Nauka i technika okresu Gupta

Indie miały w tym okresie znacznie zaawansowaną wiedzę z zakresu matematyki, astronomii i medycyny w porównaniu z jakimkolwiek innym krajem na świecie.
Arabowie zapożyczyli indyjską wiedzę naukową i techniczną, po czym została im odebrana przez świat zachodni.
Matematyka i astronomia powstały w samym okresie wedyjskim.
Aryabhata, świetna matematyka, napisał książkę 'Aryabhatiya„w Kusumpura (Pataliputra) w wieku 23 lat.

Aryabhatiya jest podzielona na cztery części, a najważniejszymi cechami systemu matematycznego Aryabhata był unikalny system notacji. Opiera się na systemie dziesiętnym, nieznanym innym starożytnym ludziom.
Aryabhata wyjaśnił różne zasady geometrii, obszar trójkąta, pole koła i twierdzenie dotyczące prostokątów.

Brahmaguptabył także słynnym matematykiem. Napisał „ Brahmsiddhanta ” w 628 rne. Opracował zasady działania z cechami negatywnymi i zerem. Zaczął stosować algebrę do zagadnień astronomicznych.
Jyotisabył starożytnym terminem używanym do astronomii i astrologii. Varahamihira napisał „ Panchasiddhantika w roku 505 ne. Był popularną osobą na dworze Chandragupty II.
Panchasiddhantika składała się z pięciu dzieł ( siddhantas ), które są popularne jako Paitamaha, Romaka, Paulisa, Vasishtha i Surya .
Surjasiddhanta jest najważniejszym i kompletne prace nad astronomią okresu.
Varahamihira napisał Brihatsamhita . Uważa się to za encyklopedyczną pracę dotyczącą astrologii.
Syn Varahamihiry, Prithuyashas, napisał także książkę o astronomii około 600 roku ne, nazwaną Harashatpanchashika .

Medycyna

Ajurweda oznacza dosłownie „naukę o długowieczności”. Tak nazywają się indyjskie nauki medyczne. Powstał w okresie wedyjskim.
Literatura wedyjska, zwłaszcza Atharvanaveda, zawierała ponad siedemset hymnów na tematy związane z ajurwedą.
Hastayurveda to przewodnik opisujący (obszernie) „choroby zwierząt”, zwłaszcza dotyczące słoni.
Asvasastra została napisana przez mędrca Salihotrę. To traktat o koniu.

Chemia była kolejną nauką, która rozwinęła się wraz z medycyną, która pomogła w rozwoju metalurgii.
Nagardżuna, wielki mahajanista, był również rodzajem chemii.
Żelazny filar Mehrauli jest żywą pamiątką tego okresu. Przedstawia postęp w metalurgii osiągnięty 1500 lat temu przez Indian. Nie rdzewieje od chwili powstania (tj. Ponad 1500 lat).

Dobrobyt gospodarczy kraju w okresie Gupta doprowadził do wszechstronnego rozwoju sztuki rzeźbiarskiej, architektury i malarstwa.
Na Dekanie odkopano wykute w skale jaskinie. W Udaygiri w pobliżu Vidisy znajduje się dziewięć jaskiń. Są one częściowo wykute w skale, a częściowo z kamienia.
Jaskinie Ajanta zostały zbudowane na nowej linii architektonicznej dzięki wielkiemu pięknu ich filarów o zróżnicowanym designie i wielkości oraz wspaniałym malowidłom, którymi zdobione są wewnętrzne ściany i sufit.
Wykute w skale klasztory i sale Chaitya w Ellorze to kolejny element architektury. Jaskinie bramińskie, buddyjskie i dżinijskie przedstawiają ostatnią fazę rozwoju.

Świątynia Kailash to wspaniała monolityczna świątynia z przestronną salą i drobno rzeźbionymi filarami. Został wyrzeźbiony w bloku wzgórza.
Siedem monolitycznych świątyń i liczne filary w Mamallapuram zostały wyrzeźbione przez królów Pallavy Mahendravarmana i Narasimhavarmana w ^VII wieku naszej ery
Te monolityczne świątynie były popularnie nazywane „ Rathami ”. Te masywne świątynie zostały całkowicie wycięte ze skały.
W tym okresie powstawały także klasztory i stupy. Te klasztory były również ośrodkami edukacji.
Słynne ośrodki znajdowały się w Bodhgaya, Sarnatha, Kusinagara, Srayasti, Kanchi i Nalanda.
Uniwersytet Nalanda wyrósł na najbardziej prestiżową instytucję w ^V wieku naszej ery
Hiuen-Tsang szczegółowo wspomniał o wielkich świątyniach, klasztorach i budynkach bibliotecznych Nalanda Mahavihara.
Dharmarajaratha w Mamallapuram jest najwcześniejszym przykładem wykutej w skale świątyni w stylu drawidyjskim.
Strukturalne świątynie w Kanchi, znane jako Kailasanatha i Vaikuntha Perumal, zostały zbudowane przez królów Allavy .