Walka anglo-francuska w południowych Indiach

Wprowadzenie

Jednak w południowych Indiach warunki stopniowo stawały się korzystne dla zagranicznych poszukiwaczy przygód, ponieważ centralna władza zniknęła tam po śmierci Aurangzeba (1707) i Nizam-ul-Mulk Asaf Jah (1748).
Wodzowie Maratha regularnie najeżdżali Hyderabad i resztę Południa, aby pobierać Chauth (podatek).
Brak władzy centralnej dawał cudzoziemcom możliwość rozszerzenia wpływów politycznych i kontroli nad sprawami stanów południowych Indii.
Przez prawie 20 lat, od 1744 do 1763 roku, Francuzi i Anglicy toczyli zaciekłą wojnę o kontrolę nad handlem, bogactwem i terytorium Indii.
Francuska Kompania Wschodnioindyjska została założona w 1664 roku. Szybko się rozwijała i została zreorganizowana w latach dwudziestych XVIII wieku i wkrótce zaczęła doganiać Kompanię Angielską.
Został mocno ugruntowany w Chandernagore niedaleko Kalkuty i Pondicherry na wschodnim wybrzeżu.
Firma francuska miała kilka innych fabryk w kilku portach na wschodnim i zachodnim wybrzeżu. Przejął również kontrolę nad wyspami Mauritius i Reunion na Oceanie Indyjskim.
Francuska Kompania Wschodnioindyjska była silnie zależna od rządu francuskiego, który pomógł jej, udzielając jej dotacji skarbowych, subwencji i pożyczek itp.
Francuska Kompania Wschodnioindyjska była w dużej mierze kontrolowana przez rząd, który mianował jej dyrektorów po 1723 roku.
Państwo francuskie w tamtym czasie było autokratyczne, na wpół feudalne, niepopularne i pociągane przez korupcję, nieudolność i niestabilność.
Zamiast patrzeć w przyszłość, był dekadencki, związany tradycją i generalnie nie pasujący do czasów. Kontrola sprawowana przez takie państwo nie mogła tylko szkodzić interesom Spółki.
W 1742 roku w Europie wybuchła wojna między Francją a Anglią. Jedną z głównych przyczyn wojny była rywalizacja o kolonie w Ameryce. Inną była ich rywalizacja handlowa w Indiach. Ta rywalizacja była zintensyfikowana przez świadomość, że Imperium Mogołów się rozpadało, a więc nagroda za handel lub terytorium prawdopodobnie była znacznie większa niż w przeszłości.
Konflikt anglo-francuski w Indiach trwał prawie 20 lat i doprowadził do powstania brytyjskiej potęgi w Indiach.

Firma angielska była z nich bogatsza ze względu na jej wyższość w handlu. Posiadał także przewagę morską.
W 1745 roku angielska marynarka wojenna zdobyła francuskie statki u południowo-wschodnich wybrzeży Indii i zagroziła Pondicherry.

Dupleix

Dupleix, francuski gubernator generalny w Pondicherry, był mężem stanu o geniuszu i wyobraźni. Pod jego genialnym przywództwem Francuzi zemścili się i zajęli Madras w 1746 roku.

