Stany północnoindyjskie w XVIII wieku

  • Poniżej przedstawiono ważne stany północnych Indii w XVIII wieku -

Avadh

  • Założycielem autonomicznego królestwa Avadh był Saadat Khan Burhanul-Mulk który został mianowany gubernatorem Avadh w 1722 roku. Był niezwykle odważną, energiczną, żelazną wolą i inteligentną osobą.

  • W czasie nominacji Burhan-ul-Mulka zbuntowani zamindary podnieśli głowy wszędzie w prowincji. Odmówili zapłaty podatku gruntowego, zorganizowali własne prywatne armie, wznieśli forty i przeciwstawili się rządowi cesarskiemu.

  • Burhan-ul-Mulk przez lata toczył z nimi wojnę. Udało mu się stłumić bezprawie i zdyscyplinować wielkich zamindarów, a tym samym zwiększyć zasoby finansowe swojego rządu.

  • Burhan-ul-Mulk przeprowadził również nową ugodę dochodową w 1723 r., Ponieważ został poproszony o poprawę sytuacji chłopów, chroniąc ich przed uciskiem wielkich zamindarów .

  • Podobnie jak bengalscy Nawabowie , Burhan-ul-Mulk także nie dyskryminował hinduistów i „muzułmanów”. Wielu z jego dowódców i wysokich urzędników było Hindusami, a on „powstrzymał opornych zamindarów , wodzów i szlachciców niezależnie od ich religii. Jego żołnierze byli dobrze opłacani, dobrze uzbrojeni i dobrze wyszkoleni.

  • Przed śmiercią w 1739 roku Burhan-ul-Mulk stał się praktycznie niezależny i uczynił prowincję dziedziczną własnością.

  • Burhan-ul-Mulk został zastąpiony przez jego siostrzeńca Safdar Jang, który jednocześnie został mianowany wazirem Cesarstwa w 1748 r. i dodatkowo otrzymał prowincję Allahabad.

  • Safdar Jang stłumił zbuntowanych zamindarów i zawarł sojusz z Maratha Sardarami , aby jego panowanie zostało uratowane przed ich najazdami.

  • Safdar Jang dał długi okres pokoju mieszkańcom Avadh i Allahabad przed śmiercią w 1754 roku.

Stany Radżputów

  • Wiele stanów Radżputów wykorzystało rosnącą słabość potęgi Mogołów, aby praktycznie uwolnić się od centralnej kontroli, jednocześnie zwiększając swoje wpływy w pozostałej części Imperium.

  • Za panowania Farrukha Siyara i Muhammada Shaha władcy Bursztynu i Marwaru zostali mianowani gubernatorami ważnych prowincji Mogołów, takich jak Agra, Gujarat i Malwa.

  • Wewnętrzną politykę Agry, Gudżaratu, Malwy itp. Często charakteryzował ten sam typ korupcji, intryg i zdrady, jakie panowały na dworze Mogołów.

  • Ajit Singh z Marwar został zabity przez własnego syna.

  • Najwybitniejszym władcą radżputów XVIII wieku był Raja Sawai Jai Singh z bursztynu (1681-1743).

  • Raja Sawai Jai Singh był wybitnym mężem stanu, prawodawcą i reformatorem. Ale przede wszystkim błyszczał jako człowiek nauki w czasach, gdy Indianie nie byli świadomi postępu naukowego.

  • Raja Sawai Jai Singh założył miasto Jaipur na terytorium przejętym z Jats i uczynił z niego wielką siedzibę nauki i sztuki.

  • Jaipur został zbudowany na zasadach ściśle naukowych i według regularnego planu. Jego szerokie ulice przecinają się pod kątem prostym.

  • Jai Singh był wielkim astronomem. Zbudował obserwatoria z dokładnymi i zaawansowanymi instrumentami, niektóre z jego wynalazków można nadal obserwować w Delhi, Jaipurze, Ujjain, Varanasi i Mathurze. Jego obserwacje astronomiczne były niezwykle dokładne.

  • Jai Singh sporządził zestaw tabel, zatytułowany Zij-i Muhammadshahi, aby umożliwić ludziom dokonywanie obserwacji astronomicznych. Miał "Elementy geometrii" Euklidesa przetłumaczone na sanskryt, a także kilka prac na temat trygonometrii, a także pracę Napiera dotyczącą konstrukcji i zastosowania logarytmów.

  • Jai Singh był także reformatorem społecznym. Próbował wymusić prawo, aby zmniejszyć hojne wydatki, jakie radźput musiał ponieść na ślub córki, co często prowadziło do dzieciobójstwa.

  • Ten niezwykły książę rządził Jaipur przez prawie 44 lata, od 1699 do 1743 roku.

Jats

  • Jats , kasta rolników, mieszkał w okolicach Delhi, Agra i Mathura.

  • Represje ze strony urzędników Mogołów doprowadziły chłopów z Jat wokół Mathury do buntu. Zbuntowali się pod wodzą Jat Zamindarów w 1669, a następnie w 1688.

  • Jats' bunty zostały zmiażdżone, ale obszar ten pozostawał zakłócony. Po śmierci Aurangzeba wywołali zamieszki w całym Delhi. Choć początkowo powstanie chłopskie, rewolta Jat , prowadzona przez zamindarów , wkrótce stała się drapieżna.

  • Dżats splądrowali wszystkich i wielu, bogatych i biednych, jagirdarów i chłopów, hinduistów i muzułmanów.

  • Utworzono stan Bharatpur w JatChuraman i Badan Singh.

