Współczesna historia Indii - sztuka i malarstwo
Kulturowo Indie wykazywały oznaki wyczerpania w XVIII wieku. Ale jednocześnie kultura pozostała całkowicie tradycjonalistyczna i nastąpił pewien rozwój.
Wielu malarzy ze Szkoły Mogołów wyemigrowało na dwory prowincjonalne i rozkwitło w Hyderabad, Lucknow, Kaszmirze i Patnie.
Obrazy szkół Kangra i Rajput ujawniły nową witalność i smak.
W dziedzinie architektury Imambara z Lucknow wykazuje biegłość w technice.
Miasto Jaipur i jego budynki są przykładem nieustannego wigoru.
Muzyka rozwijała się i kwitła w XVIII wieku. W tej dziedzinie dokonał się znaczący postęp za panowania Mahometa Szacha.
Dzieła literackie
W rzeczywistości wszystkie języki indyjskie straciły swój kontakt z życiem i stały się dekoracyjne, sztuczne, mechaniczne i tradycyjne.
Godną uwagi cechą życia literackiego XVIII wieku było rozprzestrzenianie się języka urdu i intensywny rozwój poezji urdu.
Urdu stopniowo stał się medium stosunków społecznych między klasami wyższymi północnych Indii.
W XVIII wieku Kerala był także świadkiem pełnego rozwoju literatury, dramatu i tańca kathakali .
Tayaumanavar (1706–1744) był jednym z najlepszych przedstawicieli poezji sitarskiej w języku tamilskim. Podobnie jak inni poeci protestował przeciwko nadużyciom władzy świątynnej i systemu kastowego.
W Assam literatura rozwijała się pod patronatem królów Ahom.
Heer Ranjha , słynny romantyczny epos w Punjabi, został skomponowany w tym czasie przez Warrisa Shaha.
XVIII wiek był dla literatury sindhi okresem wielkich osiągnięć.
Shah Abdul Latif skomponował swój słynny zbiór wierszy.