Po pokonaniu przez Francję Brytyjczycy zaapelowali do Nawaba z Carnatic (na którego terytorium znajdował się Madras), aby ocalili osadę przed Francuzami.
Nawab wysłał armię przeciwko Francuzom, aby zatrzymać dwóch zagranicznych firm handlowych z walki na swojej ziemi. I tak 10 000 silnych armii Nawab starło się z małą siłą francuską, składającą się z 230 Europejczyków i 700 żołnierzy indyjskich szkolonych na zachodnich liniach, pod St. Thorne nad brzegiem rzeki Adyar.
Nawab został zdecydowanie pokonany. Ta bitwa ujawniła ogromną przewagę zachodnich armii nad armiami indyjskimi ze względu na ich lepszy sprzęt i organizację.
W 1748 roku zakończyła się ogólna wojna między Anglią a Francją i w ramach porozumienia pokojowego Madras został przywrócony Anglikom.
W Carnatic, Chanda Sahib zaczął spiskować przeciwko Nawab , Anwaruddin, natomiast w Hyderabad śmierć Asaf Jah (Nizam-ul-wiejska), nastąpiła wojna domowa między synem Nash Jang i wnukiem Muzaffar Jang.
Dupleix zawarł tajny traktat z Chanda Sahib i Muzaffar Jang, aby pomóc im w jego dobrze wyszkolonych siłach francuskich i indyjskich.
W 1749 r. Trzej alianci pokonali i zabili Anwaruddina w bitwie pod Ambur.
Carnatic przeszedł pod panowanie Chanda Sahiba, który nagrodził Francuzów dotacją 80 wiosek wokół Pondicherry.
W Hyderabad Francuzi odnieśli sukces. Nasir Jung został zabity, a Muzaffar Jang został Nizamem lub wicekrólem Dekanu.
Muzaffar Jang nagrodził francuską kompanię, przekazując terytoria w pobliżu Pondicherry oraz słynnego miasta Masulipatam.
Dupleix umieścił swojego najlepszego oficera, Bussy'ego, w Hyderabad z armią francuską. Chociaż rzekomym celem tego układu była ochrona Nizamu przed wrogami, tak naprawdę miała na celu utrzymanie francuskich wpływów na jego dworze.
Kiedy Muzaffar Jang maszerował w kierunku swojej stolicy, został przypadkowo zabity. Bussy natychmiast wyniósł na tron Salabata Janga, trzeciego syna Nizama-ul-Mulka.
W zamian Salabat Jang przyznał Francuzom obszar w Andhrze znany jako Northern Sarkars, składający się z czterech okręgów Mustafanagar, Ellore, Rajahmundry i Chicacole.
Francuzi zaczęli od próby zdobycia przyjaciół w stanach Indii; skończyli, robiąc z nich klientów lub satelitów. Ale Anglicy nie byli milczącymi widzami sukcesów rywala. Aby zrównoważyć wpływy francuskie i zwiększyć własne, oni (Brytyjczycy) intrygowali Nasira Junga i Muhammada Alego.
W 1750 roku Brytyjczycy postanowili rzucić całą swoją siłę na Muhammada Alego.
Robert Clive, młody urzędnik w służbie Spółki, zaproponował, aby naciski Francji na Muhammada Alego, oblężonego w Trichinopoly, zostały uwolnione poprzez zaatakowanie Arcot, stolicy Carnatic. Propozycja została zaakceptowana, a Clive zaatakował i okupował Arcot z zaledwie 200 angielskimi i 300 indyjskimi żołnierzami.
Dupleix podjął usilne próby odwrócenia fali francuskich nieszczęść. Ale otrzymał niewielkie wsparcie ze strony rządu francuskiego, a nawet wyższych władz Francuskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.
W końcu rząd francuski, znużony wysokimi kosztami wojny w Indiach i obawiając się utraty amerykańskich kolonii, rozpoczął negocjacje pokojowe i zgodził się w 1754 roku na angielski żądanie wycofania Dupleix z Indii.
Tymczasowy pokój między dwiema kompaniami (brytyjską i francuską) zakończył się w 1756 roku, kiedy wybuchła kolejna wojna między Anglią a Francją.
Rząd francuski podjął zdecydowaną próbę wyparcia Anglików z Indii i wysłał silną siłę na czele z hrabią de Lally, wszystko poszło na marne.
Flota francuska została wyparta z wód Indii, a siły francuskie na Karpatach zostały pokonane.
Anglicy zastąpili Francuzów jako obrońcy Nizam i zabezpieczyli przed nim Muslipatam i Północny Sarkar.
Stoczono decydującą bitwę Wandiwash22 stycznia 1760 roku, kiedy angielski generał Eyre Coot pokonał Lally. Wojna zakończyła się w 1763 roku podpisaniem traktatu paryskiego.
Francuskie fabryki w Indiach zostały przywrócone, ale nie można ich było już ufortyfikować ani nawet odpowiednio obsadzić żołnierzami. Mogły służyć jedynie jako centra handlu; a teraz Francuzi mieszkali w Indiach pod ochroną Brytyjczyków.