  • Jat moc osiągnęła najwyższą chwałę podSuraj Mal, który rządził od 1756 do 1763 roku i który był niezwykle zdolnym administratorem i żołnierzem oraz bardzo mądrym mężem stanu.

  • Suraj Mal rozszerzył swoją władzę na duży obszar, który rozciągał się od Gangi na wschodzie po Chambal na południu, Subah z Agry na zachodzie i Subah w Delhi na północy. Jego stan obejmował między innymi okręgi Agra, Mathura, Meerut i Aligarh.

  • Po śmierci Suraj Mala w 1763 r. Stan Jat podupadł i został podzielony między drobnych zamindarów, z których większość żyła z grabieży.

Bangash i Rohelas

  • Muhammad Khan Bangash, przygoda z Afganistanu , za panowania Farrukha Siyara i Mahometa Shaha ustanowił kontrolę nad terytorium wokół Farrukhabadu , pomiędzy obecnymi Aligarh i Kanpur.

  • Podobnie, podczas rozpadu administracji po inwazji Nadira Shaha, Ali Muhammad Khan wyrzeźbił odrębne księstwo, znane jako Rohilkhand, u podnóża Himalajów, pomiędzy Ganga na południu i wzgórzami Kumaon na północy, ze stolicą najpierw w Aolan w Bareilly, a później w Rampur.

  • Rohelowie nieustannie ścierali się z Avadh, Delhi i Jats.

Sikhowie

  • Założony na koniec 15 -tego wieku przezGuru Nanak, religia sikhów rozprzestrzeniła się wśród chłopów Jat i innych niższych kast Pendżabu.

  • Rozpoczęła się transformacja Sikhów w wojowniczą, walczącą społeczność Guru Hargobind (1606-1645).

  • Jednak pod przywództwem Guru Gobind Singha (1664-1708), dziesiątego i ostatniego guru sikhów, Sikhowie stali się siłą polityczną i militarną.

  • Od 1699 roku Guru Gobind Singh toczył nieustanną wojnę przeciwko armiom Aurangzeba i wzgórzu rajas.

  • Po śmierci Aurangzeba Guru Gobind Singh dołączył do obozu Bahadura Shaha jako szlachcic w randze 5000 Jat at i 5000 Sawarów i towarzyszył mu na Dekan, gdzie został zdradziecko zamordowany przez jednego ze swoich pracowników Pathana .

  • Po śmierci Guru Gobind Singha instytucja guru dobiegła końca, a przywództwo Sikhów przeszło na jego zaufanego uczniaBanda Singh, który jest szerzej znany jako Banda Bahadur.

  • Banda zebrał razem sikhijskich chłopów z Pendżabu i przez osiem lat prowadził energiczną, choć nierówną walkę z armią Mogołów. Został schwytany w 1715 roku i skazany na śmierć.

  • Śmierć Banda Bahadura zahamowała terytorialne ambicje Sikhów, a ich władza spadła.

Pendżab

  • Pod koniec XVIII wiekuRanjit Singh, szef Sukerchakia Misl zyskał na znaczeniu. Silny i odważny żołnierz, skuteczny administrator i zręczny dyplomata, był urodzonym przywódcą ludzi.

  • Ranjit Singh zdobył Lahore w 1799 r. I Amritsar w 1802 r. Wkrótce sprowadził pod swoją kontrolę wszystkich wodzów Sikhów na zachód od rzeki Sutlej i założył własne królestwo w Pendżabie.

  • Ranjit Singh podbił Kaszmir, Peszawar i Multan. Dawni wodzowie sikhijscy zostali przekształceni w duże zamindary i jagirdary .

  • Ranjit Singh nie wprowadził żadnych zmian w systemie dochodów z pożyczek ogłoszonych wcześniej przez Mogołów. Wielkość dochodu z ziemi obliczono na podstawie 50% produktu brutto.

  • Ranjit Singh z pomocą europejskich instruktorów stworzył potężną, zdyscyplinowaną i dobrze wyposażoną armię wzdłuż europejskich linii. Jego nowa armia nie była ograniczona do Sikhów. Zrekrutował także Gurkhas, Biharis, Oriyas, Pathans, Dogras i Punjabi Muslim.

  • Ranjit Singh założył nowoczesne odlewnie do produkcji armat w Lahore i zatrudnił muzułmańskich strzelców do ich obsługi. Mówi się, że posiadał drugą najlepszą armię w Azji, pierwszą była armia angielskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej

bengalski

  • Wykorzystując narastającą słabość władzy centralnej, dwóch ludzi o wyjątkowych zdolnościach, Murshid Quli Khan i Alivardi Khan, uczynił Bengal praktycznie niezależnym. Chociaż Murshid Quli Khan został gubernatorem Bengalu dopiero w 1717 roku, był jego skutecznym władcą od 1700 roku, kiedy to został mianowany jego Dewanem.

  • Murshid Quli Khan szybko uwolnił się od centralnej kontroli, choć regularnie wysyłał hołd cesarzowi. Ustanowił pokój, uwalniając Bengal od wewnętrznego i zewnętrznego niebezpieczeństwa.

  • Jedyne trzy główne powstania podczas rządów Murshida Quli Khana to:

    • Sitaram Ray,

    • Udai Narayan i

    • Ghulam Muhammad.

  • Później Shujat Khan i Najat Khan również zbuntowali się za panowania Murshid Quli Khan.

  • Murshid Quli Khan zmarł w 1727 r. Wraz z zięciem Shuja-ud-din rządził Bengalem do 1739 roku. W tym roku Alivardi Khan obalił i zabił syna Shuja-ud-dina, Sarfaraza Khana, i uczynił siebie Nawabem.