczną ascezę przez następne dwanaście lat i osiągnął kaivalya w wieku 42 lat.
Zgodnie z dżinizmem, Kaivalya jest najwyższą wiedzą i ostatecznym wyzwoleniem z więzów przyjemności i bólu.
Po osiągnięciu Kaivalya Mahavira stał się znany jako Mahavira i Jina lub zdobywca, a pozostałe życie spędził na nauczaniu. Jego wyznawcy stali się znani jako Jainowie . Początkowo oznaczano ich jako Nirgranthas , co oznacza , że byli wolni od kajdan.
W 468 rpne Mahavira zmarł w Pawapuri w wieku 72 lat. Spędził 30 lat swojego życia, głosząc swoje nauki.
Cztery doctrines z Parsvanath są -
Nieuszkadzanie żywym istotom,
Mówiąc prawdę,
Brak posiadania mienia i
Nie kradnąc.
Vardhaman Mahavira przyjął cztery doktryny Parsvanatha i dodał do nich celibat jako piątą.
Celibat jest całkowitym wyrzeczeniem się i wolnym od posiadania. Mahavira poprosił swoich wyznawców, aby wyrzucili nawet swoje ubrania.
Mitologia Jaina
Wszechświat jest wieczny.
Świat nie jest tworzony, utrzymywany ani niszczony przez Boga, ale funkcjonuje na mocy uniwersalnego lub wiecznego prawa.
Dżiniści nie zaprzeczali istnieniu Boga, ale po prostu ignorowali.
Istnienie wszechświata podzielone jest na cykle postępu ( Utsarpini ) i upadków ( Avasarpim ). Funkcjonuje poprzez interakcję żywych dusz ( Jiva ) i wszystko we wszechświecie ma duszę.
Dusze można znaleźć nie tylko w żywych istotach, takich jak zwierzęta i rośliny, ale także w kamieniach, skałach, wodzie itp.
Celem życia jest oczyszczenie duszy.
Tylko czysta dusza po uwolnieniu z ciała przebywa w niebie.
Dusza, która wreszcie się wyzwoliła, natychmiast wznosi się na szczyt wszechświata, ponad najwyższe niebo, gdzie pozostaje w nieaktywnej, wszechwiedzącej szczęśliwości przez wieczność. Jest znany jako‘Nirvana’ w dżinizmu.
Według dżinizmu zbawienie jest możliwe tylko przez -
Porzucenie wszystkich rzeczy,
Długi okres postu,
Self-mortification,
Studiuj i
Meditation.
Dlatego dżinizm mówi, że życie monastyczne jest niezbędne do zbawienia.
Zgodnie z tradycją Jaina, król Chandragupta Maurya popiera dżinizm. Przyjął religię Jaina, zrzekł się tronu i zmarł jako Jaina Bhikshu w południowej części Indii.
Dwieście lat po śmierci Mahaviry (za panowania Chandragupty Mauryi) w Magadha wybuchł straszliwy głód. Bhadrabahu był wówczas szefem społeczności Jaina.
Bhadrabahu udał się do Karnataki ze swoimi zwolennikami, a Sthulabhadra pozostał w Magadha jako odpowiedzialny za dżinizm.
Bhadrabahu zwołał naradę w Patliputra, na której ustalono kanon Jaina.
Później, w V wieku naszej ery, kanon Jaina został ponownie uporządkowany, gdy Jainowie wrócili z południowych Indii. Skąd dżinizm podzielił się na dwie sekty.
Ci, którzy wrócili z południowych Indii, utrzymywali, że całkowita nagość jest zasadniczą częścią nauk Mahaviry, podczas gdy mnisi w Magadha zaczęli nosić białe ubrania.
Ci, którzy zakładają białe szaty zwane ‘Svetambaras’ a ci, którzy byli zupełnie nagi, zostali nazwani jako ‘Digambaras.’